Αρχηγική παρέμβαση...

Εισαγωγικό: Επειδή βαρέθηκα να αναρτώνται κομμάτια δίκην σχολίου στο κείμενο του William, γράφω αυτό το... πόνημά μου εδώ, απλά και μόνο για να συνεχιστεί ο χορός. Είναι σαν να χορεύουμε τον ίδιο χορό (πχ τσάμικο), απλά υπό τους ήχους άλλου τραγουδιού και όχι άλλου ρυθμού.


Η αλήθεια είναι, ότι λόγω της απολαυστικής ενασχόλησης μου με την τσουγκράνα τις τελευταίες μέρες, άργησα να τοποθετηθώ στο σχόλιο του William. Κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε και στο χωριό μου, τις ατελείωτες ώρες που παίζουμε με τις τάπες (και προσπαθούμε να τις ρίξουμε από απόστασή μέσα στα βαρέλια). Ολη αυτή η ενασχόλησή μου τις τελευταίες μέρες με το μείζον θέμα της Ανάφης, με έκανε να εμβαθύνω περισσότερο και πλέον από φιλομαθή υποψήφιο κάτοικο της Νήσου, να μετατραπώ (ή καλύτερα να προσπαθήσω να μετατραπώ) σε ηγετική μορφή του τόπου! Δεν κρύβω ότι αυτή την -ίσως υπερφίαλη- φιλοδοξία μου, μου την ξύπνησε, άθελά του φαντάζομαι, ο ίδιος ο William. Χωρίς να παραμερίζω τη μέγιστη συμβολή του στη... μεγάλη ιδέα της Ανάφης και ασφαλώς το αναφαίρετο δικαίωμα του στην διεκδίκηση και κατάληψη οποιαδήποτε θέσης (πάντα σε πνευματικό επίπεδο, γιατί εμείς εκεί δεν θα ασχοληθούμε με καρέκλες και διοικητικές εξουσίες), ήρθε η ώρα να υψώσω το όποιο ανάστημα μου. Αρχικά θα επιχειρηματολογήσω πάνω στις "μομφές του William" και θα καταλήξω στις προσωπικές μου επιδιώξεις!

Η μεγαλύτερη μπηχτή του Αδελφού μου, ήταν το... λικεράκι! Άλλωστε, όπως υποστήριξες και συ στο γραπτό σου, γνωρίζεις καλά τι και πόσο αλκοόλ μπορω να καταναλώσω... άκοπα! Ομολογώ ότι εξεπλάγην, διότι πίστευα ακράδαντα πως ο William, ήταν υποστηρικτής του δόγματος "τα ράσα ΔΕΝ κάνουν τον παπά". Τι σημαίνει αυτό; Οτι για να αποδείξει κάποιος τον ανδρισμό του, ή την ικανότητά του στο ξύσιμο, ή δεν ξέρω και γω τι άλλο, δεν αποτελεί κριτήριο τι πίνει, τι φοράει ή τι τρώει! Οποιος τα... σέρνει, δεν έχει ανάγκη να το αποδείξει με το να τρώει καυτερές πιπεριές αν και δεν του αρέσουν, ή πάντα να πίνει δυνατά ποτά και να μιλάει απότομα στις γυναίκες. Το θέμα δεν είναι το φαίνεσθαι... Δηλαδή αν μάθεις ότι ο ΤΣΕ δεν ήταν λάτρης της τεκίλας, θα χάσει κάτι από την επαναστατικότητά του; Ή θα τον κάνει λιγότερο... μπρουτάλ, αν δεν γούσταρε τα κρεμμύδια; Όσον αφορά στις τοποθετήσεις του Joe και την... εκτίναξη του κερασιού, εγώ "επιτίθομαι" με επιχηρήματα και όχι με αντικείμενα. Σε διαφορετική περίπτωση, να πίνουμε τα καλούδια μας σε μπρούτζινα κιούπια, που είναι και πιο βαριά, οπότε θα αποτελούν φονικά όπλα! Και επιτέλους πρέπει στην Ανάφη να απαλλαγούμε από τα ηλίθια στερεότυπα του τύπου "οι μοιραίοι, γενναίοι, ωραίοι και βαρβάτοι πίνουν Ουίσκι, οι γυναίκες Snaps κτλ". Για ποιο λόγο το ουίσκι στο χέρι δίνει περισσότερο κύρος στο ξύσιμο; Ετσι κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Δηλάδη, αντί να συγκεντρωθούμε στη... μυσταγωγία της αντιπροσωπευτική μας πράξης, θα ασχοληθούμε με συμπληρωματικά φτιασίδια άνευ ουσιαστικής σημασίας. Δηλαδή αν εγώ έιμαι μετρ του... τσουγκρανίσματος και πίνω φραπέ και κάποιος άλλος είναι αρχάριος της πράξης και πίνει Jack Daniels, αυτός το κάνει καλύτερα; Για ξανασκέψου το λίγο.

Παραδέχομαι ότι το εύρημα σου με την αναφορά στον Ανδρέα ήταν πανέξυπνο και λίγο έλειψε να με... λυγίσει! Ξέρεις την αδυναμία μου και προσπάθησες να αγγίξεις την ευαίσθητη χορδή μου. Ομως όχι. Δεν θα υποπέσω σε συναισθηματισμούς και θα σε ρωτήσω ευθέως. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος που μου έταξε η μοίρα; Το γεγονός ότι είμαι αμφιδέξιος και σε αντίθεση με τους περισσότερους, έχω την ικανότητα να τα συνδυάσω όλα αυτά που έγραψες, θα έπρεπε από μόνο του να σε κάνει να με προτείνεις ως οικουμενικό πνευματικό ηγέτη και όχι να αναρωτιέσαι πως θα τα συνδυάσετε εσείς! Ως γνήσιος δημοκράτης, με περίσσια χαρά θα επιτρέψω να λειτουργείτε κατά βούληση και να μην ακολουθείτε τις συνήθειες ή τις θέσεις της απέναντι πλευράς. Άλλωστε, με την υποψηφιότητα που θέτω τούτη την ιστορική στιγμή, για δύο πράγματα δεσμεύομαι! Για την απόλυτη ελευθερία έκφρασης και λειτουργείας στη κοινή μας διαβίωση στη Νήσο και για ειρηνική και κυρίως φιλική συνύπαρξη των δύο πλευρών. Στο κείμενο σου William, υποστήριζεις ότι έπρεπε να αποφασίσω για τη θέση μου στην Ανάφη. Αποφάσισα. Και πλέον το μπαλάκι έρχεται σε σας και στους συνοδοιπόρους μας! Εγώ ανοίγω την πελώρια αγκαλιά μου και είμαι έτοιμος να δεχθώ όλα τα μέλη του SCRATCH και SCLATCH και να περάσουμε όλοι παρέα, μια υπέροχη και απολαυστική συμβιώση στον επίγειο Παράδεισο του ξυσίματος! Οποιος θέλει ας κοπιάσει και... δεν θα κακοπεράσει!

ΥΓ. Στο θέμα που θέτεις μέσω της απορίας σου "πώς θα μεθάμε;", η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη. Παντιοτρόπως!