Τι κοινό θα έχουν ένας Γερμανός, ένας Σουηδός και ένας Έλληνας από αυτό το καλοκαίρι;

Στην αρχή μοιάζει με ανέκδοτο.
- 80% των γυναικών στις χώρες τους θα είναι ξανθές;
-Οι πρωτευουσες των χωρών τους θα είναι κατεστραμμένες μετά το final four του Βερολίνου; Αν ναι, η Σουηδία που κολλάει; Μήπως τα ματς Άρη-ΠΑΟΚ για τα πλει οφ γίνουν στη Στοκχόλμη;
Μετά προσπαθείς να απαντήσεις σοβαρά.
Μήπως την παιδεία; Μπα! Μήπως τη δημόσια τάξη; Μάλλον όχι. Τί είναι τέλος πάντων αυτό που θα έχουμε κοινό με τους Σουηδούς και τους Γερμανούς και δεν το ξέρουμε; Το δισέλιδο το οποίο θέτει το ερώτημα, υπογράφεται απο το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κι αυτούς που πίστεψαν ότι η απάντηση είναι η προσφερόμενη δημόσια υγεία, τους καλωσορίζουμε στην Ελλάδα και περιμένουμε εναγωνίως τα αποτελέσματα της τριακονταετούς έρευνάς τους για τη χαμένη Ατλαντίδα.
Αφού λοιπόν το υπουργείο μας ενημερώνει ότι αναφέρεται στο κάπνισμα και ότι ήδη στη μισή Δυτική Ευρώπη έχει εφαρμοσθεί η απαγόρευσή του σε δημόσιους χώρους, συνεχίζει με την ανακοίνωση ότι: Η νέα εποχή είναι ήδη εδώ και δεν θέλει ανθρώπους που πάσχουν από στεφανιαία νόσο, αποφρακτικές πνευμονοπάθειες, καρκίνο. Ώστε η νέα εποχή είναι εδω; Πότε ήρθε και δεν ενημερωθήκαμε; Πόσο θα κάτσει; Θέλει κι άλλα από μας; Πώς μπορώ να της μιλήσω ; Τί θα κάνουν όσοι έχουν ήδη όλες αυτές τις ασθένειες και δεν είναι επιθυμητοί; Μήπως να τους σκοτώσουμε για παραδειγματισμό; Η κοινωνία της τεχνολογίας χάνει 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως, συνεχίζει το υπουργείο, ενώ η διακοπή μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο κατά 50%. Ποιά είναι η κοινωνία της τεχνολογίας; Ποιούς περιλαμβάνει; Είναι παγκόσμια ή οι πληθυσμοί της υποσαχάριας Αφρικής εξαιρούνται; Περιλαμβάνει και τους Έλληνες αγρότες;
Μήπως θέλετε και οικονομική ανάλυση; Το κόστος των άμεσων δαπανών από ασθένειες που οφείλονται στο κάπνισμα υπολογίζεται στο 1% του ΑΕΠ. Ωραία, και τα έσοδα από τον διαρκώς αυξανόμενο φόρο στα τσιγάρα πόσα είναι; Αυτό είναι και επιχείρημα για την κατάργηση του αλκοόλ; Αν είναι, πείτε το μας από τώρα να αρχίσουμε να φτιάχνουμε κάβες.
Πάμε και στην ουσία. Από 1 Ιουλίου 2009 απαγορεύεται η κατανάλωση προϊόντων καπνού ( και το μάσημα ταμπάκο;) σε όλους τους δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους κλείστους ή στεγασμένους που χρησιμοποιούνται για παροχή εργασίας, διασκέδασης, αναμονής, εστίασης, μαζικής μεταφοράς. Δεκτό, αλλά αν θέλω να αγοράσω ένα χώρο και να τον κάνω Smoking Club, ποιόν ενοχλώ; Γιατί είμαι υποχρεωμένος να παρέχω υπηρεσίες διασκέδασης μόνο σε μη καπνίζοντες;
Καθώς σε αυτό το ιστολόγιο έχει ξαναγίνει διάλογος σχετικά με την επικείμενη απαγόρευση του καπνίσματος σχεδόν παντού, δεν υπάρχει λόγος παραπάνω ανάλυσης του νόμου. Μάλιστα την άποψη ημών των καπνιστών την υπερασπίσθηκε ένας μη καπνιστής, ο Averell σε ένα κείμενο που αξίζει να το διαβάσετε (http://thedaltonspolitics.blogspot.com/2008/08/75.html) όσοι δεν έτυχε. Ένας άλλος μη καπνιστής, το Τρυφερό Πόδι, φρόντισε να δώσει και την άλλη διάσταση(http://thedaltonspolitics.blogspot.com/2008/09/rita-hayworth.html), αυτή όσων υποφέρουν κυρίως από την υπερβολή στην εξάσκηση ενός νομίμου, εως τώρα, δικαιώματος.
Αυτό που κυρίως ενοχλεί είναι η καταχώρηση και το ύφος της. Ευχαριστώ λοιπόν, τον κ. Αβραμόπουλο που θα με σώσει κι ας μην το ζήτησα. Άλλωστε αν δε ζήσω για να δουλεύω μέχρι τα 67, η κοινωνία της τεχνολογίας θα απογοητευθεί πολύ από μένα και η νέα εποχή δε θα με θέλει καθόλου. Τέλος, με την ευκαιρία, θα ήθελα να του προτείνω να κάνει κάτι ώστε να μοιάζουμε στη Γερμανία και τη Σουηδία και στην υπόλοιπη πολιτική υγείας. Έτσι θα μπορεί να ανταγωνίζεται καλύτερα τις βόλτες του υπουργού πολιτισμού στα μουσεία και της υπουργού εξωτερικών γενικώς.