Καζαμίας 2010

Γειά σας και χαρά σας...
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά και εύχομαι ο νέος χρόνος να είναι... γκέι, γιατί ο προηγούμενος μας γ...σε! Αφού ζητήσω συγνώμη από τους αμέτρητους θαυμαστές μου για την -μακράς διάρκειας- απουσία μου, σας αναγγέλω με χαρά ότι για να μην νιώθετε την απώλεια μου από το blog αποφάσισα να γράψω έναν καζαμία για το 2010, ώστε για κάθε μήνα να έχετε κάτι δικό μου! Οχι, δεν την... ψώνισα στις Γιορτές, πλάκα κάνω, απλά θα περιοριστώ σε έναν καζαμία εσωτερικής χρήσης και θα ασχοληθώ αποκλειστικά με το μέλλον των Daltons.

Ιανουάριος: Ο Joe θα πρωτοστατήσει στον αγώνα για καθαρά 3D γυαλιά, θα γίνει το πρόσωπο του μήνα και θα κοσμήσει με την παρουσία του αρκετά τηλεοπτικά παράθυρα στον πόλεμο ενάντια στους κινηματογράφους. Παράλληλα θα βρίζει τον "Λευκό Πελέ" για την απρόσμενη απώλεια βαθμών του Ολυμπιακού, που τον αφήνει πίσω στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Μάλιστα το κορυφαίο τηλεοπτικό στιγμιότυπο του Γενάρη, θα είναι η ατάκα του καταγγελτικού Joe στον ALPHA, να λέει: "ολοκληρώνοντας κ. Σρόιτερ, θα ήθελα να τονίσω ότι ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Μπορεί να μην καταφέραμε ως Κ.Α.Θ.* να απολυμάνουμε τα 3D γυαλιά, αλλά τουλάχιστον βάλαμε το λιθαράκι μας στην εκδίωξη του Ζικό από το λιμάνι."

Κίνηση Αηδιασμένων Θεατών

Φεβρουάριος: Ο νεόνυμφος Averell ετοιμάζεται να ζήσει την πρώτη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου ως παντρεμένος και επιθυμεί να εκδηλώσει απλόχερα όλο του τον ρομαντισμό στην εκλεκτή της καρδιάς του. Τα έχει κανονίσει όλα στην εντέλεια. Τραπέζι σε κυριλέ εστιατόριο που στεγάζεται σε ρουφ γκάρντεν ακριβού ξενοδοχείου, σουίτα στολισμένη με σατέν στον κάτω όροφο και η πινελία που θα έκανε τη νύχτα πραγματικά αξέχαστη: Εχει δώσει εντολή να ανάψουν στις 23:47 ακριβώς, 159 κεριά στο δωμάτιο, να φτιαχτεί ένας διάδρομος με ροδοπέταλα από την πόρτα μέχρι το κρεβάτι και ένας δίσκος με σαμπάνια και φράουλες δίπλα από το κομοδίνο. Με το που θα ακουγόταν το "παφ" από τον φελλό του μπουκαλιού, θα έβγαζε από την τσέπη του ένα υπέροχο μενταγιόν. Ολα πλέον τα είχε κανονίσει μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια και έτσι ο αδελφός μπου, είπε να ρίξει έναν υπνάκο για να είναι φρέσκος ενόψει του μεγάλου ραντεβού που τον περίμενε. Η μοίρα όμως (και η υπερβολική κατανάλωση τσίπουρου) του έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι. Παρά τις προσπάθειες της καλής του, ο Averell, αδυνατούσε, όχι μόνο να ξυπνήσει για να χαρίσει τη μαγική αυτή βραδυά στην αγαπημένη του, αλλά δεν ήταν σε θέση ούτε καν να συνεννοηθεί. Αποτέλεσμα, να ξοδευτούν πολλά χρήματα άδικα και να ξεσπάσει ο πρώτος τιτάνιος καβυγάς ανάμεσα στο λατρεμένο μας ζευγάρι.

Μάρτιος: Τα δίδυμα βλαστάρια του William δείχνουν έτοιμα να πουν τις πρώτες τους λεξούλες, αν και ακόμα είναι μικρά για αυτό το... κατόρθωμα. Ομως οι αλλεπάλληλες προσπάθιές τους, όλα δείχνουν ότι θα φέρουν αποτέλεσμα. Στο σπίτι επικρατεί ησυχία, η φωνή του Χατζηνικολάου ίσα ίσα που ακούγεται από την τηλεόραση να διαβάζει μιά είδηση για ένα ριφιφί σε μια τράπεζα στη Μεγαλούπολη. Τη στιγμή που τα μωρά είναι έτοιμα να αφεθούν στην αγκαλιά του Μορφέα, ο μικρός ξαφνικά ανασηκώνει το κεφαλάκι του και ετοιμάζεται να χαρίσει στον μπαμπά του τη μεγάλη στιγμή. Να πει την πρώτη του κουβέντα. O Willam φωνάζει περιχαρής τη σύζυγο για να είναι μπροστά στο σημαντικό αυτό γεγονός. Ο μικρούλης προσπαθεί να αρθρώσει κάτι που αρχίζει από "μπ" και ο William, στέκεται συγκινημένος, αλλά και με την αίσθηση του νικητή, μιας και το παιδί δεν ετοιμάζει λέξη από "μα" (μαμά δηλαδή), αλλά από "μπα" (μπαμπά). Τελικά η πρώτη λέξη απλώνεται στον αέρα. "Μπανκ"(Bank). Το ζεύγος μένει άναυδο. Η πρώτη λέξη του William Dalton είναι τράπεζα και στη συνέχεια δείχνει την τηλεόραση. Γνήσιο τέκτο των daltons λοιπόν, έχει να κάνει αυτό ληστείες, θα ανεστανάξουν οι τράπεζες...

Απρίλιος: Το Πάσχα πέφτει νωρίς φέτος και έτσι ο Jack με μισή καρδία αποφασίζει να αποχωριστεί την Αθήνα και να ταξιδέψει στην επαρχία, να επισκεφτεί τους γονείς του. Ο πατέρας του, προσπαθεί να τον δελεάσει με την τεχνική του στην προετοιμασία και στο ψήσιμο του κοκορετσίου και του κατσικιού, μήπως και ο κανακάρης του πάρει την απόφαση και προτείνει στην καλή του να τον παντρευτεί. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Τη στιγμή που όλοι περίμεναν ο Jack να σηκωθεί με το κρασοπότηρο στο χέρι μπροστά στην ομήγυρη και με ένα γλυκό και ρομαντικό λόγο να κάνει την πρόταση γάμου, αυτός σωριάζεται και μένει σχεδόν ημιλυπόθυμος. Η ακατάσχετη κατανάλωση των εξαίρετων εδεσμάτων του τραπεζιού τον οδηγούν εσπευσμένα στο νοσοκομείο της πόλης. Η λαιμαργεία είναι θανάσιμο αμάρτημα και πάλι καλά που την γλίτωσε απλά με δύο ημέρες κλινήρης. Οι κακές γλώσσες οργίαζαν ότι ο Jack, επίτηδες έφαγε μέχρι σκασμού, για να αποφύγει τον... σκόπελο της πρότασης γάμου. Με αυτά και με αυτά, την έβγαλε καθαρή.

Μάιος: Ο Ολυμπιακός έχει χάσει το πρωτάθλημα και στο λιμάνι επικρατεί αναβρασμός. Τους φταίνε όλοι και όλα και ο Κοκκάλης αποφασίζει να προβεί σε ρηξικέλευθες κινήσεις. Σαν νέος Παπανδρέου, ζητάει βιογραφικά για την στελέχωση ενός τμήματος το οποίο θα απαρτίζουν 3 άτομα και θ' αναλάβουν να... τρέξουν την κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα του συλλόγου. Ο Joe, το βλέπει σαν ευκαιρία ζωής και οραματίζεται το μέλλον του αντίστροφο απ' ότι το παρόν. Αντι να τρώει τις ώρες του στην Ν.Δ. και να ασχολείται τον ελεύθερο χρόνο του με τον Ολυμπιακό, τώρα θα εργάζεται για την ομάδα της καρδιάς του και θα παρακολουθεί τα πολιτικά τεκτενόμενα απο απόσταση. Ενα γλυκό ανοιξιάτικο βράδυ, συναθροισμένοι και οι 4 Daltons, o Joe πραγματοποιεί προγραμματικές δηλώσεις, μας αναλύει τα οράματα του και μας εξηγεί πως με έξυπνες κινήσεις ο Ολυμπιακός θα μπει στην ελίτ της Ευρώπης, θα κλειδώσει τα νταμπλ και μέσα στην πενταετία θα έχει κερδίσει το πολυπόθητο Champions League! Μάλιστα είχε προχωρήσει τόσο το πλάνο στο μυαλό του, που προόριζε το Τρυφερό Πόδι για δεξί του χέρι! Την επόμενη μέρα ήρθε το βίαιο γκρέμισμα των ονείρων του Joe. Στο τηλεφώνημα που μου έκανε, ήταν εμφανώς εξοργισμένος, φώναζε και δεν καταλάβαινε τι ακριβώς μου έλεγε. Μέσα στα μπινελίκια, κατάφερα να ξεχωρίσω ότι ανακοινώθηκαν οι 3 που θα στελέχωναν το νέο τμήμα και κάτι άλλο περί... αναξιοκρατίας! Μη αντέχοντας να ακούω άλλο τον Joe να βρίζει Θεούς και δαίμονες, κλείνω το τηλέφωνο και τρέχω να μπω στο internet. Η τριάδα αποτελείται από τους Σωκράτη Κόκκαλη, Πέτρου Κόκκαλη και Σάββα Θεοδωρίδη! Τα σχόλια περιττεύουν...

Ιούνιος: Οι πρώτες ζέστες έχουν κάνει την εμφάνισή τους και η παρέα σχεδιάζει τις διακοπές της. Ο William έχει σπαταλήσει άπειρες ώρεςσ αναζητώντας πληροφορίες για την αγαπημένη του Ανάφη. Ο Joe γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει 5άστερο ξενοδοχείο στο νησί, αρνείται να συμμετέχει στην κουβέντα, ο Jack δεν μπορεί να εξασφαλίσει άδεια στις ημερομηνίες που πρότεινε ο William και ο Averell δεν διανοείται καν να περάσει τις πρώτες ψτου διακοπές ως παντρεμένος μακριά από τη σύζυγο. Ο William αντί να στεναχωρηθεί για την εξέλιξη, ενθουσιάζεται, μιας και θα πάει μόνος του και θα ετοιμάσει τη διαδικασία μόνιμης εγκατάστασής του στη Νήσο και μάλιστα με ηγετικές βλέψεις! Για άλλη μια φορά τα όνειρα στις ζωές των ηρώων μας γκρεμίζονται. Η σύζυγος, με το που της ανακοινώνεται ότι ο καλός της σκοπεύει να κάνει διακοπές στην Ανάφη πέταξε και τα δύο της ψηλοτάκουνα πέδιλα προς το κεφάλι του William. "Βρε ανεπρόκοπε, ξέρεις τι έξοδα έχουμε τώρα με την παγκόσμια κρίση που μου θες και 15νθήμερο στην Ανάφη; Ξέρεις πόσο ακρίβυναν οι πάνες και το γάλα; Μια εβδομάδα στη εξοχικό της μαμάς στη Λούτσα και πολύ σου είναι." Σαν βρεγμένη γάτα ο William έσκυψε το κεφάλι, σκέφτηκε ότι και του χρόνου στο Αιγαίο θα είναι η Ανάφη και στο κάτω κάτω στο εξοχικό έχει 40άρα τηλεόραση για να μπορέσει να απολαύσει τους αγώνες του μουντιάλ, οπότε, δε γαμιέται...

Ιούλιος: Το βράδυ της 11ης Ιουλίου αναμένεται ονειρικό. Η... συμμορία συγκεντρώνεται στο εξόχικό του William στη Λούτσα για να παρακολουθήσει τον τελικό του μουντιάλ. Ως συνήθως ο Averell υποστηρίζει τη μία ομάδα και όλοι οι άλλοι τον αντίπαλο. Παρά την επιμονή μας να μην πάρουμε μαζί μας τις συντρόφους μας, ο Αverell ήταν κάθετος. Συν γυναιξί και τέκνας, άπαντες στη Λούτσα. Δεν θέλαμε να χάσουμε το... γλέντημα για την ήττα της ομάδας του Averell οπότε συμβιβαστήκαμε, μιας και ο αδελφός μας μας είχε τάξει μια μεγάλη έκπληξη. Ολοι σκεφτήκαμε ότι θα έφερνε κάποιο εξαιρετικό γλύκισμα, όμως περιορίστηκε σε ένα καφάσι μπύρες, "έτσι για το καλό, για τα ευχάριστα" όπως μας είπε. Ο τελικός τελειώσε με θριάμβο της ομάδας μας (3-0) και παρόλα αυτά ο Averell χαμογελούσε και δεν ήταν από την ποσότητα της μπύρας που είχε καταναλώσει, ήταν συνηθισμένος άλλωστε. Τα πειράγματα μας δεν το άγγιζαν, πετούσε από χαρά. Ωσπου έσκασε η βόμβα. Μετά τον William, τώρα και ο Averell θα γινόταν πατέρας! Αμέσως η κουβέντα άλλαξε. Ποιός το χέζει το μουντιάλ, εδώ θα είχαμε νέο Dalton-ακι στη συμμορία, τι να μας πει η μπάλα; Αργότερα ένιωσα λίγο άσχημα, καθώς σκεφτόμουν τον γιό του Averell νεογέννητο, να είναι υγιέστατο μεν, με μούσια δε. Sorry αδελφέ, αλλά Averell (ή έστω Averell-ακι) χωρίς μούσια δεν γίνεται.

Αυγούστος: Η συμμορία για λίγο καιρό έχει χαθεί. Αλλός για Ανάφη τράβηξε (Λέμε τώρα, τελικά στη Λούτσα κατέληξε) και άλλος για Μύκονο (με τα πεντάστερα). Ο Jack έλιαζε το κορμί του σε μια ξαπλώστρα κάπου στις Κυκλάδες και διάβαζε αθλητική εφημερίδα. Δίπλα του η σύντροφός του, με το τιρκουάζ μαγιό της φυλλομετρούσε το πρώτο βιβλίο του William, μια συλλογή των κειμένων του από αυτό εδώ το blog, με τίτλο "Μέσα απ΄τη ζωή". Του έκανε εντύπωση του Jack, το πόσο πολύ συμπαθούσε η καλή του τον William, γιατί δεν συνήθιζε να διαβάζει Άρλεκιν, αλλά για χάρη του, μιας και το έγραψε εκείνος έκανε μια εξαίρεση. Μέσα στη ζαλάδα του ο Jack εμπνέεται βλέποντας το κουπόνι του στοιχήματος και θέλει να παίξει όλα τα λεφτά του (που είναι για να περάσει τις διακοπές του) στον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από το Τσάμπιονς Λιγκ. Το ποσοστό που έδεινε ο ΟΠΑΠ ήταν εξαιρετικό, μιας και η Γκεντσλερμπιρλιγκί δεν είναι δα και κανένα μεγαθήριο. Η σύντροφος του ούρλιαζε για τη μαλακία που πήγαινε να κάνει, όμως αυτός ήταν αμετάπιστος. Αν του έμπαινε κάτι στο μυαλό, ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν θα του άλλαζε γνώμη. Ο κύβος ερρίφθη. Επαιξε τα λεφτά των υπόλοιπων διακοπών στη νίκη-πρόκριση των Τούρκων. Η αγωνία τον κυρίευε, καθώς παρακολουθούσε το ματς. Τελικά η Γκεντσλερμπιρλιγκίι, με αυτογκόλ του Αβραάμ Παπαδόπουλου στο 90'+1' πήρε την πρόκριση και ο Jack τα χρήματα. Πρώτη φορά στη ζωή του πανηγύριζε έτσι. Στην επιστροφή από το μαγαζί που παρακολουθούσε το παιχνίδι, φιλούσε το κουπόνι και το χάιδευε έτσι όπως το είχε ακουμπισμένο στο ταμπλό του αυτοκινήτου. Το κακό δεν άργησε να συμβεί. Σε μια στροφή, ο (εξαφανισμένος μέχρι τότε) αέρας, πήρε το κουπόνι και το έριξε στη θάλασσα. ΤΡΑΓΩΔΙΑ! Από τη μία τα χαμένα όνειρα με τα λεφτά που είχε κερδίσει και από την άλλη η γκρίνια της αγαπημένης του. Κατάληξη; Ενας γερός καβγάς και ένα γερό χρέος στον αδελφό του Averell, από τον οποίο δανείστηκε τα έξοδα της υπόλοιπης διαμονής του το νησί.

Σεπτέμβριος: Η επανάσταση των Daltons δικαιώθηκε. Κατόρθωσαν να πάρουν άδεια από τις γυναίκες τους και να ανεβούν ένα τριήμερο μόνοι τους στη Θεσσαλονίκη, ενόψει της Εκθεσης. Ηταν η πρώτη εκδρομή των 4 και την περίμεναν με ανυπομονησία. Το άνετο και πολυτελές αυτοκίνητο του Joe θα οδηγούσε την παρέα στη νύφη του Θερμαϊκού. Ο οδηγός ήθελε να δώσουμε το παρόν στις ομιλίες των πολιτικών στη Δ.Ε.Θ, ο Averell να ανεβούμε στα Κάστρα γιατί είχε πληροφορηθεί για την ύπαρξη ενός φοβερού ταβερνείου, ο William, απλά ήθελε να πιεί τον Βόσπορο και προς Θεού να μην βλέπει και (κυρίως) ακούει μωρά και ο Jack να επισκευτούν τα μπουζούκια της πόλης. Το τι ακριβώς έγινε δεν είμαι σε θέση να σας το αναφέρω, γιατί το κείμενο θα το διαβάσουν και οι αγαπημένες των τεσσάρων. Το μόνο που μπορώ να σας γνωστοποιήσω είναι ότι ο Averell σε μια στιγμή αδυναμίας μετά την επιστροφή μας, μαρτύρησε χωρίς ξύλο, με συνέπεια να κάνουμε σχεδόν ένα μήνα να βρεθούμε. Κάτι σαν... σιωπηλή τιμωρία δηλαδή. Μάλλον δεν θα ξαναπάαμε ποτέ μαζί οι Daltons στη Δ.Ε.Θ.

Οκτώβριος: Επρεπε να βρεθεί ένας καλός λόγος, για να σπάσουμε το εμπάργκο και να ξανασμίξουν τα...αηδόνια, στην προκειμένη περίπτωση οι Daltons, γιατί έπειτα από τη βόλτα στη Θεσσαλονίκη, τα λουριά είχαν σφίξει πολύ. Ο Joe μας κάλεσε στο σπίτι του μια Τετάρτη, μιας και ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν πλέον τις Πέμπτεςσ στο UEFA. Συναντηθήκαμε κατα τις 9 και προσπαθούσαμε μεταξύ μας να μην ανταλλάξουμε πολλά βλέμματα. Σαν τα παιδιά που έχουν κάνει σκανδαλιά και προσπαθούν να το κρύψουν και να μην τους καταλαβούν. Το φαγητό ήταν εξαιρετικό και η ατμόσφαιρα, μετά τα πρώτα αμήχανα λεπτά, είχε ομορφύνει. Οι γυναίκες ήταν κλασικά στην κοσμάρα τους και εμείς είχαμε ξαναβρεί τον καλό μας εαυτό. Αφού φάγαμε, η σύντροφος του Joe, έφερε μια τούρτα. Αναρωτηθήκαμε αν είχε κάποιος γεννέθλια και το είχαμε ξαχάσει. Ομως μια κίνηση του οικοδεσπότη και της οικοδέσποινας, ξεκαθάρισε το τοπίο. Επιασαν μαζι το μαχαίρι και έκοψαν την τούρτα, σαν να έκοβαν την τούρτα του γάμου τους. Και ναι. Μας ανήγγειλαν ότι μέσα στο 2011 θα νυμφευτούν! Πιο πολύ από όλους χάρηκε ο Jack. Μόλις κέρδιζε το στοίχημα και τα λεφτά, ως ο τελευταίος των Daltons που θα παντρευόταν. Με αυτά τα χρήματα θα ξεχρέωνε το ποσό που του είχε δώσει ο Averell τον Αυγουστό για να ολοκληρώσει τις διακοπές του. Τελικά, υπάρχει Θεός.

Νοέμβριος: Οι μάχες του Τσάμπιονς Λιγκ είχαν φουντώσει και ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε στο Βελοντρόμ την Μαρσέιγ. Ο Averell μας κάλεσε με τη σειρά του στο σπίτι του για να παρακολουθήσουμε το ματς. Αυτό ήταν μια μαχαιριά στην καρδιά του Joe, αλλά τελικά υπέκυψε και ήρθε. Το ύφος του Averell ήταν περίεργο και έκρυβε συνεχώς ένα αμυδρό χαμόγελο, παρά το γεγονός ότι η αγαπημένη του ομάδα έχανε με 1-0. Μας ζάλιζε ότι η ομάδα χρειαζόταν έναν αριστερό χαφ, μπαλαδώρο, όμως δεν πίστευε ότι θα τον έβρισκε σύντομα. "Μάλλον σε καμιά εικοσαριά χρόνια, προβλέπω να έχει τέτοιο παιχταρά και θα τον λένε Ταδε" και είπε το επίθετο του ο Averell. Το τσούγκρισμα των ποτηριών μας ήταν πιο δυνατό από ποτέ, διότι καταλάβαμε ότι ο αδελφός μας βρήκε αυτόν τον ευφάνταστο τρόπο να μας να ανακοινώσει ότι το παιδί που περίμεναν, ήταν γιος! Μετά τα πρώτα λεπτά όμως ο καβγάς μεταξύ μας άναψε, για το ποιος θα τον βαφτίσει. Ακρη δεν βγήκε, και οδηγηθήκαμε στην αντρίκεια λύση του πόκερ. Μια παρτίδα οι 3 μας και ο νικητής θα γινόταν νονός. Ο William κατέβασε πρώτος τα χαρτιά του και είχε μόνο ένα ζευγάρι (7αρια). Ο Joe χαμογελούσε. κατέβασε κέντα στο 10, ωσπού πάγωσε με το φουλ της ντάμας με 4άρια του Jack. Aυτός λοιπόν θα ήταν ο νονός και θα ξόδευε στο πολλαπλάσιο τα χρήματα που κέρδισε τον προηγούμεςνο μήνα από το στοίχημα, μετά την ανακοίνωση του γάμου του Joe. Χαλάλι όμως...

Δεκέμβριος: Ολως περιέργως, οι γυναίκες γκρίνιαζαν για τις συναντήσεις και την μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ της συμμορίας. Επρεπε κάτι να γίνει. Και τελικά μια παλιά ιδέα έδινε τη λύση. Οι 4 θα άνοιγαν μπυραρία. Ετσι, θα ήταν έξω συνεχώς, θα έπιναν όσο ήθελαν, θα ήταν πολλές ώρες μαζι και θα είχαν και τη σωστή αιτία για να τα κάνουν όλα αυτά. Τις είχαν αποστομώσει. Ο Joe θα αναλάμβανε τα οικονομικά, ο William την οργάνωση, ο Averell το μενού και τα προϊόντα και ο Jack το προσωπικό. Η ιδέα του William να ονομαστεί η μπυραρία "ΑΝΑΦΗ" έπεσε στο κενό. Ονομα δεν είχε βρεθεί ακόμα (αν και φαβορί ήταν το "Daltons Beer"), αλλά δεν θα άφηναν μια τέτοια λεπτομέρεια να τους χαλάσει το όνειρο. Στις Γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς του 2011 θα λαμβάνονταν οι τελικές αποφάσεις. Αντε και του χρόνου...