Λίγα λόγια για το πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί
Δίχως αμφιβολία το 2008 είναι μία από τις χειρότερες χρονιές για κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό του χρόνου η κυβέρνηση έχασε τα ερείσματα της στη κοινωνία και ξαφνικά βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέδειξε ολιγωρία στη διαχείριση κρίσεων και πλέον βρίσκεται στριμωγμένος στα σχοινιά.
Το παράδοξο της όλης διαδικασίας είναι πως είναι μεν στριμωγμένος αλλά όχι από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο αντίπαλος στη δεδομένη χρονική στιγμή μοιάζει να είναι η άρνηση απέναντι σε αυτά που πρεσβεύουν οι παραδοσιακοί πολιτικοί σχηματισμοί στην Ελλάδα και όχι το ΠΑΣΟΚ.
Παρά τη ραγδαία πτώση της συσπείρωσης των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνει να αλιεύσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ. Αντίθετα αυτοί προς το παρόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν (και είναι πάρα πολλές λες και είμαστε σε εκλογική περίοδο) παραμένουν αναποφάσιστοι και δεν επιλέγουν να ψηφίσουν άλλο κόμμα.
Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τι συμβαίνει θα διαπιστώσουμε ότι η δεύτερη διακυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή έχει αρκετά κοινά με τη τελευταία περίοδο διακυβέρνησης του Κωνσταντίνου Σημίτη.
Τότε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν αλλάξει τρόπο ζωής και προκαλούσαν με τη συμπεριφορά τους. Η σκανδαλολογία ήταν στο φόρτε της και τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις βρισκόντουσαν σε ελεύθερη πτώση. Η Νέα Δημοκρατία ακολουθώντας την τακτική του ώριμου φρούτου και παρουσιάζοντας μία "φρέσκια" πρόταση (ελάχιστοι από τους βουλευτές της είχαν εμπειρία διακυβέρνησης) κατάφερε να εισπράξει πολιτικά τη δυσαρέσκεια του κόσμου και να κερδίσει το λεγόμενο "μεσαίο χώρο".
Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ κλυδωνίζεται από τα σκάνδαλα. Επέλεξε να πάει πάσο στην υπόθεση Siemens προς χάριν της κοινοβουλευτικής ηρεμίας (κανένα δεν συνέφερε να ανοίξουν στόματα) και ξαφνικά στα μέσα του καλοκαιριού άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Ο μοναδικός μέχρι τότε σύμμαχος στα ΜΜΕ -ο τηλεοπτικός σταθμός Alpha- γύρισε το χαρτί και έγινε ο μεγαλύτερος πολέμιος της κυβέρνησης. Μπήκε μπροστάρης και έφερε στην επιφάνεια την υπόθεση του Βατοπεδίου.
Από τη μία στιγμή στην άλλη μία κυβέρνηση που είχε περάσει τα μέχρι τότε σκάνδαλα της χωρίς σοβαρές απώλειες (υποκλοπές, απαγωγές αλλοδαπών, Ζαχόπουλος) βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Το δεξί χέρι του πρωθυπουργού (και αυτός που στην ουσία του παρείχε ασυλία από τα ΜΜΕ τα πρώτα χρόνια) έγινε ξαφνικά ο πρώτος στόχος για το τρόπο ζωής του. Η μπόρα πήρε και τον άλλο bon viveur της κυβέρνησης. Ο Πέτρος Τατούλης προσπάθησε να εκμεταλλευθεί πολιτικά την αναμπουμπούλα με τα γνωστά αποτελέσματα και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απώλεσε το ισχυρό του χαρτί. Τη σιγουριά που ενέπνεε στο κόσμο.
Καθώς όλα έδειχναν πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ετοίμαζε τη πολιτική του αντεπίθεση συνέβη και το τραγικό περιστατικό με τον 15χρονο μαθητή. Η διαχείριση της κρίσης ανέδειξε το πρόβλημα ακόμα περισσότερο. Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άργησαν να αντιδράσουν και όταν το έκαναν έμοιαζε να είναι αργά. Πλέον ο ανασχηματισμός για τον οποίο όλοι μιλάνε αλλά κανένας δεν γνωρίζει μοιάζει να είναι η μόνη λύση.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και με την διεθνή οικονομική κρίση να πιέζει τη κατάσταση το 2009 θα είναι κρίσιμη χρονιά. Θα κρίνουμε αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι φτιαγμένος από τη πάστα εκείνη που κάνει τους πολιτικούς διαχρονικούς. Αν θα μπορέσει να αλλάξει τα δεδομένα και να επανακάμψει δριμύτερος όπως έκαναν στο παρελθόν ο θείος του και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Την ίδια ώρα στο ΠΑΣΟΚ περιμένουν. Δεν παίρνουν πρωτοβουλίες (για να μη χρεωθούν λάθη) και ελπίζουν ότι οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν μπορείς να επενδύεις πολιτικά στη σκανδαλολογία όταν έχει κυβερνήσει τη χώρα 11 από τα τελευταία 16 χρόνια. Πρέπει να παρουσιάσεις μία νέα πρόταση και κάποια "φρέσκα" και άφθαρτα πρόσωπα.
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. κάνει αυτό που ξέρει καλά. Επενδύει στην άβουλη στήριξη οποιουδήποτε μαζικού ή μη κινήματος μήπως και κερδίσει ορισμένες ψήφους. Η ανυπαρξία πρότασης και πολιτικής δεσμεύει το κόμμα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει καταφέρει να χάσει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο τη περίοδο χάριτος που δικαιούνταν λόγω ηλικίας.
Το ΚΚΕ δίνει ρεσιτάλ για τα μέτρα του και για το κοινό του. Κάθε μέρα κερδίζει συμπάθειες χάρη στη σοβαρή του πολιτική πρόταση. Αν μπορούσε να φρεσκάρει λίγο κάποιες ιδέες του ίσως να άλλαζε τα δεδομένα στο πολιτικό περιβάλλον.
Το ΛΑ.Ο.Σ. τέλος είναι καταδικασμένο να ανήκει στο περιθώριο Οι ακραίες ιδέες του ευτυχώς για όλους μας αφορούν μια μικρή μειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας.
Καλή Χρονιά σε όλους
Το παράδοξο της όλης διαδικασίας είναι πως είναι μεν στριμωγμένος αλλά όχι από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο αντίπαλος στη δεδομένη χρονική στιγμή μοιάζει να είναι η άρνηση απέναντι σε αυτά που πρεσβεύουν οι παραδοσιακοί πολιτικοί σχηματισμοί στην Ελλάδα και όχι το ΠΑΣΟΚ.
Παρά τη ραγδαία πτώση της συσπείρωσης των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνει να αλιεύσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ. Αντίθετα αυτοί προς το παρόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν (και είναι πάρα πολλές λες και είμαστε σε εκλογική περίοδο) παραμένουν αναποφάσιστοι και δεν επιλέγουν να ψηφίσουν άλλο κόμμα.
Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τι συμβαίνει θα διαπιστώσουμε ότι η δεύτερη διακυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή έχει αρκετά κοινά με τη τελευταία περίοδο διακυβέρνησης του Κωνσταντίνου Σημίτη.
Τότε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν αλλάξει τρόπο ζωής και προκαλούσαν με τη συμπεριφορά τους. Η σκανδαλολογία ήταν στο φόρτε της και τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις βρισκόντουσαν σε ελεύθερη πτώση. Η Νέα Δημοκρατία ακολουθώντας την τακτική του ώριμου φρούτου και παρουσιάζοντας μία "φρέσκια" πρόταση (ελάχιστοι από τους βουλευτές της είχαν εμπειρία διακυβέρνησης) κατάφερε να εισπράξει πολιτικά τη δυσαρέσκεια του κόσμου και να κερδίσει το λεγόμενο "μεσαίο χώρο".
Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ κλυδωνίζεται από τα σκάνδαλα. Επέλεξε να πάει πάσο στην υπόθεση Siemens προς χάριν της κοινοβουλευτικής ηρεμίας (κανένα δεν συνέφερε να ανοίξουν στόματα) και ξαφνικά στα μέσα του καλοκαιριού άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Ο μοναδικός μέχρι τότε σύμμαχος στα ΜΜΕ -ο τηλεοπτικός σταθμός Alpha- γύρισε το χαρτί και έγινε ο μεγαλύτερος πολέμιος της κυβέρνησης. Μπήκε μπροστάρης και έφερε στην επιφάνεια την υπόθεση του Βατοπεδίου.
Από τη μία στιγμή στην άλλη μία κυβέρνηση που είχε περάσει τα μέχρι τότε σκάνδαλα της χωρίς σοβαρές απώλειες (υποκλοπές, απαγωγές αλλοδαπών, Ζαχόπουλος) βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Το δεξί χέρι του πρωθυπουργού (και αυτός που στην ουσία του παρείχε ασυλία από τα ΜΜΕ τα πρώτα χρόνια) έγινε ξαφνικά ο πρώτος στόχος για το τρόπο ζωής του. Η μπόρα πήρε και τον άλλο bon viveur της κυβέρνησης. Ο Πέτρος Τατούλης προσπάθησε να εκμεταλλευθεί πολιτικά την αναμπουμπούλα με τα γνωστά αποτελέσματα και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απώλεσε το ισχυρό του χαρτί. Τη σιγουριά που ενέπνεε στο κόσμο.
Καθώς όλα έδειχναν πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ετοίμαζε τη πολιτική του αντεπίθεση συνέβη και το τραγικό περιστατικό με τον 15χρονο μαθητή. Η διαχείριση της κρίσης ανέδειξε το πρόβλημα ακόμα περισσότερο. Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άργησαν να αντιδράσουν και όταν το έκαναν έμοιαζε να είναι αργά. Πλέον ο ανασχηματισμός για τον οποίο όλοι μιλάνε αλλά κανένας δεν γνωρίζει μοιάζει να είναι η μόνη λύση.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και με την διεθνή οικονομική κρίση να πιέζει τη κατάσταση το 2009 θα είναι κρίσιμη χρονιά. Θα κρίνουμε αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι φτιαγμένος από τη πάστα εκείνη που κάνει τους πολιτικούς διαχρονικούς. Αν θα μπορέσει να αλλάξει τα δεδομένα και να επανακάμψει δριμύτερος όπως έκαναν στο παρελθόν ο θείος του και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Την ίδια ώρα στο ΠΑΣΟΚ περιμένουν. Δεν παίρνουν πρωτοβουλίες (για να μη χρεωθούν λάθη) και ελπίζουν ότι οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν μπορείς να επενδύεις πολιτικά στη σκανδαλολογία όταν έχει κυβερνήσει τη χώρα 11 από τα τελευταία 16 χρόνια. Πρέπει να παρουσιάσεις μία νέα πρόταση και κάποια "φρέσκα" και άφθαρτα πρόσωπα.
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. κάνει αυτό που ξέρει καλά. Επενδύει στην άβουλη στήριξη οποιουδήποτε μαζικού ή μη κινήματος μήπως και κερδίσει ορισμένες ψήφους. Η ανυπαρξία πρότασης και πολιτικής δεσμεύει το κόμμα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει καταφέρει να χάσει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο τη περίοδο χάριτος που δικαιούνταν λόγω ηλικίας.
Το ΚΚΕ δίνει ρεσιτάλ για τα μέτρα του και για το κοινό του. Κάθε μέρα κερδίζει συμπάθειες χάρη στη σοβαρή του πολιτική πρόταση. Αν μπορούσε να φρεσκάρει λίγο κάποιες ιδέες του ίσως να άλλαζε τα δεδομένα στο πολιτικό περιβάλλον.
Το ΛΑ.Ο.Σ. τέλος είναι καταδικασμένο να ανήκει στο περιθώριο Οι ακραίες ιδέες του ευτυχώς για όλους μας αφορούν μια μικρή μειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας.
Καλή Χρονιά σε όλους
Σχόλια
Όταν υπό αυτές τις συνθήκες, το ΠΑ.ΣΟ.Κ κερδίζει πόντους απλά με το να περιμένει, τότε η συντηρητική κυβέρνηση που λογικά θα απεκόμιζε κέρδη από την ανάσφάλεια των πολιτών, τα έχει κάνει πραγματικά μπάχαλο.
Μην υποτιμάτε το ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι η μόνη πραγματική απειλή για το δικομματικό πολιτικό σκηνικό, άσχετα αν όντως φαίνεται να έχει άγχος μην και τυχόν δε φαίνεται όσο αριστερός πρέπει.
Για ΚΚΕ συμφωνούμε. Άκομα και να διαφωνείς μαζί του είναι το μόνο σοβαρό κόμμα στη χώρα.
Για ΛΑ.Ο.Σ. διαφωνούμε. Τους τελευταίους μήνες αξίζει τουλάχιστον ένα μπράβο για τη σοβαρότητά του. Σε αντίθεση με τη ΝΔ δε φοβάται μήπως κάποιος τον χαρακτηρίσει δεξιό. Τη συζήτηση για το πόσο και υπό ποία μορφή θα ήταν επικίνδυνος την έχουμε κάνει και κατ'ιδίαν και επιβεβαιώνομαι κάθε φορά που βλέπω το Μάκη Βορίδη να καταβροχθίζει ολόκληρα πάνελ για πλάκα. Κατά τα άλλα χρόνια πολλά