The Daltons' Politics

Σαν ξεκίνησαν στήσαν χορό Τον Οδυσσέα όλοι υμνούσαν εκτός από έναν μικρό που στην πρύμνη ρωτάει την μούσαν Στο μέτρημα είμαι άσσος σωστός Απ'αυτούς κανείς δε μου βγαίνει ανάθεμα αν κατάλαβα πώς συνέχεια ένας μου μένει. Κάποια ξόρκια δουλεύουν διπλά. Αν ήταν ένα από κείνα; Στο μαντρί βρήκε χοίρους επτά. Πόση λες της νύχτας την πείνα; Το πρωί τα γουρούνια ήταν έξι. Ή οι δυο ξεκοκάλισαν ένα ολοβραδίς και μέχρι να φέξει ή δυο λένε τώρα τον "κανένα". Στο γυαλό την κάρα του στρέφει και βλέπει μουσάτο να γυρίζει. Με δισταγμό το χέρι του γνέφει και δίπλα ο "βασιλιάς" γρυλλίζει. Κι αν τα ξόρκια δουλεύουν διπλά, αν γουρούνια τα κάνουν ανθρώπους. σίγουρα κάποιος βαριέται τρελλά σε καινούργιους να τραβιέται τόπους.

Έγραφα παλαιότερα πως η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου είναι ανεπαρκής. Δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την διακυβέρνηση της χώρας και προσπαθεί με επικοινωνιακούς όρους να κρύψει κάτω από το χαλί τα προβλήματα και να μεταθέσει αλλού τις ευθύνες. Πλέον περίπου ένα μήνα μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού μέσω του οποίου ανακοίνωνε την υιοθέτηση των όσων είχε προτείνει ουσιαστικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προεκλογικά, με κάποιες παραλλαγές και την απαραίτητη επικοινωνιακή παπάρα περί διαρθρωτικών αλλαγών, ακόμα προσπαθούμε όλοι να καταλάβουμε αν έγινε κάτι. 

Περί φιλελευθερισμού Το να κρίνει κάποιος με φιλελεύθερη ματιά τα μέτρα μιας, κατ' όνομα τουλάχιστον, σοσιαλιστικής κυβέρνησης είναι δύσκολο και άχαρο. Αν αυτά είναι πιστά με την ιδεολογία της, τότε η αντίθεση βρίσκεται σε επίπεδο αρχών και εύκολα θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος το επιχείρημα της πρόσφατης και εμφατικής επικράτησης. Αν πάλι η τάση είναι ελαφρώς πιο δεξιόστροφη θα πρέπει να επαινέσεις και να παροτρύνεις για μεγαλύτερα βήματα κάποιον που δεν ξέρεις μέχρι που θέλει να φθάσει κι αν έχει κάποιο γενικό σχέδιο για το πώς πρέπει να λειτουργεί η χώρα. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια, γίνεται ολοένα και σαφέστερο ότι τα δύο μεγάλα κόμματα το μόνο που δεν έχουν είναι ιδεολογία, σχέδιο, όραμα, ο,τιδήποτε τέλος πάντων που να ξεπερνάει τη διαχείριση της στιγμής.

Από την εποχή που η επανάσταση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης έφερε το τέλος των θεοποιημένων πολιτικών ηγετικών μορφών σε όλο τον κόσμο, ξεκίνησε η συζήτηση για το πως πλέον πρέπει να εξασκείται το πολιτικό λειτούργημα. Οι πολιτικοί έγιναν πιο ανθρώπινοι και πολύ πιο προσιτοί στους πολίτες, σε σημείο μάλιστα που αγωνιούν πλέον πολύ περισσότερο για το πως θα διευρύνουν την κοινωνική επαφή και την “ανθρώπινη” προσέγγιση, παρά τις πολιτικές που θα παράξουν, ή ακόμη και τον “μύθο” που θα κτίσουν γύρω τους.

Ο τίτλος τού παρόντος άρθρου θα μπορούσε να είναι, “Εγώ σου τα ‘λεγα”. Για την ισχυρή Ελλάδα τού κυρίου καθηγητή, για το “μικρό θαύμα” τού καλού διαχειριστή Κώστα Σημίτη, που έκτισε την υστεροφημία του πάνω στο υποθηκευμένο μέλλον των γενεών που θα ‘ρθουν. Για τον μυωπικό οραματισμό (ή, μήπως, για την υστεροβουλία;) μετρίων στο πολιτικό δέμας ανδρών, που είδαν στην είσοδό μας στην ΟΝΕ όχι την δυνατότητα ενεργού συμμετοχής στα δρώμενα, αλλά την ευκαιρία ν’ αράξουμε, να δέσουμε τον γάιδαρό μας. Για εκείνους, των οποίων η σπουδή να μας μπάσουν στην ευρωπαϊκή κούρσα έναν ολόκληρο γύρο πίσω από τους υπόλοιπους θα μας προετοίμαζε ήδη από το 2002 για τα δεινά τού σήμερα.

Διάβασα, όπως και πολλοί άλλοι, το άρθρο των NY Times (κυκλοφορεί και αντίστοιχο στο Spiegel ) που εξηγούσε τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Σημίτη ήρθε σε συμφωνία με την Goldman Sachs για να καμουφλάρει τα ελλείμματα της χώρας και να τα μεταφέρει στην επόμενη κυβέρνηση. Στόχος ήταν η μείωση των ελλειμμάτων στα νούμερα που απαιτούσε η ΕΕ για να μπορέσει η Ελλάδα να επιτύχει το στόχο της ΟΝΕ. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και το 1999.

Εάν η “πολιτική στήριξη” Γερμανών, Γάλλων και λοιπών συγγενών προς το αποπαίδι τής Ευρώπης (διάβαζε και: ελληνικό κράτος) σημαίνει κάτι, το καταλαβαίνεις από την… θερμή υποδοχή που της επεφύλαξαν οι αγορές – ίσως και από την παγωμένη έκφραση στο πρόσωπο τού Γιώργου Παπανδρέου κατά την χθεσινή συνέντευξη Τύπου, στις Βρυξέλλες. Την στιγμή που η χώρα χρειάζεται λεφτά επειγόντως, ο πρωθυπουργός μάς ενημερώνει πως κατεβλήθησαν υπεράνθρωπες προσπάθειες στα παρασκήνια, εδόθη μάχη μέχρις εσχάτων κι ο Σαρκοζύ ξόδεψε μια περιουσία στο τηλέφωνο για να τουμπάρει την Μέρκελ, ώστε να αποσπάσουμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, μια δήλωση συμπαθείας, μια φιλοφρόνηση, λίγα ψίχουλα εκτίμησης από την ευρωπαρέα. Ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη.

Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με την εικόνα του Al Bundy . Την εικόνα ενός άνδρα εγκλωβισμένου από μια ηλίθια γυναίκα και δύο ακόμα πιο ηλίθια παιδιά σε ένα suburban dead - end – που θα έλεγαν και στα μέρη μου… Για τους περισσότερους η σκηνή που χαρακτηρίζει τον τρόπο ζωής του Al είναι η πιο προσωπική του στιγμή: αραχτός στον καναπέ του, μπροστά στην τηλεόραση, με μια παγωμένη μπύρα στο τραπέζι και με το χέρι μέσα από το παντελόνι για καλύτερο ξύσιμο. Όμως, στα μάτια μου, η απόλυτη στιγμή που περιγράφει τη ζωή του είναι όταν στους τίτλους αρχής δίνει λεφτά ακόμα και στο σκύλο της οικογένειας…

Πρόσφατα βρέθηκα σε μία παρέα που κάποιος, ανέφερε πως έχει "ακούσει" από το γιο της κουμπάρας του ξαδέλφου του ανιψιού του θείου της κολλητής της εξαδέλφης της κόρης του Γεωργίου Παπανδρέου πως η εξαγγελία για τα νέα μέτρα έγινε εσπευσμένα επειδή λέει ο κόσμος ασχολείται με το διαζύγιο του αιώνα οπότε θα είναι αποπροσανατολισμένος. Συμπλήρωνε δε με νόημα πως από την ίδια πηγή - που προφανώς και είναι αξιόπιστη...- ξέρει πως έχει κανονίσει ο πρωθυπουργός με τον Barack Obama να βάλει πλάτη η Αμερική στην Ελλάδα. Εννοείται δε πως η πληροφορία  ήταν εμπιστευτική παρότι δόθηκε σε μία ομήγυρη που πρώτη φορά συναντιόταν.

Οριζόντια περιστολή δαπανών 10% σε όλα τα Υπουργεία, αναστολή προσλήψεων, μείωση αριθμού δημοσίων υπαλλήλων, πάγωμα μισθών και περικοπή επιδομάτων, αύξηση τού φόρου στα καύσιμα, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Μάλιστα. Γι' αυτό, λοιπόν, σας έφερε ο λαός στην εξουσία; Για να υποδυθείτε τον Καραμανλή με πέντε μήνες καθυστέρηση; Για να εφαρμόσετε την δεξιά πολιτική καλύτερα από τους δεξιούς;

Στον αναπληρωτή υπουργό των εξωτερικών για τη δήλωση: " Με την Τουρκιά μοιραζόμαστε πολύτιμες εμπειρίες. Αναφέρομαι στην περίοδο 1999-2004" Ευχαριστούμε για τη διασαφήνιση της περιόδου στην οποία αναφέρεσθε. Προς στιγμήν τρομάξαμε.

"τοιγάρ εγώ τοι, ξείνε, μάλ' ατρεκέως αγορεύσω. μήτηρ μέν τέ μέ φησι τού έμμεναι, αυτάρ εγώ γε ουκ οίδ'. ου γάρ πώ τις εόν γόνον αυτός ανέγνω" Οδύσσ. α, 214-216