To κίνημα του lounge
Είσαι στο γραφείο. Η δουλειά δεν είναι πολλή και βαριέσαι αφόρητα. Που και που μπαίνεις στο ίντερνετ και χαζεύεις. Από τότε που εμφανίσθηκε το facebook, έχεις κι άλλη διέξοδο. Στέλνεις μια γροθιά ή ένα κοκτέιλ σε κάποιον, γίνεσαι φίλος με ένα συμμαθητή σου από την πρώτη δημοτικού και ψάχνεις να βρεις τί απέγινε ο παιδικός σου έρωτας. Έπειτα από μισή ώρα έχεις καταλήξει ζαλισμένος να αναρωτιέσαι πώς έμπλεξες σε όλο αυτό. Ένα ψηφιακό reunion όλης της «παλιοπαρέας» της πρώτης, λαμβάνει χώρα με βασικό υπαίτιο εσένα κι άλλον έναν ηλίθιο. Αφού ξεχάσατε την αρχική σας συστολή, καταλήξατε με είκοσι φωτογραφίες που δε θυμίζουν τίποτα σε κανέναν και που αν τις ενώσεις θα μοιάζουν με την εθνική ομάδα άρσης βαρών μαζί με τις οικογένειες των μελών.
Έτσι, το ερώτημα παραμένει. Τί κάνεις όταν βαριέσαι; Αρχικά, στη δουλειά διαβάζεις εμάς και κανένα ειδησεογραφικό site. Στην υπόλοιπη ζωή σου, όμως, οι διέξοδοι είναι άπειρες. Η πρόταση που θα παρουσιάσουμε εδώ, έχει πανάρχαιες ρίζες. Βασίζεται σε ένα προχριστιανικό κίνημα. Το κίνημα του lounge.
Ιδρυτής κι ως προσφάτως σήμα για το εν Ελλάδι παράρτημα, είναι ο Ξέρξης. Η στιγμή που αποφασίζει να τοποθετήσει ένα θρόνο στο όρος Αιγάλεω για να παρακολουθήσει τη ναυμαχία της Σαλαμίνας όσο το δυνατόν καλύτερα, είναι κομβική. Βέβαια και πριν το 480 π.Χ. τα θεάματα ήταν μέρος της ζωής του αρχαίου κόσμου. Όμως, ο Πέρσης βασιλιάς είναι αυτός που με υπομονή και μεράκι, μετατρέπει το άραγμα από διαδικασία ξεκούρασης σε αυτοσκοπό.
Αυτός είναι κι ο πυρήνας της πρότασης. Βρίσκεις ένα καλό σημείο, κάτι να βλέπεις και μόνος σου ή με παρέα ξεχνάς την τέταρτη διάσταση, το χρόνο. Γιατί, πόσοι από σας μπορείτε να τραβήξετε τη διάρκεια ενός καφέ πάνω από μία ώρα; Ελάχιστοι. Χρησιμοποιείτε όλη τη μυσταγωγία της εξόδου για να καλύψετε ανάγκες, πρωτίστως συμβατικές. Γι’αυτό και τα εξήντα ή ενενήντα λεπτά σας φαίνονται αρκετά. Τόσο αρκεί για να μιλήσεις με τον άλλον για τα επαγγελματικά σας, λίγο τα συναισθηματικά και τελικά να τον αποχαιρετήσεις με την ευφορία που δίνει η αίσθηση εκπλήρωσης του εβδομαδιαίου, μηνιαίου ή ό,τι άλλο, καθήκοντος. Μη γελιέστε, δεν είστε οι μόνοι που το κάνουν. Πιθανότατα κι ο απέναντί σας κάπως έτσι σκέπτεται. Έτσι, τις περισσότερες φορές, αντί για lounge έχουμε να κάνουμε με απλές διεκπεραιωτικές συναντήσεις.
Πιθανότατα, κάποιοι θα αναρωτηθούν περί της χρησιμότητας του κινήματος. H απάντηση είναι σύνθετη. Αρχικά, δεν είναι απαραίτητο τα πάντα να εξετάζονται υπό αυτό το πρίσμα. Αλλά ακόμη κι έτσι η χαλάρωση και η ηρεμία που θα επιτευχθούν είναι πιθανό να οδηγήσουν σε μεγαλειώδεις ιδέες. Ο Νεύτων, την είχε αράξει κάτω από μια μηλιά, όταν του ήρθε ουρανοκατέβατος ο νόμος της παγκόσμιας έλξης. Ο Γαλιλαίος χάζευε τον ουρανό. Ο Φλέμιγκ απορροφήθηκε τόσο, που όταν άνοιξε το ντουλάπι βρήκε μούχλα.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα κρατάτε την μπύρα στο ένα χέρι, την πίτσα στο άλλο και θα ψάχνετε το τηλεκοντρόλ για να σιγουρέψετε ότι στο επόμενο δίωρο δε χρειασθεί να σηκωθείτε, να έχετε στο μυαλό σας ότι ίσως είστε στα πρόθυρα μιας μεγάλης ανακάλυψης. Μόνος ή με παρέα μικρή σημασία έχει, άλλωστε όταν έρθει το Νόμπελ μπορείτε να το μοιραστείτε. Γι’αυτό μην περιφρονείτε το lounge και προσοχή: Μην το συγχέετε με φαντεζί καφετέριες, πολύχρωμους καναπέδες και πελάτες αγχωμένους να φαίνονται άψογοι, πολυάσχολοι κι επιτυχημένοι.
Νέο σήμα του εν Ελλάδι κινήματος του lounge* θα είναι ο Διονύσιος Σολωμός, καθιστός κάτω από ένα δέντρο σε ένα λόφο της Ζακύνθου. Εκεί που λέγεται ότι εμπνεύσθηκε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» ακούγοντας τους πυροβολισμούς από απέναντι. Ύμνος μας θα είναι το «Εις το θάνατον του Λορδ Μπάιρον». Η ωδή που αφιερώνει ένας ποιητής σε έναν ομόλογό του που κουβαλήθηκε από την Αγγλία για να πολεμήσει.
* Κυρίως λόγω της επιρροής του και σε συγγενικά κινήματα όπως αυτό της Ανάφης ή του TCH(για τους μυημένους).
Έτσι, το ερώτημα παραμένει. Τί κάνεις όταν βαριέσαι; Αρχικά, στη δουλειά διαβάζεις εμάς και κανένα ειδησεογραφικό site. Στην υπόλοιπη ζωή σου, όμως, οι διέξοδοι είναι άπειρες. Η πρόταση που θα παρουσιάσουμε εδώ, έχει πανάρχαιες ρίζες. Βασίζεται σε ένα προχριστιανικό κίνημα. Το κίνημα του lounge.
Ιδρυτής κι ως προσφάτως σήμα για το εν Ελλάδι παράρτημα, είναι ο Ξέρξης. Η στιγμή που αποφασίζει να τοποθετήσει ένα θρόνο στο όρος Αιγάλεω για να παρακολουθήσει τη ναυμαχία της Σαλαμίνας όσο το δυνατόν καλύτερα, είναι κομβική. Βέβαια και πριν το 480 π.Χ. τα θεάματα ήταν μέρος της ζωής του αρχαίου κόσμου. Όμως, ο Πέρσης βασιλιάς είναι αυτός που με υπομονή και μεράκι, μετατρέπει το άραγμα από διαδικασία ξεκούρασης σε αυτοσκοπό.
Αυτός είναι κι ο πυρήνας της πρότασης. Βρίσκεις ένα καλό σημείο, κάτι να βλέπεις και μόνος σου ή με παρέα ξεχνάς την τέταρτη διάσταση, το χρόνο. Γιατί, πόσοι από σας μπορείτε να τραβήξετε τη διάρκεια ενός καφέ πάνω από μία ώρα; Ελάχιστοι. Χρησιμοποιείτε όλη τη μυσταγωγία της εξόδου για να καλύψετε ανάγκες, πρωτίστως συμβατικές. Γι’αυτό και τα εξήντα ή ενενήντα λεπτά σας φαίνονται αρκετά. Τόσο αρκεί για να μιλήσεις με τον άλλον για τα επαγγελματικά σας, λίγο τα συναισθηματικά και τελικά να τον αποχαιρετήσεις με την ευφορία που δίνει η αίσθηση εκπλήρωσης του εβδομαδιαίου, μηνιαίου ή ό,τι άλλο, καθήκοντος. Μη γελιέστε, δεν είστε οι μόνοι που το κάνουν. Πιθανότατα κι ο απέναντί σας κάπως έτσι σκέπτεται. Έτσι, τις περισσότερες φορές, αντί για lounge έχουμε να κάνουμε με απλές διεκπεραιωτικές συναντήσεις.
Πιθανότατα, κάποιοι θα αναρωτηθούν περί της χρησιμότητας του κινήματος. H απάντηση είναι σύνθετη. Αρχικά, δεν είναι απαραίτητο τα πάντα να εξετάζονται υπό αυτό το πρίσμα. Αλλά ακόμη κι έτσι η χαλάρωση και η ηρεμία που θα επιτευχθούν είναι πιθανό να οδηγήσουν σε μεγαλειώδεις ιδέες. Ο Νεύτων, την είχε αράξει κάτω από μια μηλιά, όταν του ήρθε ουρανοκατέβατος ο νόμος της παγκόσμιας έλξης. Ο Γαλιλαίος χάζευε τον ουρανό. Ο Φλέμιγκ απορροφήθηκε τόσο, που όταν άνοιξε το ντουλάπι βρήκε μούχλα.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα κρατάτε την μπύρα στο ένα χέρι, την πίτσα στο άλλο και θα ψάχνετε το τηλεκοντρόλ για να σιγουρέψετε ότι στο επόμενο δίωρο δε χρειασθεί να σηκωθείτε, να έχετε στο μυαλό σας ότι ίσως είστε στα πρόθυρα μιας μεγάλης ανακάλυψης. Μόνος ή με παρέα μικρή σημασία έχει, άλλωστε όταν έρθει το Νόμπελ μπορείτε να το μοιραστείτε. Γι’αυτό μην περιφρονείτε το lounge και προσοχή: Μην το συγχέετε με φαντεζί καφετέριες, πολύχρωμους καναπέδες και πελάτες αγχωμένους να φαίνονται άψογοι, πολυάσχολοι κι επιτυχημένοι.
Νέο σήμα του εν Ελλάδι κινήματος του lounge* θα είναι ο Διονύσιος Σολωμός, καθιστός κάτω από ένα δέντρο σε ένα λόφο της Ζακύνθου. Εκεί που λέγεται ότι εμπνεύσθηκε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» ακούγοντας τους πυροβολισμούς από απέναντι. Ύμνος μας θα είναι το «Εις το θάνατον του Λορδ Μπάιρον». Η ωδή που αφιερώνει ένας ποιητής σε έναν ομόλογό του που κουβαλήθηκε από την Αγγλία για να πολεμήσει.
* Κυρίως λόγω της επιρροής του και σε συγγενικά κινήματα όπως αυτό της Ανάφης ή του TCH(για τους μυημένους).
Σχόλια