Ιδού το πήδημα
- Μην ανησυχείς, πρόεδρε, σε στηρίζω...
Πώς είναι δυνατόν να μην παραπέμπεται προς περαιτέρω διερεύνηση των ευθυνών του βουλευτής και τέως υπουργός, όταν οι συνάδελφοί του που πήραν θέση επί του θέματος (κοινώς, οι 290 που ψήφισαν είτε “ναι”, είτε “όχι”) τάχθηκαν κατά πλειοψηφία υπέρ της παραπομπής; Απλό: επί δύο συναπτές διαδικασίες αναθεώρησης τού Συντάγματος, και παρά τις προτάσεις που κατετέθησαν, οι Πατέρες τού Έθνους επέλεξαν ν’ αφήσουν τις σχετικές διατάξεις στην ησυχία τους. Όπως είπε κι από του βήματος ο Αριστοτέλης, “αύριο μπορεί να είστε εσείς”! Μεταξύ κατεργαραίων…
Πώς γίνεται, αλήθεια, και οι έξι βουλευτές τής συμπολίτευσης, που καταφανώς αμφέβαλλαν για την αθωότητα τού Παυλίδη, προτίμησαν να οχυρωθούν (και να οχυρώσουν και την παράταξή τους) πίσω απ’ την ασπίδα τού “δεν παίρνω θέση”, αντί να διευκολύνουν την δουλειά τής Δικαιοσύνης; Εύκολο: το μόνο που βρίσκεις μέσα στο μαντρί είναι πρόβατα – κι αν η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, το συγκεκριμένο μαντρί θα στενέψει σημαντικά. Άντε τώρα να βγάλεις από πάνω σου την ρετσινιά τού κουκουλώματος – αλλά, θα μου πεις, κι η Ελλάς ένα μεγάλο μαντρί δεν είναι; Όταν οι εντυπώσεις ξεθωριάσουν, τους ίδιους “άτεγκτους” δεν θα ψηφίσεις;
Πώς ανέχεται ο πρωθυπουργός, που έκτισε την καριέρα του κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας κι απέλυσε τον Τσιτουρίδη για μια παράτυπη μετεγγραφή, να στηρίζει την κυβέρνησή του στην ψήφο ενός υπόπτου για ηθική αυτουργία σε εκβίαση, τον οποίο ούτε η παράταξή του μπήκε στον κόπο να αθωώσει; Πώς καταδέχεται να τον παρακαλεί να παραιτηθεί, “για το καλό τής παράταξης”; Τα ‘χουμε ξαναπεί αυτά: ο άνθρωπος είναι άτολμος.
Πώς τολμούν οι “γαλάζιοι” συνάδελφοι τού τέως υπουργού Αιγαίου, ενώ τον απήλλαξαν από τον έλεγχο τής Δικαιοσύνης, να τον καλούν “να δώσει πειστικές εξηγήσεις στο κόμμα”; Στοιχειώδες: όπου δεν υπάρχει τσίπα, υπάρχουν ωραίες ιδέες.
Πώς κρατιέται ο χειμαρρώδης Ρόδιος πολιτικός και δεν παραιτείται, για ν’ αποδείξει διά της νομίμου οδού την αθωότητά του και να κλείσει μια και καλή τα στόματα όσων τον συκοφαντούν; Όποιος έχει κεφάκια (και φράγκα) να μπλέξει με την Δικαιοσύνη, ας απαντήσει.
Την ώρα που οι “γαλάζιοι” πολιτευτές βιάζονται να ξεμπερδεύουν με τις φαρσοκωμωδίες, για να παίξουν ανενόχλητοι με το διακύβευμα των Ευρωεκλογών, ο Αριστοτέλης Παυλίδης αναδύεται από την κολυμβήθρα τού Συντάγματος, πάλλευκος σαν τα πέντε καθαρτήρια ψηφοδέλτια, και προσγειώνεται δαφνοστεφής στα πάτρια, όπου ενδέχεται να γκρεμίσουν και τα τείχη τής παλιάς πόλης για να τον τιμήσουν επειδή αθωώθηκε χάρη στα εκτός έδρας γκολ. Εν τω μεταξύ, η (ήδη από καιρό σε καθεστώς ακυβερνησίας) χώρα διολισθαίνει περαιτέρω σε κατάσταση αναλγησίας, ιδεολογικού και ηθικού κώματος, με τις ευλογίες των κυβερνώντων, που επιμένουν να διαλέγουν την ευθεία αντί για τον ανήφορο, το κουκούλωμα αντί για την διαλεύκανση, τους τύπους έναντι τής ουσίας, το όποιο διακύβευμα έναντι τής προάσπισης θεμελιωδών αξιών. Κι ενώ αδυνατούν ν’ αντιληφθούν ότι στην φαρσοκωμωδία που έστησαν άλλοι τσαρλατάνοι δεν υπάρχουν εκτός απ’ τους ίδιους, ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για την πολιτική διαπαιδαγώγηση των οπαδών τους, που συναγωνίζονται πλέον με αξιώσεις τους ταγούς τους στην επίδειξη κακομοιριάς, μπαγαποντιάς, τσαρλατανισμού, ιδιοτέλειας. Ο Παυλίδης θα φύγει, μα οι υποψήφιοι αντικαταστάτες του εκκολάπτονται – κι αυτήν την φαρσοκωμωδία που ξορκίζετε, κύριοι, θα την βρούμε μπροστά μας όλοι.
Πώς γίνεται, αλήθεια, και οι έξι βουλευτές τής συμπολίτευσης, που καταφανώς αμφέβαλλαν για την αθωότητα τού Παυλίδη, προτίμησαν να οχυρωθούν (και να οχυρώσουν και την παράταξή τους) πίσω απ’ την ασπίδα τού “δεν παίρνω θέση”, αντί να διευκολύνουν την δουλειά τής Δικαιοσύνης; Εύκολο: το μόνο που βρίσκεις μέσα στο μαντρί είναι πρόβατα – κι αν η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, το συγκεκριμένο μαντρί θα στενέψει σημαντικά. Άντε τώρα να βγάλεις από πάνω σου την ρετσινιά τού κουκουλώματος – αλλά, θα μου πεις, κι η Ελλάς ένα μεγάλο μαντρί δεν είναι; Όταν οι εντυπώσεις ξεθωριάσουν, τους ίδιους “άτεγκτους” δεν θα ψηφίσεις;
Πώς ανέχεται ο πρωθυπουργός, που έκτισε την καριέρα του κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας κι απέλυσε τον Τσιτουρίδη για μια παράτυπη μετεγγραφή, να στηρίζει την κυβέρνησή του στην ψήφο ενός υπόπτου για ηθική αυτουργία σε εκβίαση, τον οποίο ούτε η παράταξή του μπήκε στον κόπο να αθωώσει; Πώς καταδέχεται να τον παρακαλεί να παραιτηθεί, “για το καλό τής παράταξης”; Τα ‘χουμε ξαναπεί αυτά: ο άνθρωπος είναι άτολμος.
Πώς τολμούν οι “γαλάζιοι” συνάδελφοι τού τέως υπουργού Αιγαίου, ενώ τον απήλλαξαν από τον έλεγχο τής Δικαιοσύνης, να τον καλούν “να δώσει πειστικές εξηγήσεις στο κόμμα”; Στοιχειώδες: όπου δεν υπάρχει τσίπα, υπάρχουν ωραίες ιδέες.
Πώς κρατιέται ο χειμαρρώδης Ρόδιος πολιτικός και δεν παραιτείται, για ν’ αποδείξει διά της νομίμου οδού την αθωότητά του και να κλείσει μια και καλή τα στόματα όσων τον συκοφαντούν; Όποιος έχει κεφάκια (και φράγκα) να μπλέξει με την Δικαιοσύνη, ας απαντήσει.
Την ώρα που οι “γαλάζιοι” πολιτευτές βιάζονται να ξεμπερδεύουν με τις φαρσοκωμωδίες, για να παίξουν ανενόχλητοι με το διακύβευμα των Ευρωεκλογών, ο Αριστοτέλης Παυλίδης αναδύεται από την κολυμβήθρα τού Συντάγματος, πάλλευκος σαν τα πέντε καθαρτήρια ψηφοδέλτια, και προσγειώνεται δαφνοστεφής στα πάτρια, όπου ενδέχεται να γκρεμίσουν και τα τείχη τής παλιάς πόλης για να τον τιμήσουν επειδή αθωώθηκε χάρη στα εκτός έδρας γκολ. Εν τω μεταξύ, η (ήδη από καιρό σε καθεστώς ακυβερνησίας) χώρα διολισθαίνει περαιτέρω σε κατάσταση αναλγησίας, ιδεολογικού και ηθικού κώματος, με τις ευλογίες των κυβερνώντων, που επιμένουν να διαλέγουν την ευθεία αντί για τον ανήφορο, το κουκούλωμα αντί για την διαλεύκανση, τους τύπους έναντι τής ουσίας, το όποιο διακύβευμα έναντι τής προάσπισης θεμελιωδών αξιών. Κι ενώ αδυνατούν ν’ αντιληφθούν ότι στην φαρσοκωμωδία που έστησαν άλλοι τσαρλατάνοι δεν υπάρχουν εκτός απ’ τους ίδιους, ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για την πολιτική διαπαιδαγώγηση των οπαδών τους, που συναγωνίζονται πλέον με αξιώσεις τους ταγούς τους στην επίδειξη κακομοιριάς, μπαγαποντιάς, τσαρλατανισμού, ιδιοτέλειας. Ο Παυλίδης θα φύγει, μα οι υποψήφιοι αντικαταστάτες του εκκολάπτονται – κι αυτήν την φαρσοκωμωδία που ξορκίζετε, κύριοι, θα την βρούμε μπροστά μας όλοι.
Σχόλια