The Daltons' Politics

Είχε μεσημεριάσει για τα καλά, όταν ο Βάγγος τεντώθηκε στο ντιβάνι του και χασμουρήθηκε δυνατά. Η μέρα έδειχνε καλή και ο «σκληρός» ήλπιζε η νύχτα να ήταν ακόμη καλύτερη. Ανασηκώθηκε, έστρωσε το μαξιλάρι και, έτσι όπως ήταν στο κρεβάτι, άναψε το πρώτο του τσιγαράκι. Το μυαλό του αμέσως πήγε και πάλι στον Μήτσο τον «στραβοτζούρη». Έπρεπε να τον ξεκοιλιάσει απόψε κιόλας, γιατί μεθαύριο θα παραλάμβανε 3 νέα κορίτσια, από την Ουκρανία, και δεν είχε φράγκα να τις πληρώσει!

Prime speciment συνδικαλιστών... Ένας πολύ έμπειρος συνδικαλιστής, με μακρά εμπειρία στο εργατικό κέντρο Πειραιά τη δεκαετία του '80, κάποια στιγμή μου είχε πει το εξής. "Όποτε ακούς τους συνδικαλιστές να λένε εν μέσω μίας διαπραγμάτευσης πως ξεκινάνε εκ νέου το διάλογο από μηδενική βάση, να ξέρεις πως τα βρήκαν με την εργοδοσία και πήραν κάτι για την πάρτη τους. Γιατί από μηδενική βάση σημαίνει πως κανένα από τα αρχικά τους αιτήματα δεν είναι στο τραπέζι, άρα μπορούν να κάνουν πίσω στα πάντα χωρίς να εκτεθούν."

Οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις δεν έλειψαν από την Αθήνα ούτε επί κατοχής. Σχεδόν επτά δεκαετίες αργότερα, μία υπουργός γίνεται στόχος για ένα άρθρο που υπερασπίζεται τη νομιμότητα. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η τρόικα, όσο οι ημεδαποί "σοβαροί" δημοσιογράφοι που φοβούνται μη στενοχωρήσουν τον πλούσιο θείο.

Η αλήθεια είναι πως δεν σκόπευα να αναφερθώ στο εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ανεξάρτητα από την παρουσία μου στην δημιουργία της και  την υπογραφή από μέρους μου της ιδρυτικής της διακήρυξης. Όμως η φοβερή και τρομερή ανακάλυψη του Averell πως οι θέσεις που διατυπώθηκαν είναι καιροσκοπισμός ή ακόμα και λαϊκισμός, ομολογώ πως με τσίγκλισαν αρκετά ώστε να γράψω δυο λόγια. Βλέπετε, έχει φοβερή πλάκα να ανακαλύπτεις πως ένα κόμμα, που στην ίδρυση του μιλά για περιορισμό των δημοσίων υπαλλήλων κατά 33%, είναι ένα κόμμα καιροσκόπων που εκμεταλλεύονται την αντίδραση της κοινωνίας προς τους βολεμένους.

Το να αποδίδει κανείς στην κυρία Ντόρα Μπακογιάννη καιροσκοπισμό, με αφορμή την ίδρυση τής Δημοκρατικής Συμμαχίας, είναι εύκολο. Επιπλέον, προστατεύει από δυσάρεστες εκπλήξεις: υπό το πρίσμα τού κοινωνικά επικρατούντος καιροσκοπισμού, όλες οι τακτικές κινήσεις τού καθενός μας εντάσσονται στο πλάνο "πήγαινε με το ρεύμα, μέχρι να παρουσιασθεί η ευκαιρία σου", και, επομένως, όλες εξηγούνται με όρους δημοφιλίας. Ο πάντα καλοπροαίρετος Averell Dalton κολυμπά κόντρα σ' αυτό το ρεύμα, και θέλει πολύ να πιστέψει ότι η νέα πολιτική αρχηγός είναι ειλικρινής όταν ομνύει σε "αρχές, ιδέες και αξίες". Δυστυχώς για τους ανθρώπους τού είδους τού Averell, οι δυσάρεστες εκπλήξεις καιροφυλακτούν παντού - και το "ξεκινάμε" τής 21ης Νοέμβρη ήταν, το λιγότερο, άγευστο, όμοια με τους περισσότερους υποψηφίους που υποστηρίχθηκαν από το Φόρουμ στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ξημέρωνε πια…! Ο ουρανός ήταν «ντυμένος» με υπέροχα χρώματα και ο ήλιος σιγά σιγά έκανε την εμφάνισή του στο βάθος, εκεί που ενωνόταν ο μαβής ουρανός και η γαληνεμένη θάλασσα. Ο χρυσός δίσκος, ακόμα όχι πολύ φωτεινός, μόλις που διακρινόταν πίσω από το καΐκι που έφευγε από το λιμάνι. Ο «σκληρός» δεν συμμεριζόταν τη ρομαντική διάθεση των κοριτσιών, με τα οποία έφευγε μαζί τώρα από το «sexy dolls». Αυτές ονειρευόντουσαν… ρομάντζα και εκείνος ένα διπλό πατσά χοντροκομμένο, με μπόλικο μπούκοβο* για να στρώσει το στομάχι μετά από τόσα Ballantines. Αφού χαιρέτησε τις τσούπρες που κατευθύνονταν στο διπλανό φούρνο για να φάνε το… κατιτίς τους , αυτός σκυφτός και βαρύς πήρε το δρόμο προς το «Μερακλίδικο», το πιο καλό πατσατζίδικο της πιάτσας. Με το που έστριψε στο στενό, χαιρέτησε δυο τρία μαγκάκια και τα ρουθούνια του γέμισαν από την ευωδιά του Αθηναγόρα, του ιδιοκτήτη και… μάστορα του εστιατορίου. Το μαχαίρι που ψιλοέκοβε τον πατσά ακούγονταν μέχρι έξω και ο Βάγγος επιτάχυνε το βήμα μου για να...

Αγαπητό μου ημερολόγιο, χάσαμε τη Θεσσαλονίκη. Ο Γιώργος έχασε τον Πειραιά κι αν με ρωτήσουν για την Αθήνα θα πω ότι αυτήν την έχασε η Ντόρα. Στην Πελοπόννησο κέρδισε πρώην υπουργός του Καραμανλή και όλοι λένε ότι έχασα εγώ. Το μόνο ευχάριστο είναι ότι εμπλουτίσθηκε η dream team. Όποτε συνεδριάζω με το Μηταράκη και τον Σταϊκούρα θα φωνάζω και το Βασίλη τον Κικίλια που τα λέει ωραία. Έτσι για να τη σπάσω σε όσους λένε ότι είμαστε το μόνο κόμμα του οποίου οι ψηφοφόροι έχουν ανώτερο επίπεδο από τους υποψηφίους. Να μην ξεχάσω να επιστρέψω το "Τotal recall" στο βίντεοκλαμπ.

Ήρθε ο ούριος άνεμος και έδωσε τη φόρα Όλα πηγαίνανε καλά και πέρασε η μπόρα Τα βάσανα τελειώσανε κι ανοίξανε πανιά Να πάνε ν' αγκαλιάσουνε γυναίκες και παιδιά Όλοι ήταν αισιόδοξοι πως έφτασε η ώρα Ξανά να αντικρύσουνε την μακρινή τη χώρα Μετά από Κίρκη, Καλυψώ κι από τις δυο τις σκύλες Ήρθε η στιγμή ν' ανοίξουνε και του νησιού οι πύλες Μα ξάφνου χάλασε ο καιρός και βγήκαν σε μια ξέρα Και όλα δείχναν σίγουρα πως χάλασε η μέρα Σ' ένα νησί τους ξέρασε του Ποσειδώνα η μήνη Κι εκεί πως το καράβι τους για μέρες πια θα μείνει Περπάτησαν αμέριμνοι και έψαχναν για ανθρώπους Όμως δεν έβλεπαν ψυχή σ' αυτούς τους άγριους τόπους Με θαυμασμό ανοίξανε οι σύντροφοι το στόμα Τεράστιες πατημασιές σαν είδανε στο χώμα

Ο κόσμος σιγά σιγά γέμιζε το «Sexy Dolls», καθώς η νέα γαλλίδα χορεύτρια με το όνομα «Σεξ-Αμελί» υποσχόταν ένα υπέροχο θέαμα, που όμοιό του δεν είχαν ματαδεί οι θαμώνες. Θα ανέβαινε στην πίστα με τον μακρύ κροταλία να κυλιέται πάνω της και να χαϊδεύει όλο της το κορμί. Στη φωτό της αφίσας, ο περιβόητος κροταλίας («ο αδιάκριτος όφις» όπως αναγραφόταν) κυλούσε ανάμεσα στα στιβαρά στήθη – που κοιτούσαν τον ουρανό - της αρτίστας! Ο Βάγγος χαμογελούσε ικανοποιημένος, μιας και το νέο του νούμερο έδειχνε να έχει ανταπόκριση. Μάλιστα ξαφνικά είχε τόσο κέφι που φώναξε κοντά του τον φακιδομούρη μπάρμαν του, τον Αλέκο και του είπε: «Ρε συ έχεις δει τις ρόγες της καινούργιας; Κρεμάς πάνω τους το σακάκι σου, χαχα» και γέλασε τόσο άκομψα και δυνατά μόνος του με την εξυπνάδα που είπε, ώστε οι πελάτες που βρίσκονταν κοντά του τρόμαξαν.

"...γι' αυτήν την αλλαγή ο ελληνικός λαός μας έφερε στην εξουσία, ένα χρόνο πριν και σήμερα επιβεβαίωσε ότι αυτήν την αλλαγή θέλει..." Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ίσως να το παράκανα με αυτήν τη δήλωση αλλά δεν κρατήθηκα. Αν ο πατέρας βλέπει, θα είναι υπερήφανος για το κόλπο. Από τότε που ο Αντώνης έβαλε τον Κικίλια υποψήφιο έχασα τον ύπνο μου. Ευτυχώς έβαλα το δίλημμα για εκλογές και συσπείρωσα λίγο τους νεοδημοκράτες. Έτσι ο Δημαράς έμεινε τρίτος κι ο Σγουρός θα καθαρίσει την περιφέρεια. Στους ξένους θα πω ότι παραμένω πρώτο κόμμα, αλλά να μη με ζορίζουν πολύ γιατί η διαφορα είναι οριακή. Οι Έλληνες μπορεί να εκνευρίστηκαν λίγο με τις δηλώσεις μου, αλλά μάλλον θα το ξεχάσουν γρήγορα. Το πολύ να πουν ότι με φτύνουν κι εγώ νομίζω ότι βρέχει. Πρώτη φορά θα' ναι;

Ο William, ανέλαβε να γράψει ημερολόγιο για τον Οκτώβριο. Όπως και η Οκτωβριανή επανάσταση, αυτό συνετελέσθη το Νοέμβριο. Με μια μικρή καθυστέρηση γράφει για την Νέκυια. Με αυτή την ευκαιρία δηλώνει ότι θεωρεί τον Όμηρο τον πρώτο που σκέφθηκε με κανόνες χόλυγουντ. Μία ολόκληρη ραψωδία γεμάτη κουτσομπολιό για να χωρέσουν δυο σκηνές με τους αστέρες της Ιλιάδας. Στη διαδρομή στον Άδη συναντά τον Αγαμέμνονα που του περιγράφει τη δολοφονία του, τον Αίαντα που αυτοκτόνησε όταν δεν κληρονόμησε αυτός τα όπλα του Αχιλλέα και τον ίδιο τον Αχιλλέα που δηλώνει ότι απ' όλες τις τιμές θα προτιμούσε να ζει. Για να μη χαλάσει, όμως, η ροή πολιτικών κειμένων στο blog, ένα κουίζ: Ποια είναι τα 5 Π που αποτελούν το πρόγραμμα του συνδυασμού του Γιώργου Αμυρά;

Οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε υπόψιν σας τα προβλήματα υδροδότησης των νησιών του Αιγαίου, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Αυτή η ιστορία στοίχιζε στο Ελληνικό δημόσιο 10-11 εκατομμύρια ευρώ και είναι πλείστες οι περιπτώσεις που τα νησιά έμεναν από νερό για 1-2 μέρες λόγω κακής συνεννόησης, ασυνέπειας των "νερουλάδων", κακοκαιρίας που εμπόδιζε τις υδροφόρες να προσεγγίσουν κ.ο.κ. Το καλοκαίρι του 2008 τα προβλήματα της υδροδότησης άρχισαν να γίνονται λιγότερα, ενώ το καλοκαίρι του 2009 είχαν εξαλειφθεί οριστικά. Τι συνέβη όμως;

Καιρό τώρα φαντασιώνομαι (και δεν ντρέπομαι να το παραδεχθώ) τον πρωθυπουργό τής χώρας να τρέχει την Ηρώδου Αττικού προς το Παναθηναϊκό Στάδιο, αγωνιώντας να ξεφύγει από το πλήθος που τον κυνηγά. Σε κάποια σεκάνς τού ονείρου, μάλιστα, κάποιος από το αριστερό πεζοδρόμιο, μέλος της προεδρικής φρουράς ενδεχομένως, κραυγάζει προς το μέρος τού πανικόβλητου ηγέτη: “Run, Forrest!” – βέβαιος, ίσως, ότι η συγκεκριμένη κινηματογραφική ατάκα είναι απείρως καταλληλότερη για τις σκηνικές ανάγκες τής αρρωστημένης μου φαντασίας από το «τρέξε, τρέξε Γιωργάκη». Το πρωί τής Κυριακής, βλέποντάς τον να στέκεται καμαρωτός-καμαρωτός στην αφετηρία τού δρόμου των 10 χλμ., να χαριεντίζεται με γραφικούς τύπους και να ποζάρει αυτάρεσκα με όλον αυτόν τον κόσμο από πίσω, πίστεψα πως το όνειρό μου θα μπορούσε τελικά να βγει προφητικό. Λογάριαζα, ατυχώς, δίχως τον «ξενοδόχο»: τα ΜΜΕ που ασχολήθηκαν με το θέμα τον «έχασαν» στην εκκίνηση, κι έτσι τα μόνα πλάνα που είδαμε ήταν με τον Γιώργο να κάνει ζέσταμα, τον Γιώργο...