Διαχείριση Κρίσεων και Αναταραχών

Τώρα τελευταία όλοι σχεδόν ανακάλυψαν τον Ισοκράτη και το πράγματι επίκαιρο σχόλιο του. Η χώρα είναι σε κατάσταση κρίσης. Είναι η ώρα για την ανάδειξη των ηγετών που θα οδηγήσουν και θα εμπνεύσουν τους νέους που έχουν ανάγκη από πραγματικά πρότυπα.

Καλό είναι οι πολιτικοί μας αυτό να το έχουν κατά νου σε αυτές τις δύσκολες στιγμές μιας και είναι προφανές ότι δεν μπορεί να καθιερωθεί στη συνείδηση της νέας γενιάς ότι οι βανδαλισμοί και οι λεηλασίες είναι μορφές αντίδρασης και αγώνα.

Ο πρωθυπουργός κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς και ζήτησε σύμπνοια για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Πως ακριβώς όμως αντέδρασαν αυτοί, ποιο ρόλο επιφύλαξε για τον εαυτό του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής; Ας τους εξετάσουμε έναν ένα λοιπόν με τυχαία σειρά.

Γεώργιος Παπανδρέου: Το απόλυτο τίποτα. Μιλώντας μηχανικά η πολιτική του παρέμβαση ήταν να ζητήσει εκλογές και να υποσχεθεί κράτος δικαίου αν και εφόσον κυβερνήσει το κόμμα του. Για τη ταμπακιέρα ουδέν. Μόνο καταγγελίες και ανούσιους λαϊκισμούς. Θύμισε εκείνες τις αλήστου μνήμης πρωτοβουλίες του προς τους ξένους ηγέτες για να αποκαταστήσει το όνομα της χώρας μας στο εξωτερικό τις μέρες που καιγόταν η Ελλάδα.

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι η λύση είναι οι εκλογές, που δεν είναι, το αποτέλεσμα λογικά ποιο θα είναι σύμφωνα με τα δεδομένα; Μη αυτοδύναμη κυβέρνηση και είσοδος σε παρατεταμένη περίοδο ακυβερνησίας. Αν αυτό επιζητεί ο Γεώργιος Παπανδρέου ας βγει να το δηλώσει και να σταματήσει να απέχει από τη πραγματική πολιτική.

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά προχώρησε και σε επικοινωνιακά τρικ με κεριά και βουβές διαμαρτυρίες. Από τους ηγέτες η απαίτηση είναι σύνεση και πολιτικός λόγος στα δύσκολα. Όχι καπηλεία και ξύλινα λόγια. Εκτός και αν οι επικοινωνιακοί του σύμβουλοι τον έπεισαν ότι με το να μη παίρνει θέση ουσιαστικά για τίποτα ενισχύει το ηγετικό του προφίλ.

Γεώργιος Καρατζαφέρης: Ιδιαίτερα ήπιος και συγκαταβατικός σε σχέση με το ότι μας έχει συνηθίσει. Απέφυγε τις πολλές κορώνες ζήτησε χρήματα για να αποζημιωθούν οι πληγέντες έμποροι και καταστηματάρχες. Δεν απέφυγε ένα σχόλιο για το άρθρο 11 του συντάγματος αλλά σε γενικές γραμμές έδειξε τη διάθεση του να αντιμετωπιστεί η κατάσταση και όχι να καπηλευθεί πολιτικά το γεγονός. (για όσους δεν γνωρίζουν το άρθρο 11 του συντάγματος κάντε click εδώ).

Αλέκος Αλαβάνος: Υπήρχε μία εποχή που ο Συνασπισμός στο μυαλό μας αποτελούσε την διανοούμενη αριστερά. Αποτελούσε αντίβαρο στα άκρα της αριστεράς και το δογματισμό ΚΚΕ και συγκέντρωνε στις τάξεις του φωτεινά πνεύματα. Ο Αλέκος Αλαβάνος με τη στάση του και με την πολιτική του ανυπαρξία έχει κατορθώσει να διαγράψει με μία μονοκονδυλιά ότι καλό πρέσβευε ο Συνασπισμός.

Η άρνηση καταδίκης των βανδαλισμών προς χάριν τις όποιας πολιτικής σκοπιμότητας αποτελεί όνειδος για το πολιτικό μας σύστημα. Ο Αλέκος Αλαβάνος κάθε μέρα που περνάει αμαυρώνει τη πολιτική ιστορία του Συνασπισμου. Στο κάτω κάτω της γραφής αν συμφωνεί με όσους κάνουν τους βανδαλισμούς ας το δηλώσει. Η στάση του δεν καταγγέλλω δεν ασπάζομαι του δεν γενικώς είναι απλά δείγμα πολιτικής ανυπαρξίας.

Μέσα σε όλα αυτά πρόλαβε να ζητήσει και τη κατάργηση των ΜΑΤ. Προφανώς στο δικό του μυαλό η αστυνομία και τα ΜΑΤ είναι απλά οι εχθροί των "αθώων" διαδηλωτών οι οποίοι πετώντας πέτρες και καίγοντας καταστήματα και κάδους διαμαρτύρονται ειρηνικά.

Το να μιλάμε για τα αυγά του φιδιού, για το φασισμό και το παρακράτος μπορεί να είναι ρομαντικό για κάποιους αλλά δεν είναι υπεύθυνη πολιτική στάση. Υπεύθυνη πολιτική στάση είναι η παρέμβαση στο μέτρο του δυνατού υπέρ των πολιτών και η διαχείριση της κρίσης. Ο Αλέκος Αλαβάνος απέδειξε οριστικά -εκτιμώ- ότι είναι πολιτικά ανεύθυνος.

Αλέκα Παπαρήγα: Επί μακρόν η όαση στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Υπευθυνότητα συνέπεια. Ξεκάθαρα όρια του που τελειώνει η πολιτική παρέμβαση και αρχίζει ο λαϊκισμός. Ζήτησε στα πλαίσια της πολιτικής και των προτάσεων του ΚΚΕ αγώνα και πάλη αλλά διαχώρισε τη θέση της από τους βανδάλους.

Τη Δευτέρα το βράδυ το ΚΚΕ δίδαξε πως περιφρουρούνται οι πορείες. Άλλαξε πλάνο για τη πορεία για να αποφύγει τις προβοκάτσιες ορισμένων. Διαμαρτυρήθηκαν μαζικά και συντεταγμένα και σε ότι τους αφορούσε δεν άνοιξε μύτη. Ελπίζω πραγματικά ο Συνασπισμός να διδαχτεί επιτέλους κάποια πράγματα από το ΚΚΕ.

Παραθέτω το σχόλιο που έγραψε στο blog Fresh 24 ο Βασίλης Φεύγας απαντώντας σε σχόλιο αναγνώστη του:

"Το ΚΚΕ (παρότι διαφωνώ μαζί του ιδεολογικά) έχει διαχρονικά ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις γεγονός που το καθιστά αξιόπιστο συνομιλητή. Γεγονός καθόλου αυτονόητο στην εποχή μας. Δεν πλειοδοτεί και δεν λαϊκίζει αναζητώντας ευκαιριακές ψήφους."

Στο παραπάνω σχόλιο συνοψίζεται όλη η αλήθεια για τη σπουδαία πολιτική παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα τα τελευταία χρόνια.

Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ξεκίνησε άτολμα και μουδιασμένα. Στήριξε τους πολιτικούς του υφισταμένους και φάνηκε απλά να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Δραστηριοποίησε άμεσα τη δικαιοσύνη η οποία έκανε το αυτονόητο. Αυτό προφανώς δεν ήταν ικανό να κατευνάσει τα πνεύματα.

Είναι προφανές ότι ήθελε να μην ρίξει άλλο λάδι στη φωτιά και για αυτό συνέστησε στην αστυνομία να μην κάνει κινήσεις. Η πολιτική ως γνωστών είναι η τέχνη του εφικτού και στη σκέψη του προφανώς το εφικτό ήταν να μην προκαλέσει άλλο. Όμως αυτή η στάση τελικά δεν ήταν αρκετή και σίγουρα δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του ως πρωθυπουργού της χώρας.

Από το βράδυ της Δευτέρας και μετά ο πρωθυπουργός άρχισε να δείχνει τα αντανακλαστικά του. Βγήκε μπροστά κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς και έθεσε τους πάντες προ των ευθυνών τους. Τώρα καλείται να αποδείξει ότι τα διαγγέλματα και οι παρεμβάσεις του είχαν ουσία και δεν ήταν λόγια του αέρα. Αν το κάνει αυτό θα κερδίσει κατά κάποιο τρόπο και το παιχνίδι αν όχι μάλλον θα τραυματίσει βαρύτατα την πολιτική του υστεροφημία.

Υ.Γ.1. Ο μόνος που συναγωνίστηκε τον Αλέκο Αλαβάνο σε ανευθυνότητα ήταν ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Γρηγόρης Ψαριανός.

Υ.Γ.2. Όπως έγραψε και στο προηγούμενο μου άρθρο, βγάζω το καπέλο στο Νικήτα Κακλαμάνη.

Υ.Γ.3. Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης απεδείχθη ότι εκτός από τη δημοκρατία που μας αξίζει έχουμε και τα ΜΜΕ που μας αξίζουν με την εξαίρεση της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ που φροντίζει να δείχνει τα γεγονότα και να μένει σε αυτά χωρίς κορώνες και επιτηδευμένες κρίσεις.

Υ.Γ.4. Σε συνέχεια του παραπάνω, το να καταγγέλλει ο Αντώνης Σρόιτερ τον αστυνομικό της ομάδας "Ζ" που πυροβόλησε στον αέρα για εκφοβισμό είναι λογικό και θεμιτό. Η ενέργεια του αστυνομικού ήταν λάθος σε μία τόσο τεταμένη ατμόσφαιρα. Από εκεί και πέρα το να αιτιολογεί τη θέση του λέγοντας ότι δεν απειλείται ο αστυνομικός γιατί οι διαδηλωτές είναι 30 μέτρα μακριά και του πετάνε πέτρες αγγίζει τα όρια του γελοίου. Ας φορέσει ο κύριος Σρόιτερ κράνος μοτοσικλετιστή και στολή αστυνομίας και ας κάτσει απέναντι από 100 άτομα να του πετάνε πέτρες από τα 30 μέτρα να μας πει αν θα αισθανθεί απειλή.

Η πράξη του αστυνομικού ήταν 100% λάθος κατά τη γνώμη μου. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να λέμε ότι το να σου πετάνε πέτρες 100 άτομα δεν συνιστά απειλή κατά της σωματικής σου ακεραιότητας απέχουμε πολύ.