Η μαγιά τής Αλλαγής
Επικίνδυνα "στοιχεία" κυκλοφορούν ανάμεσά μας...
Σκέψεις πάνω σε όσα εγράφησαν αυτές τις ημέρες:
Η αμνησία, σύντροφον Πόδι, είναι για τους κοντόφθαλμους και για τα θύματα τής τηλεοπτικής σαλάτας. Εσύ, που εξαιρείς εαυτόν από την θλιβερή ετούτη μάζα, προφανώς θα θυμάσαι σε έναν μήνα, αλλά και σε ένα και σε δέκα χρόνια από σήμερα, πως εν πρώτοις (και μ’ αυτό εννοώ βασικά και όχι αρχικά) υπήρξε φόνος. Ο μόνος τρόπος για να μην ζήσουμε άλλους φόνους σαν αυτόν, είναι να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτόν – και να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε πώς στο διάολο δώσαμε το δικαίωμα στον μπάτσο να σηκώσει πιστόλι.
Με ενοχλεί που σ’ αυτό το blog κρύψαμε πίσω από πολιτικές ευθύνες, θεωρίες συνωμοσίας, ηλίθιους παραλληλισμούς και καμένα αυτοκίνητα το δεύτερο μεγάλο γεγονός των ημερών: ότι, δηλαδή, στους δρόμους κατέβηκαν δεκάδες χιλιάδες φιλήσυχων ανθρώπων. Που δεν φορούσαν κουκούλες. Που δεν πετούσαν πέτρες και μολότοφ. Που δεν ήθελαν να κάψουν και να σκοτώσουν κανέναν. Που το μόνο που ήθελαν ήταν να πουν “φτάνει πια”. Ιδού, κύριοι, η μαγιά τής Αλλαγής – και κάτι που, όσο περνά από το χέρι μου, δεν θα σας αφήσω να σπρώξετε κάτω από το χαλί.
Για να τελειώνουμε, όμως, μια και καλή με το πολιτικώς ορθόν: μπορώ να δεχθώ ότι το να είσαι μεροκαματιάρης είναι κάτι που δεν περνά πάντα από το χέρι σου, ότι μπορεί, μ’ άλλα λόγια, να είσαι δέσμιος των συνθηκών ως προς αυτό. Από την άλλη, και δεδομένου ότι αποδεδειγμένα δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο για να ζεις καλά (άσε που όσο περισσότερο το χρησιμοποιείς τόσο χειρότερα τα περνάς), θεωρώ ότι οι άνθρωποι που δίνουν το εν τρίτον ή και το μισό τού μηνιαίου εισοδήματός τους σε δόσεις για να έχουν αυτοκίνητο είναι δέσμιοι τού εαυτού τους και μόνον. Προσπάθησα πολύ, σύντροφοι, αλλά, λυπάμαι, δεν τα κατάφερα να νοιώσω θλίψη για τα καμένα σας αυτοκίνητα. Δεν θα μου λείψουν καθόλου. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, από την άλλη, ήταν ένας γενναίος έφηβος που, μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, είχε όλα τα προσόντα να γίνει ένας σπουδαίος Έλληνας που θα λείψει απ’ όλους μας. Φιλοσοφήστε το, λοιπόν. Πάρτε τα λεφτά από την ασφαλιστική (όσοι μπορείτε), ξεμπερδεύετε με τα δάνεια που φορτωθήκατε, ζήστε πιο άνετα, να ζήσουμε πιο άνετα κι εμείς (και μην βρεθεί κανένας καλοθελητής να ισχυρισθεί ότι επικρότησα τις καταστροφές…).
Με το χειμαρρώδες, γεμάτο ψυχή (όπως πάντα) κείμενο τού Jack ταυτίσθηκα σε μεγάλο βαθμό. Αλλά με τα κλισέ βγάζω σπυράκια. Όσες φορές κατεβήκαμε παρέα στα Εξάρχεια, αδερφέ, ουδείς μας εμπόδισε να πιούμε το ποτό μας, ουδείς μας έδιωξε, έτσι δεν είναι; Κι επειδή ξέρω τι εννοείς όταν μιλάς για το …διαβόητο άβατον, έχεις δει ποτέ κάτω απ’ το σπίτι σου τόσους αστυνομικούς, όσους θα συναντήσεις σταθμευμένους 24/7 Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής, Μπουμπουλίνας και δεν συμμαζεύεται; Εκτός αν όλοι αυτοί οι τύποι κάνουν τους… συνοριοφύλακες, οπότε πάω πάσο… Πέρα απ’ την πλάκα, τώρα: στα Εξάρχεια συντελούνται εγκληματικές ενέργειες (όπως η εμπορία ναρκωτικών), που ουδεμία σχέση έχουν με τα περί αναρχίας. Γιατί δεν κάνει κάτι γι’ αυτά η Αστυνομία που κυκλοφορεί εκεί γύρω; Έλα ντε…
Για τον Καραμανλή τι να πω; Η χώρα, το ‘χω ξαναγράψει, είναι ακυβέρνητη. Κι είναι ακυβέρνητη καιρό. Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που πιστεύει ότι είχαμε τον έλεγχο στις πυρκαγιές τού 2007, φερ’ ειπείν. Αλλά η αλήθεια είναι ακόμη χειρότερη: από το σκάνδαλο των υποκλοπών και μετά δεν υπάρχει ούτε μία μεγάλη υπόθεση που να μην έκλεισε απλώς και μόνον γιατί προέκυψε η επόμενη! Υποκλοπές, καρτέλ γάλακτος, απαγωγές Πακιστανών, δομημένα ομόλογα, Sea Diamond, πυρκαγιές, προμήθειες ΥΠ.ΠΟ., Siemens, Βατοπέδιο, όλα ανοικτές πληγές στο σώμα τού δύσμοιρου, πνιγμένου στην ίδια του την λησμοσύνη έθνους. Κακά τα ψέματα: θα ‘ταν ουτοπία να περιμένουμε ο,τιδήποτε καλύτερο από έναν εν υπνώσει κυβερνητικό μηχανισμό, ο επί κεφαλής τού οποίου κάλεσε τελικώς την τρίτη ημέρα τους πολιτικούς αρχηγούς, απλώς για να τους “θέσει προ των ευθυνών τους”… Καθισμένος σε μια βεράντα τής “Μεγάλης Βρετανίας”, απ’ αυτές που βλέπουν στην πλατεία Συντάγματος, και χαζεύοντας το χριστουγεννιάτικο δένδρο να καίγεται μπροστά στο Κοινοβούλιο των Ελλήνων, ο Κ. Π. Καβάφης ξαναγράφει το “Περιμένοντας τους Βαρβάρους” για τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνησή του – και χρησιμοποιεί τις ίδιες λέξεις ακριβώς. Κρίμα.
Στις κρίσιμες αυτές ώρες ένας άνθρωπος σκάβει τον πολιτικό του τάφο. Είναι ο Αλέκος Αλαβάνος. Που δεν κατόρθωσε, δεν τόλμησε να χωρέσει, ανάμεσα στα τόσα σωστά που είπε, ένα μόνον “καταδικάζω”. Πρόπερσι, πρόεδρε, το κίνημα ήταν – όντως – οι τσαμπουκάδες φοιτητές. Φέτος το κίνημα, η μαγιά τής Αλλαγής, κινδυνεύει να καταπνιγεί από τα τσιράκια, τους προβοκάτορες, τους επαγγελματίες καταστροφείς, τους πλιατσικολόγους που αρνείσαι να καταδικάσεις. Η Αριστερά, πρόεδρε, δεν είναι τα μαλακισμένα που μπουκάρανε στα ρημαγμένα καταστήματα για να βουτήξουν γυαλιά ηλίου. Τι άλλο χρειάζεσαι για να πεις “καταδικάζω”; Αν ο Γιωργάκης γίνει τελικώς Πρωθυπουργός (μπρρρ…), εσένα και τον Καραμανλή θα πετροβολήσουν, να το ξέρεις (από την άλλη, κυρία Κανέλλη, τα λάθη των συντρόφων μας ουδόλως τους αναγορεύουν σε ταξικούς εχθρούς! Μην τρελαθούμε τελείως…).
Έχεις καμμιά ιδέα, Joe, τίνος σύλληψη είναι το επαίσχυντο σχέδιο στο οποίο αναφέρεσαι; Γιατί το μόνο τυχαίο που βρίσκω εγώ στην όλη ιστορία, της πιστολιάς περιλαμβανομένης, είναι η κακή τύχη τού Αλέξη.
Άφησα για το τέλος τα περί “καθοδηγητών επαναστατών”. Γιατί, πρώτον, ουδείς “καθοδηγητής” φταίει που ο Αλέξανδρος κυκλοφορούσε στα Εξάρχεια – αντιθέτως: το μόνο παράταιρο στην υπόθεση ήταν το περίστροφο τού Ρίνγκο. Κι ύστερα, ποιος είσαι εσύ που θα πεις τι πρέπει να κάνει η νεολαία και τι όχι, πού πρέπει να κυκλοφορεί και πού όχι, τι πρέπει να πιστεύει και τι όχι; Γιατί πρέπει να είσαι πράος, φρόνιμος και συνετός, ιδίως στα 15 και στα 16 σου, για να δείξεις πως εκτιμάς την “αξία τής ζωής”; Δεν έκανες λάθη ποτέ σου; Δεν ξέφυγες ποτέ από τα όρια σαν έφηβος; Αν όχι, λυπάμαι για την καταπίεση που υπέστης. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να την υποστούν κι οι άλλοι, για να νοιώθεις καλά.
Πρέπει, επί τέλους, ν’ αποφασίσουμε τι θέλουμε από τους νέους. Τους θέλουμε μαχητικούς κι απαιτητικούς, ή τους θέλουμε εξ ίσου πειθήνια πιόνια με μας τους ίδιους, για να μην νοιώθουμε μαλάκες; Αν διαλέξουμε το πρώτο, θα πρέπει να συνηθίσουμε στους “πολέμους” τής κοινωνίας, να μην τους ξορκίζουμε. Γιατί δεν υπάρχει κοινωνική ειρήνη εκεί που άνθρωποι μένουν χωρίς δουλειά και ψοφάνε της πείνας δίπλα σε τυχάρπαστους μάνατζερ που καθαρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Υπάρχουν εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευτές, όχι ισότιμα μέλη τής ίδιας κοινωνίας.
Πρέπει να γίνει επανάσταση για ν’ ανατραπεί η σάπια κοινωνία, αδερφέ – η κοινωνία-συνονθύλευμα ανθρώπων που πατούν ο ένας επί του άλλου, αντί να επικοινωνούν, να νοιάζονται, να προστρέχουν ο ένας στον άλλο. Που κλαίνε τ’ αμάξια τους πιότερο απ’ όσο κλαίνε τους νεκρούς τους. Αλλά πρέπει να γίνει χωρίς αίμα. Πρέπει εμείς, που ακόμη πιστεύουμε στον Άνθρωπο, να τρέξουμε να συναντήσουμε τούς ομοίους τού Αλέξη, αυτήν την μαγιά τής Αλλαγής που βγήκε από την αφάνειά της γιατί πιστεύει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος. Πρέπει να βρούμε αυτόν τον δρόμο και να τον βαδίσουμε, αποφασιστικά. Αυτό χρωστάμε στον Αλέξη._
Η αμνησία, σύντροφον Πόδι, είναι για τους κοντόφθαλμους και για τα θύματα τής τηλεοπτικής σαλάτας. Εσύ, που εξαιρείς εαυτόν από την θλιβερή ετούτη μάζα, προφανώς θα θυμάσαι σε έναν μήνα, αλλά και σε ένα και σε δέκα χρόνια από σήμερα, πως εν πρώτοις (και μ’ αυτό εννοώ βασικά και όχι αρχικά) υπήρξε φόνος. Ο μόνος τρόπος για να μην ζήσουμε άλλους φόνους σαν αυτόν, είναι να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτόν – και να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε πώς στο διάολο δώσαμε το δικαίωμα στον μπάτσο να σηκώσει πιστόλι.
Με ενοχλεί που σ’ αυτό το blog κρύψαμε πίσω από πολιτικές ευθύνες, θεωρίες συνωμοσίας, ηλίθιους παραλληλισμούς και καμένα αυτοκίνητα το δεύτερο μεγάλο γεγονός των ημερών: ότι, δηλαδή, στους δρόμους κατέβηκαν δεκάδες χιλιάδες φιλήσυχων ανθρώπων. Που δεν φορούσαν κουκούλες. Που δεν πετούσαν πέτρες και μολότοφ. Που δεν ήθελαν να κάψουν και να σκοτώσουν κανέναν. Που το μόνο που ήθελαν ήταν να πουν “φτάνει πια”. Ιδού, κύριοι, η μαγιά τής Αλλαγής – και κάτι που, όσο περνά από το χέρι μου, δεν θα σας αφήσω να σπρώξετε κάτω από το χαλί.
Για να τελειώνουμε, όμως, μια και καλή με το πολιτικώς ορθόν: μπορώ να δεχθώ ότι το να είσαι μεροκαματιάρης είναι κάτι που δεν περνά πάντα από το χέρι σου, ότι μπορεί, μ’ άλλα λόγια, να είσαι δέσμιος των συνθηκών ως προς αυτό. Από την άλλη, και δεδομένου ότι αποδεδειγμένα δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο για να ζεις καλά (άσε που όσο περισσότερο το χρησιμοποιείς τόσο χειρότερα τα περνάς), θεωρώ ότι οι άνθρωποι που δίνουν το εν τρίτον ή και το μισό τού μηνιαίου εισοδήματός τους σε δόσεις για να έχουν αυτοκίνητο είναι δέσμιοι τού εαυτού τους και μόνον. Προσπάθησα πολύ, σύντροφοι, αλλά, λυπάμαι, δεν τα κατάφερα να νοιώσω θλίψη για τα καμένα σας αυτοκίνητα. Δεν θα μου λείψουν καθόλου. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, από την άλλη, ήταν ένας γενναίος έφηβος που, μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, είχε όλα τα προσόντα να γίνει ένας σπουδαίος Έλληνας που θα λείψει απ’ όλους μας. Φιλοσοφήστε το, λοιπόν. Πάρτε τα λεφτά από την ασφαλιστική (όσοι μπορείτε), ξεμπερδεύετε με τα δάνεια που φορτωθήκατε, ζήστε πιο άνετα, να ζήσουμε πιο άνετα κι εμείς (και μην βρεθεί κανένας καλοθελητής να ισχυρισθεί ότι επικρότησα τις καταστροφές…).
Με το χειμαρρώδες, γεμάτο ψυχή (όπως πάντα) κείμενο τού Jack ταυτίσθηκα σε μεγάλο βαθμό. Αλλά με τα κλισέ βγάζω σπυράκια. Όσες φορές κατεβήκαμε παρέα στα Εξάρχεια, αδερφέ, ουδείς μας εμπόδισε να πιούμε το ποτό μας, ουδείς μας έδιωξε, έτσι δεν είναι; Κι επειδή ξέρω τι εννοείς όταν μιλάς για το …διαβόητο άβατον, έχεις δει ποτέ κάτω απ’ το σπίτι σου τόσους αστυνομικούς, όσους θα συναντήσεις σταθμευμένους 24/7 Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής, Μπουμπουλίνας και δεν συμμαζεύεται; Εκτός αν όλοι αυτοί οι τύποι κάνουν τους… συνοριοφύλακες, οπότε πάω πάσο… Πέρα απ’ την πλάκα, τώρα: στα Εξάρχεια συντελούνται εγκληματικές ενέργειες (όπως η εμπορία ναρκωτικών), που ουδεμία σχέση έχουν με τα περί αναρχίας. Γιατί δεν κάνει κάτι γι’ αυτά η Αστυνομία που κυκλοφορεί εκεί γύρω; Έλα ντε…
Για τον Καραμανλή τι να πω; Η χώρα, το ‘χω ξαναγράψει, είναι ακυβέρνητη. Κι είναι ακυβέρνητη καιρό. Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που πιστεύει ότι είχαμε τον έλεγχο στις πυρκαγιές τού 2007, φερ’ ειπείν. Αλλά η αλήθεια είναι ακόμη χειρότερη: από το σκάνδαλο των υποκλοπών και μετά δεν υπάρχει ούτε μία μεγάλη υπόθεση που να μην έκλεισε απλώς και μόνον γιατί προέκυψε η επόμενη! Υποκλοπές, καρτέλ γάλακτος, απαγωγές Πακιστανών, δομημένα ομόλογα, Sea Diamond, πυρκαγιές, προμήθειες ΥΠ.ΠΟ., Siemens, Βατοπέδιο, όλα ανοικτές πληγές στο σώμα τού δύσμοιρου, πνιγμένου στην ίδια του την λησμοσύνη έθνους. Κακά τα ψέματα: θα ‘ταν ουτοπία να περιμένουμε ο,τιδήποτε καλύτερο από έναν εν υπνώσει κυβερνητικό μηχανισμό, ο επί κεφαλής τού οποίου κάλεσε τελικώς την τρίτη ημέρα τους πολιτικούς αρχηγούς, απλώς για να τους “θέσει προ των ευθυνών τους”… Καθισμένος σε μια βεράντα τής “Μεγάλης Βρετανίας”, απ’ αυτές που βλέπουν στην πλατεία Συντάγματος, και χαζεύοντας το χριστουγεννιάτικο δένδρο να καίγεται μπροστά στο Κοινοβούλιο των Ελλήνων, ο Κ. Π. Καβάφης ξαναγράφει το “Περιμένοντας τους Βαρβάρους” για τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνησή του – και χρησιμοποιεί τις ίδιες λέξεις ακριβώς. Κρίμα.
Στις κρίσιμες αυτές ώρες ένας άνθρωπος σκάβει τον πολιτικό του τάφο. Είναι ο Αλέκος Αλαβάνος. Που δεν κατόρθωσε, δεν τόλμησε να χωρέσει, ανάμεσα στα τόσα σωστά που είπε, ένα μόνον “καταδικάζω”. Πρόπερσι, πρόεδρε, το κίνημα ήταν – όντως – οι τσαμπουκάδες φοιτητές. Φέτος το κίνημα, η μαγιά τής Αλλαγής, κινδυνεύει να καταπνιγεί από τα τσιράκια, τους προβοκάτορες, τους επαγγελματίες καταστροφείς, τους πλιατσικολόγους που αρνείσαι να καταδικάσεις. Η Αριστερά, πρόεδρε, δεν είναι τα μαλακισμένα που μπουκάρανε στα ρημαγμένα καταστήματα για να βουτήξουν γυαλιά ηλίου. Τι άλλο χρειάζεσαι για να πεις “καταδικάζω”; Αν ο Γιωργάκης γίνει τελικώς Πρωθυπουργός (μπρρρ…), εσένα και τον Καραμανλή θα πετροβολήσουν, να το ξέρεις (από την άλλη, κυρία Κανέλλη, τα λάθη των συντρόφων μας ουδόλως τους αναγορεύουν σε ταξικούς εχθρούς! Μην τρελαθούμε τελείως…).
Έχεις καμμιά ιδέα, Joe, τίνος σύλληψη είναι το επαίσχυντο σχέδιο στο οποίο αναφέρεσαι; Γιατί το μόνο τυχαίο που βρίσκω εγώ στην όλη ιστορία, της πιστολιάς περιλαμβανομένης, είναι η κακή τύχη τού Αλέξη.
Άφησα για το τέλος τα περί “καθοδηγητών επαναστατών”. Γιατί, πρώτον, ουδείς “καθοδηγητής” φταίει που ο Αλέξανδρος κυκλοφορούσε στα Εξάρχεια – αντιθέτως: το μόνο παράταιρο στην υπόθεση ήταν το περίστροφο τού Ρίνγκο. Κι ύστερα, ποιος είσαι εσύ που θα πεις τι πρέπει να κάνει η νεολαία και τι όχι, πού πρέπει να κυκλοφορεί και πού όχι, τι πρέπει να πιστεύει και τι όχι; Γιατί πρέπει να είσαι πράος, φρόνιμος και συνετός, ιδίως στα 15 και στα 16 σου, για να δείξεις πως εκτιμάς την “αξία τής ζωής”; Δεν έκανες λάθη ποτέ σου; Δεν ξέφυγες ποτέ από τα όρια σαν έφηβος; Αν όχι, λυπάμαι για την καταπίεση που υπέστης. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να την υποστούν κι οι άλλοι, για να νοιώθεις καλά.
Πρέπει, επί τέλους, ν’ αποφασίσουμε τι θέλουμε από τους νέους. Τους θέλουμε μαχητικούς κι απαιτητικούς, ή τους θέλουμε εξ ίσου πειθήνια πιόνια με μας τους ίδιους, για να μην νοιώθουμε μαλάκες; Αν διαλέξουμε το πρώτο, θα πρέπει να συνηθίσουμε στους “πολέμους” τής κοινωνίας, να μην τους ξορκίζουμε. Γιατί δεν υπάρχει κοινωνική ειρήνη εκεί που άνθρωποι μένουν χωρίς δουλειά και ψοφάνε της πείνας δίπλα σε τυχάρπαστους μάνατζερ που καθαρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Υπάρχουν εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευτές, όχι ισότιμα μέλη τής ίδιας κοινωνίας.
Πρέπει να γίνει επανάσταση για ν’ ανατραπεί η σάπια κοινωνία, αδερφέ – η κοινωνία-συνονθύλευμα ανθρώπων που πατούν ο ένας επί του άλλου, αντί να επικοινωνούν, να νοιάζονται, να προστρέχουν ο ένας στον άλλο. Που κλαίνε τ’ αμάξια τους πιότερο απ’ όσο κλαίνε τους νεκρούς τους. Αλλά πρέπει να γίνει χωρίς αίμα. Πρέπει εμείς, που ακόμη πιστεύουμε στον Άνθρωπο, να τρέξουμε να συναντήσουμε τούς ομοίους τού Αλέξη, αυτήν την μαγιά τής Αλλαγής που βγήκε από την αφάνειά της γιατί πιστεύει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος. Πρέπει να βρούμε αυτόν τον δρόμο και να τον βαδίσουμε, αποφασιστικά. Αυτό χρωστάμε στον Αλέξη._
Σχόλια
Κανείς δεν αγνοεί το γεγονός της δολοφονίας από τον ειδικό φρουρό. Κανείς όμως δεν μπορεί να μένει απαθής μπροστά στα όσα συνέβησαν στην Αθήνα από τους βάνδαλους. Το να διαδηλώσεις για την αδικία και το να αποδείξεις ότι χωρίς βούρδουλα δεν μπορείς να συμμορφωθείς είναι τελείως διαφορετικά γεγονότα.
Το επαίσχυντο σχέδιο ήταν προφανώς η πρόκληση χάους. Εκτός και αν θεωρείς ότι αυθόρμητα συνέβη αυτό. Το ότι εκμεταλλεύθηκαν τη συγκυρία για να το υλοποιήσουν δεν σημαίνει ότι αγνοούμε το περιστατικό που έδωσε το έναυσμα. Καταδικάζουμε εξίσου και τα δύο για διαφορετικούς λόγους. Κανείς άλλωστε δεν μίλησε για τις ειρηνικές πορείες των πιτσιρικάδων ή του ΚΚΕ αρνητικά. Όλοι μίλησαν για υποδειγματική στάση.
Όσο για το ρίγνκο, φονιά, μπάτσο, γουρούνι και τα τοιαύτα συγνώμη αλλά η δικαιοσύνη έχει επιληφθεί. Οπότε δεν πρέπει να πάρει κανένας άλλος το νόμο στα χέρια του. Αν θεωρεί κάποιος ότι η δικαιοσύνη δεν έχει πράξει μέχρι στιγμής το σωστό ας το δηλώσει και ας διαμαρτυρηθεί στα πλαίσια της ευνομούμενης κοινωνίας. Από τη στιγμή όμως που τα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης ήταν άμεσα και ορθά και δεν επιχειρείται προς το παρόν συγκάλυψη του γεγονότος μάλλον τα υπόλοιπα είναι περιττά. Άλλωστε με το να προκαλείς χάος και να απαιτείς ανομία δεν κερδίζεις τίποτα. Αντίθετα χάνεις και το όποιο δίκιο του.
Τώρα το αν ήταν καλός ή κακός ειδικός φρουρός δεν το γνωρίζω ούτε εγώ ούτε εσύ. Το μόνο βέβαιο είναι πως κατά πάσα πιθανότητα έβαλε τα δικά του πιστεύω και ένστικτα πάνω από τη συλλογική ευθύνη και την αποστολή του.
Συγνώμη αλλά δεν θεωρώ το συγκεκριμένο γεγονός κατάληξη σε σειρά αστυνομικής βίας. Δεν ξεχνώ το περιστατικό με τη ζαρτινιέρα αλλά επίσης δεν ξεχνώ και ότι η αστυνομία μας δεν συνηθίζει να πυροβολεί αθώους. Το ότι το έκανε ένας ειδικός φρουρός σκεπτόμενος λανθασμένα δεν χαρακτηρίζει την αστυνομία. Δεν είδα κανένα να επιδεικνύει την ίδια ευαισθησία όταν κάποιοι αφαίρεσαν εν ψυχρώ τη ζωή ενός ειδικού φρουρού εν ώρα υπηρεσίας στη Κηφισιά που απλά έκανε τη δουλειά του.
Επίσης ο συλλογισμός σου για το νεαρό έχει ένα γιγάντιο κενό. Υποθέτεις ότι επρόκειτο για ένα λαμπρό νέο με τάση να αλλάξει τη κοινωνία κλπ κλπ. Στη πράξη ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς με την εξαίρεση των οικείων του δεν γνωρίζουμε την αλήθεια για το χαρακτήρα του και τις προοπτικές του. Θα ήθελα να πιστεύω ότι ήταν ένα λαμπρό παιδί και ειλικρινά λυπάμαι για την απώλεια του και το δυσβάστακτο πόνο των δικών του. Μέχρι εκεί όμως. Δεν θα κάψω και θα λεηλατήσω στο όνομα της δικαίωσης του.
Τέλος όσο για το σχόλιο για το που πρέπει να βρίσκεται και που όχι ένας δεκαπεντάχρονος συγνώμη αλλά όσο "ανεξάρτητος" και "επαναστάτης" και να νιώθεις στα 15 σου πάντα υπάρχει ένας γονιός που πρέπει να νοιάζεται και να σε προστατεύει. Γιατί στα 15 σου ακόμα έχεις ανάγκη από προστασία από τη παρορμητική σου φύση. Αν εσύ στα δεκαπέντε σου έκανες τις ίδιες επιλογές με τα 30 σου τότε είσαι ή πολύ ανώριμος 30αρης (που δεν είσαι) ή πολύ ώριμος 15αρης (που δεν το γνωρίζω).
Πίπες μπλε μεγάλε με πράσινα τσιμπούκια. Να σαπίσει στη φυλακή ο μαλάκας που σκότωσε το παιδάκι αλλά να σαπίσουν και στη φυλακή τα τσογλάνια που καίνε τα αυτοκίνητα και τα μαγαζιά.
Η κοινωνία θέλει επανάσταση και άλλα όμορφα και χαρούμενα. Σε ποια ατμομηχανή του καπιταλισμού δουλεύεις αλήθεια; Στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, σε Τράπεζα. Γιατί δεν υποβάλλεις τη παραίτηση σου επειδή πρέπει η επανάσταση να αρχίσει από κάπου.
Σας έχει βαρεθεί η ψυχή μου ιδεολόγοι του καναπέ και της υψηλής κριτικής. Αν έκανε ένα λάθος ο Καραμανλής είναι που δεν έδωσε οδηγία στα ΜΑΤ να μαζεύουν όποιο κάνει τσιριμόνια και πετάει πέτρες. Άντε με τους δήθεν αριστερούς που θέλουν να αλλάξουν τη κοινωνία μας τα πρήξατε.
Οταν αναφέρθηκα στο "άβατο" των Εξαρχείων, δεν εννοούσα ότι τρέμω στην ιδέα να πάω στην συγκεκριμένη περιοχή (κάτι που όπως σωστά έγραψε ο Averell, έχει γίνει κατ' εξακολούθηση), αλλά στη δικαιολογία της αστυνομίας όταν έχουμε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Στην μόνιμη καραμέλα που απο πλευράς της δεν λέει να λιώσει!
Διαφωνώ στην τοποθέτηση του αδελφού μου περί... αυτοκινήτων. Διότι ναι , δεν θα κλάψω για ένα καμένο αυτοκίνητο, δεν θεωρώ ότι αποτελεί απαραίτητο παραγόντα ευημερείας ένα ακριβό αμάξι, αλλά με ποιό δικαίωμα ο κάθε ανεγγέφαλος καταστρέφει ξένη περιουσία; Για αυτόν, για εσένα ή για εμένα μπορεί να μην λέει τίποτα η φθορά ενός αμαξίου, για τον κάτοχό του όμως (ο οποίος δεν φέρει καμία ευθύνη και δεν έχει προκαλέσει την οργή κανενός) έχει και παραέχει σημασία! Αλλωστε αδυνατώ να καταλάβω τι μπορεί να προσφέρει μία τέτοιου είδους λεηλασία στον όποιο αγώνα και στη διάδωση των εκάστοτε ιδεολογιών των εξεγερθέντων! Τι προσφέρει στην "εξέγερση";
Τέλος, όσο για τα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης που αναφέρει ο Joe, επιτρέψτε μου να έχω τις ενστάσεις μου! Διότι ναι, έδρασε άμεσα (μην μπορώντας να κανει αλλιώς), αλλά ας κρατήσουμε μικρό καλάθι όσον αφοστά στην ημερομηνία της εκδίκασης, έτσι ώστε να δούμε πόσο άμεσα θα έχει αποδωθεί η δικαιοσύνη. Για να μην σχολιάσω τα περί... εξωστρακισμού και τις ανεκδιήγητες δηλώσεις του "αχαρακτήριστου" Κούγια, ο οποίος υποστήριξε ότι¨: η δικαιοσύνη θα κρίνει αν σωστά ή όχι χάθηκε η ζωή αυτού του νέου". Ακουσον ακουσον!!! Και λίγη τσίπα επιτέλους κύριε Ξετσίπωτε!!!!
Τέλοσπαντων....το κρίμα και άδικο είναι ότι ο Αλέξης χωρίς να τον ρωτήσει κανείς, έγινε σύμβολο, έγινε ήρωας, έγινε αιτία για διαδηλώσεις και καταστροφές, έγινε θέμα για το blog σας...άραγε το ήθελε;
Τέλοσπαντων....το κρίμα και άδικο είναι ότι ο Αλέξης χωρίς να τον ρωτήσει κανείς, έγινε σύμβολο, έγινε ήρωας, έγινε αιτία για διαδηλώσεις και καταστροφές, έγινε θέμα για το blog σας...άραγε το ήθελε;
Ευχαριστώ πολύ για το ευγενικό σου σχόλιο για "ηλίθιους παραλληλισμούς", αλλά δε μου απάντησες... Υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ των "επαναστατών" του πεζοδρομίου και των "στρατών" των γηπέδων;
Η απάντησή μου σε όλους όσοι δε νοιάζονται για το τι κάηκε (μεταξύ αυτών και σε εσένα) είναι απλή: Καλέστε τα "παιδιά" στα σπίτια σας, στα αυτοκίνητά σας, στα μαγαζιά σας, στις γειτονιές σας και δώστε τους υλικό για κάψιμο... Αφού εσάς δε σας νοιάζει και αυτός είναι ο αποκλειστικός σκοπός τους, δε θα έχει κανείς πρόβλημα... Αλλά όταν καταστρέφεται δημόσια και ιδιωτική περιουσία μην περιμένετε από εμένα να το γράφω εκεί που δε πιάνει μελάνι. Στο κάτω-κάτω της γραφής, με την ίδια λογική, δεν πρέπει να σας ένοιαζε ούτε όταν το καλοκαίρι του 2007 καταστράφηκαν περιουσίες από πυρκαγιές που κάποιοι έβαλαν...
Από την άλλη, ευτυχώς, η καλή υπέρτατη δύναμη (Θεός και Βούδας και Αλλάχ, όπως λέει και το τραγουδάκι) με έχει προικίσει με αρκετά καλή μνήμη ώστε να μην έχω ξεχάσει πολλά πράγματα λιγότερο σημαντικά από αυτό...Αλλά η αναφορά μου δεν αφορούσε την προσωπική μνήμη, αφορά τη συλλογική μνήμη. Τη μνήμη - για παράδειγμα - που έχει ξεχάσει Χρηματιστήριο, ΔΕΚΑ, Κτηματολόγιο, ξύλο σε συνταξιούχους, πρωθυπουργικό αεροσκάφος, "βασιλικούς" γάμους στα Παρίσια, προμήθειες στρατιωτικού υλικού, έτσι για να αναφερθώ σε κάποια.
Αφήνω κι εγώ για το τέλος τους καθοδηγητές "επαναστάτες". Υπάρχουν και όσοι αμφισβητούν την ύπαρξη τους είτε εθελοτυφλούν είτε τους ακολουθούν. Δε ζήτησα να καθοδηγήσω τη νεολαία στο τι θα κάνει, πού θα πηγαίνει, τι θα πιστεύει... Αντίθετα, ΚΑΤΗΓΟΡΩ αυτούς που το κάνουν! Οι καθοδηγητές "επαναστάτες" δεν είναι απαραίτητα, απλά, ο "αρχιαναρχικός" των Εξαρχείων (θα παρατήρησες, ελπίζω, ότι απέφυγα να χρησιμοποιήσω τη λέξη αναρχία ή τα παράγωγά της στο κείμενό μου - το αφήνω για άλλο κείμενο αυτό το ζήτημα, όταν έχουμε-έχετε-έχουν ηρεμήσει λίγο), αλλά πολλοί άλλοι παράγοντες...
Έκανα λάθη στην εφηβεία μου... Αλλά είχα την παιδεία να σκεφτώ καθαρά ότι όταν πάω να την πω στον "μπάτσο" όσο και αν του απαγορεύεται, υπάρχει η πιθανότητα να μου τραβήξει το όπλο... Είχα την παιδεία να κατανοώ ότι δεν ξέρω ποιον ψυχάκια θα βρω απέναντί μου...
Κλείνοντας, το κείμενό μου είναι ένα κείμενο αγανάκτησης για την καθοδηγούμενη κοινωνία (και κατ' επέκταση και νεολαία) μας. Είναι ένα κείμενο αγανάκτησης για την "αλόγιστη" (λες και υπάρχει και λογική) χρήση βίας όπου και αν αυτή εκδηλώνεται. Καμία περιουσία δεν αξίζει όσο μια ανθρώπινη ζωή, αλλά καμίας ζωής η απώλεια δε δικαιολογεί τη μαζική καταστροφή που παρακολουθήσαμε τις τελευταίες ημέρες. Εξάλλου, τονίζω, τα έχουμε ξαναδεί αυτά, χωρίς να προϋπάρχουν φόνοι...
Ο Γκάντι κατάφερε να αποτινάξει το ζυγό μίας εκ των μεγαλύτερων αυτοκρατοριών όλων των εποχών, χωρίς καν να ακουμπήσει όπλο στη ζωή του... Η φωτιά και το αίμα είναι, ομολογουμένως, πιο εντυπωσιακά...
Μετά από την καθημερινή σου λειτουργία ως γρανάζι του καπιταλιστικού συστήματος, πήγαινε να πίνεις το καφεδάκι σου στα Εξάρχεια με τον Jack και να αναλύετε την επανάσταση που πρέπει να γίνει φορώντας τα ρουχαλάκια των πολυεθνικών και καπνίζοντας τα τσιγαράκια των πολυεθνικών και το βράδυ πήγαινε στο σπίτι σου με το αυτοκίνητο που έχεις αγοράσει από μία πολυεθνική για να δεις το τελευταίο DVD μίας πολυεθνικής εταιρείας παραγωγής στην παραγωγής πολυεθνικής εταιρείας τηλεόρασή σου... Και το βράδυ στον ύπνο σου, ανέτρεψε το σύστημα... Σβήσε κάποια από τα παραπάνω από τη ζωή σου και βάζεις κι εσύ ένα λιθαράκι για να κάνεις επανάσταση χωρίς να χυθεί αίμα. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, ε;
Δεν πηγαίνω για καφέ στα Εξάρχεια ούτε από αντίδραση, ούτε για να σχολιάσω τα... κακώς κείμενα της πουτάνας κοινωνίας, ούτε για να το "παίξω" επαναστάτης! Δεν έχω καμιά τέτοια πρεμούρα. Πηγαίνω τόσο τακτικά όσα και στην Γλυφάδα, όσο και οπουδήποτε αλλού. Το ζήτημα είναι να μου αρέσει το μαγαζί.
Φίλε μου "τρυφερό", αδυνατώ να φανταστώ ότι πίστευες ποτέ, πως αν αντιμιλούσες σε αστυνομικό, υπήρχε πιθανότητα να τραβήξει όπλο. Αν πράγματι το πίστευες αυτό, τότε πολύ πιθανό να είχες γενικότερα λανθασμένη εκτίμηση για τη λειτουργία της αστυνομίας και την εφαρμογή της δημοκρατίας σε αυτόν τον τόπο. Ασφαλώς όλοι κάναμε χαζομαρίτσες στην εφηβεία. Και εγώ ήξερα ότι αν αντιμιλούσα σε αστυνομικό θα είχα συνέπειες (όπως να συλληφθώ ή ακόμα και να δεχθώ βίαια επίθεση), αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι υπάρχει πιθανότητα να τραβήξει όπλο. Αν είναι δυνατόν! Εκτός βέβαια αν είσαι πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία από ότι νομίζω και πέρασες την εφηβεία σου στα χρόνια της χούντας, οπότε ναι. Τότε αν αντιμιλούσες σε αστυνομικό, μπορεί αυτός από την πλευρά του να έβγαζε πιστόλι! Και το επιχήρημά σου περί "ψυχάκια" μπάτσου δεν στέκει, διότι με την ίδια λογική, το ίδιο "ψυχάκιας" μπορεί να είναι και ο τύπος που θα βρίσεις στο δρόμο, όταν σε κλείσει με το αμάξι του. Οπότε να υποθέσω ότι ούτε τότε αντιμιλάς, μήπως και πέσεις σε "ψυχάκια" και στην "μπουμπουνήσει";
Τέλος, μάλλον νομίζω ότι πράγματι έχεις καλή μνήμη (και δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω για αυτό). Απλά θέλω να προσθέσω δίπλα στο επίθετο "καλή" και το επίθετο "επιλεκτική" μνήμη. Πολύ καλά κάνεις και θυμάσαι το Χρηματηστήριο, τους γάμους στο Παρίσι κτλ, αλλά πώς εξηγείς το γεγονός ότι θυμάσαι πεντακάθαρα αυτά που έγιναν πριν χρόνια και δεν θυμάσαι καθόλου (ή κάνεις πως δεν θυμάσαι) αυτά που συνέβησαν πολύ πιο πρόσφατα. Επιγραμματικά αναφέρω: Βατοπέδι, Ζαχόπουλος, Βουλγαράκης (δις), Τσιτουρίδης (δις), Siemens, Ομόλογα κτλ. Και δεν θα αναφερθώ σε Μαγγίνα, γιατί το θεωρώ ανάξιο λόγου αντίστοιχο με τον γάμο στο Παρίσι καλέ μου "τρυφερέ"!
Από την άλλη, ναι, όταν έχει ο άλλος απέναντί μου όπλο, ανησυχώ πόσο ψυχάκιας μπορεί να είναι... Αν αυτό σου φαίνεται παράλογο, έχω κάποια ωραία μέρη που μπορείς να επισκεφτείς...
ΥΓ. Το παραπάνω σχόλιο διεγράφη από εμένα, καθότι λόγω τυπογραφικού λάθους έβγαινα κάπου 120 χρόνων...
1) ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ (κάπου το 'χω ξανακούσει αυτό...).
2) Μωραίνει Κύριος...
3) Αλέξανδρε, σου ζητώ συγγνώμη για την έκταση τής μαλακίας. Γυρίζω εκεί όπου εξ αρχής ώφειλα να 'χω σταματήσει. Καλήν επιστροφή._
"Το πολύ το τικι τακα κάνει το παιδί μαλάκα"
Και ο νοών νοεί τω
"Το πολύ το τικι τακα κάνει το παιδί μαλάκα"
Και ο νοών νοεί τω