Μία συνέντευξη-ποταμός
Με αφορμή την έκδοση εσχατολογικού ημερολογίου και στα πλαίσια της πολυφωνίας που πάντα αποτελεί σταθερά, η στήλη ζήτησε να μάθει και την Άλλη άποψη. Έτσι προέκυψε η παρακάτω τηλεφωνική συνέντευξη.
William: Καλημέρα, τί γίνεται;
Άλλος: Γεια σου νεαρέ μου, πάλι θες την ανταλλαγή με το IQ του μέσου όρου; Έχετε χαζέψει εντελώς εκεί πέρα ή νομίζεις ότι αν καταλήξεις στο νηπιαγωγείο θα γλιτώσεις τα προδιαγεγραμμένα;
W: Όχι, αυτή τη φορά θέλω απλώς να κουβεντιάσουμε για το προπατορικό αμάρτημα και την Κόλαση. Από τον Παράδεισο έχουμε μία εικόνα, ενώ από σας μόνο το δελτίου τύπου της HELL S.A.
Α: Α! Πολύ με συγκινείς. Έχει πολύ καιρό κάποιος να ενδιαφερθεί για τις απόψεις μου. Τελευταίος ήταν ένας Γάλλος, Σαρτρ νομίζω τον έλεγαν. Πες μου λοιπόν τί θες να μάθεις;
W: Αρχικά, πώς ξεκίνησαν όλα; Τί έγινε και ένα από τα σημαντικότερα δημιουργήματα Εκείνου κατέληξε να γίνει ο ηγέτης της αντίπερα όχθης;
Α: Τον ξέρεις πώς είναι, απόλυτος στα πάντα. Όλα ξεκίνησαν, λίγο πριν φτιάξει το είδος σου. Στις ατελείωτες συζητήσεις για το πώς θα είστε, εγώ πάντα επέμενα ότι εφ’όσον σας είχε δώσει ψυχή, έπρεπε να αναγνωρίσει πάθη και αδυναμίες ως βασικά στοιχεία του χαρακτήρα σας. Εκείνος, ήταν ανένδοτος. Του είχε κολλήσει στο μυαλό το «κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν» και είχε την απαίτηση να είστε τέλειοι.
W: Και πώς φθάσατε στη τελική ρήξη;
Α: Είχαμε φτιάξει ένα τυχερό παιγνίδι και παίζαμε τα απογεύματα μετά τις εργασίες για την ολοκλήρωση της Δημιουργίας. Είχαμε κόψει κάρτες με αριθμούς σε διάφορα χρώματα και παίζαμε με βάση τους συνδυασμούς που θα μπορούσαν να προκύψουν από μία τυχαία μοιρασιά. Κάτι σα το δικό σας πόκερ. Ένα απόγευμα λοιπόν...
W: Συγγνώμη, αλλά επειδή μου κίνησε το ενδιαφέρον, τί ποντάρατε; Είχατε και φιγούρες στην τράπουλα;
Α: Είχαμε βάλει μόνο τη φιγούρα Του σε ένα χαρτί και το είχαμε συμβολίσει Κ από το Κείνος όπως τον αποκαλούσαμε χαϊδευτικά τότε στο εργοτάξιο. Εγώ είχα πάρει το 1 εξ’ου και το Α, από το Άλλος. Αργότερα, μετά την αποπομπή μου από τον Παράδεισο προσέθεσα και τον Αδάμ και την Εύα ως φιγούρες και έγινε η τράπουλα όπως την ξέρουμε σήμερα. Τότε έδωσα στον άσσο και τη διπλή ιδιότητα που έχει. Βλέπεις όταν με έδιωξε, ήταν έξαλλος και μου πέταξε τα χαρτιά στα μούτρα.
W: Τί έγινε;
Α: Για να σου απαντήσω στην προηγούμενη ερώτηση, ποντάραμε μικρά κομμάτια της Δημιουργίας, όπως το σχεδιασμό περιοχών, ζώων, τέτοια πράγματα. Ένα απόγευμα λοιπόν, πάνω στο συνήθη καυγά για τον άνθρωπο και τα όριά του, Του είπα ότι δεν μπορεί να δίνει αντίληψη και να μη δίνει τη δυνατότητα για πράξεις με ταπεινά και υστερόβουλα κίνητρα γιατί έτσι υποβίβαζε την καλοσύνη ως κάτι αναπόφευκτο κι όχι ως συνειδητή επιλογή. Τότε Εκείνος πόνταρε στο τραπέζι αυτήν την απόφαση. Αν είχα καλύτερα χαρτιά θα την κέρδιζα, αν δεν είχα θα αναλάμβανα να καθαρίσω το σκουπιδότοπο από τα μπάζα που είχαμε πετάξει.
W: Και;
Α: Μου φαίνεται καλά σου έγραψαν ότι πρέπει να σταματήσεις τις ανταλλαγές του IQ. Τί καί; Δεν καταλαβαίνεις ότι κέρδισα;
W: Εννοώ πως; Για να ποντάρει κάτι τέτοιο σίγουρα είχε καλό χαρτί.
Α: Μπλόφαρε, ήθελε να μου αποδείξει ότι ακόμη κι εγώ δε θα διακινδύνευα τη βολή μου εν’ονόματι αυτής της άποψης. Τότε εγώ τον ρώτησα αν μπλοφάρει κι Εκείνος μην μπορώντας να πει ψέμματα το παραδέχθηκε. Έτσι κέρδισα το ποντάρισμα, αλλά έχασα τη θέση μου στον Παράδεισο. Με εξόρισε για πάντα στον σκουπιδότοπο και ονόμασε τα χαρτιά «Παιγνίδι του Σατανά»
W: Κι έτσι δημιουργήθηκε η Κόλαση.
Α: Ακριβώς, καθάρισα όλη τη πλαγιά από τα μπάζα, έστρωσα πίσσα κάτω (βλέπεις αυτή είχαμε σε μεγάλη ποσότητα) και ανέλαβα να υποδέχομαι όσους μετέτρεπαν (το δώρο που εγώ είχα κερδίσει για χάρη του ανθρωπίνου είδους) την ελευθερία βούλησης σε υστερόβουλη πρακτική. Οι πρώτοι που έφθασαν εδώ πραγματικά υπέφεραν, δούλευαν όλη μέρα στα καζάνια και πολλές φορές χωρίς νερό. Έτσι βγήκε η φήμη για το χώρο. Αργότερα, ήρθαν περισσότεροι και τα πράγματα έγιναν καλύτερα.
W: Πώς περνάει κανείς στην Κόλαση σήμερα; Τί είναι η Hell s.a.;
Α: Αυτό που τώρα σκέφθηκαν εκεί πάνω, εμείς το εφαρμόζουμε χρόνια, στην αντιστροφή του φυσικά. Γι’αυτούς που ο Κριτής θα στείλει σ’εμάς δεν υπάρχει ελευθερία επιλογών. Το προνόμιο αυτό οι ίδιοι το απώλεσαν με τη συμπεριφορά τους . Έτσι το μόνο που κάνουν είναι να επιθυμούν χωρίς να μπορούν να αποκτήσουν. Πρακτικά είμαστε ένα μεγάλο lounge, στο οποίο αυτοί που δε γνώριζαν φραγμό όσο βρίσκονταν εν ζωή, έχουν μπροστά τους τα πάντα, αλλά δεν μπορούν να τα αγγίξουν. Έχουμε μάλιστα και σινεμά, το «cine Ερινύες» όπου προβάλλουμε σε επανάληψη τις στιγμές όπου ο καθένας λειτούργησε έξω από κάθε κανόνα και όριο.
Τώρα στην ερώτηση σου για την Hell s.a. Πριν μερικά χρόνια ήρθα σε μία διαπραγμάτευση με Εκείνον και συμφωνήσαμε ότι ο χώρος θα κατανέμεται ανάλογα με τα άτομα που φιλοξενεί ο καθένας. Τότε λοιπόν απευθύνθηκα στους επιφανέστερους οικονομολόγους και μάνατζερ της Κολάσεως (αυτούς τους είχα μαζεμένους μπροστά από ένα κουλοχέρη και κάθε μέρα τους πετούσα από ένα κέρμα για να τους βλέπω να πλακώνονται. Να φανταστείς από το ’29 που το σκέφθηκα, δεν έχει βρεθεί ούτε ένας που να μην το τζογάρει. Θα μπορούσαν να τα μαζεύουν και κάποια στιγμή να συνεργαστούν ώστε να κερδίσουν όλοι μαζί. Αλλά θα μου πεις αν το μυαλό τους δούλευε έτσι δε θα ήταν εδώ.) Πρότειναν λοιπόν να φτιάξουμε μια holding εταιρεία που θα διαχειρίζεται και θα διαφημίζει τα επιμέρους σημεία μας ώστε να προσελκύσουμε νέους πελάτες. Πώς νομίζεις ότι έμαθαν οι επάνω για τα μπαρ; Αυτό που έκαναν με το Models’ Bar ή όπως αλλιώς το ονόμασαν, εμείς το έχουμε χρόνια. Υπάρχει τόσο το «Τάνταλος bar» όπου μόλις πας να ακουμπήσεις το αντικείμενο του πόθου σου αυτό απομακρύνεται, όσο και το «Σίσσυφος prive». Αυτό είναι το αγαπημένό μου. Δικαίωμα εισόδου έχουν μόνο οι ανικανοποίητοι άλλων εποχών. Αυτοί που αμάρτησαν με τα δεδομένα της στιγμής, αλλά οι πράξεις τους, αργότερα έγιναν τόσο κοινές που έπαψαν να θεωρούνται αμαρτίες. Σε αυτούς δίνουμε το δικαίωμα να απολαύσουν, απλώς δεν τους αφήνουμε να ολοκληρώσουν την ευτυχία τους. Τους παίρνουμε το τελευταίο ποτό και μπουκιά κυριολεκτικά από το στόμα. Φαντάζεσαι τώρα τί παθαίνουν όταν κάνουν σεξ. Καταλαβαίνεις, γιατί το alter ego μου ο κ Εωσφόρος έβγαλε αυτή την ανακοίνωση. Αλλά ξεχάστηκα και φλυαρώ. Για το προπατορικό αμάρτημα και την Εύα δε θα με ρωτήσεις;
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: Ο ΑΛΛΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ.
* Το κείμενο ολοκληρώθηκε στις 9 και 10 /12/08. Για προφανείς λόγους δεν ανέβηκε πρώτη σελίδα. Αυτό γίνεται τώρα.
William: Καλημέρα, τί γίνεται;
Άλλος: Γεια σου νεαρέ μου, πάλι θες την ανταλλαγή με το IQ του μέσου όρου; Έχετε χαζέψει εντελώς εκεί πέρα ή νομίζεις ότι αν καταλήξεις στο νηπιαγωγείο θα γλιτώσεις τα προδιαγεγραμμένα;
W: Όχι, αυτή τη φορά θέλω απλώς να κουβεντιάσουμε για το προπατορικό αμάρτημα και την Κόλαση. Από τον Παράδεισο έχουμε μία εικόνα, ενώ από σας μόνο το δελτίου τύπου της HELL S.A.
Α: Α! Πολύ με συγκινείς. Έχει πολύ καιρό κάποιος να ενδιαφερθεί για τις απόψεις μου. Τελευταίος ήταν ένας Γάλλος, Σαρτρ νομίζω τον έλεγαν. Πες μου λοιπόν τί θες να μάθεις;
W: Αρχικά, πώς ξεκίνησαν όλα; Τί έγινε και ένα από τα σημαντικότερα δημιουργήματα Εκείνου κατέληξε να γίνει ο ηγέτης της αντίπερα όχθης;
Α: Τον ξέρεις πώς είναι, απόλυτος στα πάντα. Όλα ξεκίνησαν, λίγο πριν φτιάξει το είδος σου. Στις ατελείωτες συζητήσεις για το πώς θα είστε, εγώ πάντα επέμενα ότι εφ’όσον σας είχε δώσει ψυχή, έπρεπε να αναγνωρίσει πάθη και αδυναμίες ως βασικά στοιχεία του χαρακτήρα σας. Εκείνος, ήταν ανένδοτος. Του είχε κολλήσει στο μυαλό το «κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν» και είχε την απαίτηση να είστε τέλειοι.
W: Και πώς φθάσατε στη τελική ρήξη;
Α: Είχαμε φτιάξει ένα τυχερό παιγνίδι και παίζαμε τα απογεύματα μετά τις εργασίες για την ολοκλήρωση της Δημιουργίας. Είχαμε κόψει κάρτες με αριθμούς σε διάφορα χρώματα και παίζαμε με βάση τους συνδυασμούς που θα μπορούσαν να προκύψουν από μία τυχαία μοιρασιά. Κάτι σα το δικό σας πόκερ. Ένα απόγευμα λοιπόν...
W: Συγγνώμη, αλλά επειδή μου κίνησε το ενδιαφέρον, τί ποντάρατε; Είχατε και φιγούρες στην τράπουλα;
Α: Είχαμε βάλει μόνο τη φιγούρα Του σε ένα χαρτί και το είχαμε συμβολίσει Κ από το Κείνος όπως τον αποκαλούσαμε χαϊδευτικά τότε στο εργοτάξιο. Εγώ είχα πάρει το 1 εξ’ου και το Α, από το Άλλος. Αργότερα, μετά την αποπομπή μου από τον Παράδεισο προσέθεσα και τον Αδάμ και την Εύα ως φιγούρες και έγινε η τράπουλα όπως την ξέρουμε σήμερα. Τότε έδωσα στον άσσο και τη διπλή ιδιότητα που έχει. Βλέπεις όταν με έδιωξε, ήταν έξαλλος και μου πέταξε τα χαρτιά στα μούτρα.
W: Τί έγινε;
Α: Για να σου απαντήσω στην προηγούμενη ερώτηση, ποντάραμε μικρά κομμάτια της Δημιουργίας, όπως το σχεδιασμό περιοχών, ζώων, τέτοια πράγματα. Ένα απόγευμα λοιπόν, πάνω στο συνήθη καυγά για τον άνθρωπο και τα όριά του, Του είπα ότι δεν μπορεί να δίνει αντίληψη και να μη δίνει τη δυνατότητα για πράξεις με ταπεινά και υστερόβουλα κίνητρα γιατί έτσι υποβίβαζε την καλοσύνη ως κάτι αναπόφευκτο κι όχι ως συνειδητή επιλογή. Τότε Εκείνος πόνταρε στο τραπέζι αυτήν την απόφαση. Αν είχα καλύτερα χαρτιά θα την κέρδιζα, αν δεν είχα θα αναλάμβανα να καθαρίσω το σκουπιδότοπο από τα μπάζα που είχαμε πετάξει.
W: Και;
Α: Μου φαίνεται καλά σου έγραψαν ότι πρέπει να σταματήσεις τις ανταλλαγές του IQ. Τί καί; Δεν καταλαβαίνεις ότι κέρδισα;
W: Εννοώ πως; Για να ποντάρει κάτι τέτοιο σίγουρα είχε καλό χαρτί.
Α: Μπλόφαρε, ήθελε να μου αποδείξει ότι ακόμη κι εγώ δε θα διακινδύνευα τη βολή μου εν’ονόματι αυτής της άποψης. Τότε εγώ τον ρώτησα αν μπλοφάρει κι Εκείνος μην μπορώντας να πει ψέμματα το παραδέχθηκε. Έτσι κέρδισα το ποντάρισμα, αλλά έχασα τη θέση μου στον Παράδεισο. Με εξόρισε για πάντα στον σκουπιδότοπο και ονόμασε τα χαρτιά «Παιγνίδι του Σατανά»
W: Κι έτσι δημιουργήθηκε η Κόλαση.
Α: Ακριβώς, καθάρισα όλη τη πλαγιά από τα μπάζα, έστρωσα πίσσα κάτω (βλέπεις αυτή είχαμε σε μεγάλη ποσότητα) και ανέλαβα να υποδέχομαι όσους μετέτρεπαν (το δώρο που εγώ είχα κερδίσει για χάρη του ανθρωπίνου είδους) την ελευθερία βούλησης σε υστερόβουλη πρακτική. Οι πρώτοι που έφθασαν εδώ πραγματικά υπέφεραν, δούλευαν όλη μέρα στα καζάνια και πολλές φορές χωρίς νερό. Έτσι βγήκε η φήμη για το χώρο. Αργότερα, ήρθαν περισσότεροι και τα πράγματα έγιναν καλύτερα.
W: Πώς περνάει κανείς στην Κόλαση σήμερα; Τί είναι η Hell s.a.;
Α: Αυτό που τώρα σκέφθηκαν εκεί πάνω, εμείς το εφαρμόζουμε χρόνια, στην αντιστροφή του φυσικά. Γι’αυτούς που ο Κριτής θα στείλει σ’εμάς δεν υπάρχει ελευθερία επιλογών. Το προνόμιο αυτό οι ίδιοι το απώλεσαν με τη συμπεριφορά τους . Έτσι το μόνο που κάνουν είναι να επιθυμούν χωρίς να μπορούν να αποκτήσουν. Πρακτικά είμαστε ένα μεγάλο lounge, στο οποίο αυτοί που δε γνώριζαν φραγμό όσο βρίσκονταν εν ζωή, έχουν μπροστά τους τα πάντα, αλλά δεν μπορούν να τα αγγίξουν. Έχουμε μάλιστα και σινεμά, το «cine Ερινύες» όπου προβάλλουμε σε επανάληψη τις στιγμές όπου ο καθένας λειτούργησε έξω από κάθε κανόνα και όριο.
Τώρα στην ερώτηση σου για την Hell s.a. Πριν μερικά χρόνια ήρθα σε μία διαπραγμάτευση με Εκείνον και συμφωνήσαμε ότι ο χώρος θα κατανέμεται ανάλογα με τα άτομα που φιλοξενεί ο καθένας. Τότε λοιπόν απευθύνθηκα στους επιφανέστερους οικονομολόγους και μάνατζερ της Κολάσεως (αυτούς τους είχα μαζεμένους μπροστά από ένα κουλοχέρη και κάθε μέρα τους πετούσα από ένα κέρμα για να τους βλέπω να πλακώνονται. Να φανταστείς από το ’29 που το σκέφθηκα, δεν έχει βρεθεί ούτε ένας που να μην το τζογάρει. Θα μπορούσαν να τα μαζεύουν και κάποια στιγμή να συνεργαστούν ώστε να κερδίσουν όλοι μαζί. Αλλά θα μου πεις αν το μυαλό τους δούλευε έτσι δε θα ήταν εδώ.) Πρότειναν λοιπόν να φτιάξουμε μια holding εταιρεία που θα διαχειρίζεται και θα διαφημίζει τα επιμέρους σημεία μας ώστε να προσελκύσουμε νέους πελάτες. Πώς νομίζεις ότι έμαθαν οι επάνω για τα μπαρ; Αυτό που έκαναν με το Models’ Bar ή όπως αλλιώς το ονόμασαν, εμείς το έχουμε χρόνια. Υπάρχει τόσο το «Τάνταλος bar» όπου μόλις πας να ακουμπήσεις το αντικείμενο του πόθου σου αυτό απομακρύνεται, όσο και το «Σίσσυφος prive». Αυτό είναι το αγαπημένό μου. Δικαίωμα εισόδου έχουν μόνο οι ανικανοποίητοι άλλων εποχών. Αυτοί που αμάρτησαν με τα δεδομένα της στιγμής, αλλά οι πράξεις τους, αργότερα έγιναν τόσο κοινές που έπαψαν να θεωρούνται αμαρτίες. Σε αυτούς δίνουμε το δικαίωμα να απολαύσουν, απλώς δεν τους αφήνουμε να ολοκληρώσουν την ευτυχία τους. Τους παίρνουμε το τελευταίο ποτό και μπουκιά κυριολεκτικά από το στόμα. Φαντάζεσαι τώρα τί παθαίνουν όταν κάνουν σεξ. Καταλαβαίνεις, γιατί το alter ego μου ο κ Εωσφόρος έβγαλε αυτή την ανακοίνωση. Αλλά ξεχάστηκα και φλυαρώ. Για το προπατορικό αμάρτημα και την Εύα δε θα με ρωτήσεις;
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: Ο ΑΛΛΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ.
* Το κείμενο ολοκληρώθηκε στις 9 και 10 /12/08. Για προφανείς λόγους δεν ανέβηκε πρώτη σελίδα. Αυτό γίνεται τώρα.
Σχόλια
α)Την ευθύνη που αναλογεί σε έναν πρωθυπουργό που διαπιστώνει ότι κάποια στελέχη του κάνουν κομπίνες; - Δεν είδα να διώχνει κανένα από αυτά.
β)Την ευθύνη που του αναλογεί όταν κάποιοι υφυπουργοί φέρονται από επιπόλαια έως ηλίθια;- Επίσης δεν είδα να φεύγει κανείς.
γ)Την ευθύνη της ελλιπούς ενημέρωσης, από τους συνεργάτες του; Αφ'ενός μεν αυτό δεν αναιρεί το (α) ή το (β), αφ'ετέρου δε, μου δίνει το έναυσμα για μια χριστουγεννιάτικη πρόταση. Προτείνω στα αδέλφια μου να ορίσουμε από τώρα μία ημερομηνία, ας πούμε 25/12 και να βάλουμε από 1€ για κάθε σχόλιο που θα ανέβει στο κείμενο εκείνης της ημέρας. Αν μαζέψουμε αρκετά θα του κάνουμε δώρο μία συνδρομή στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" για το 2009.
Όσοι ασχολούνται με τη μάχιμη πολιτική σε συνδικαλιστικό επίπεδο δεν είναι άξιοι να δέσουν ούτε τα κορδόνια του. Ο τύπος είναι μύθος.
Δεν έχασε σε καμία εκλογική αναμέτρηση ακόμα και αν απέναντι του ήταν κυβερνήσεις, ισχυροί της οικονομίας, οι "δάσκαλοι" του γενικά ακόμα και ο Ύψιστος με τον Άλλο να κατεβαίναν απέναντι του θα έβρισκε ένα τρόπο να τους κερδίσει και να τους κάνει και πλάκα μετά.
Αν μπορεί κάποιος στη σύγχρονη ιστορία να βρει άνθρωπο που να έλεγξε καλύτερα τα στεγανά του συστήματος του απέναντι σε τόσους να εποφθαλμιούν το προεδρικό του θώκο ας μας τον υποδείξει.
Τα παραπάνω αφορούν ΜΟΝΟ την ικανότητα του να εκλέγεται πανηγυρικά και όχι τα έργα του και τις ημέρες του ως Πρόεδρος της ΕΠΟ που είναι άλλη ιστορία και μεταξύ μας τόσο χάλια που διοικούσε χωρίς επιδοτήσεις από το κράτος προς τις ενώσεις και με ολόκληρο το δημοσιογραφικό κατεστημένο απέναντι δείχνει ότι είναι ακόμα μεγαλύτερα τα επιτεύγματα του στις εκλογικές αναμετρήσεις. Αν στο ΠΑΣΟΚ έχουν λίγο μυαλό θα έπρεπε να του αναθέσουν το ρόλο που είχε κάποτε ο Λαλιώτης για να διασφαλίσουν ότι θα εκμεταλλευθούν ένα δικό τους άνθρωπο. Δεσμεύομαι ότι όταν βρω χρόνο θα γράψω μία μικρή ανάλυση για το πως τους έπαιζε όλους σαν μαριονέτες ο Βασίλης Γκαγκάτσης.
Μην ανησυχείς που δεν γράφουμε, ετοιμάζουμε κάτι πολύ πολύ καλό και ιδιαιτέρως χορταστικό...