Του κερατά

- Ρε παιδιά, αυτός μέσα ψάχνει για μ...κες...

Δεδομένου ότι η θέση τής κυβέρνησης για τα όσα διημείφθησαν μεταξύ των πολιτικών αρχηγών την Πέμπτη καθρεπτίζεται στο περιεχόμενο του πρωθυπουργικού διαγγέλματος που ακολούθησε, ιδού η “ψευδοαριστερή” ματιά στους έξι (κατ’ ουσίαν, τέσσερις) καραμανλικούς “πυλώνες”, όπως τους ονομάζει ο Joe.

1.“Τήρηση των κανόνων τής Ε.Ε.” για την Ελλάδα σημαίνει βέβαιη επιτήρηση, πάγωμα παροχών στους μη έχοντες, αναπόφευκτη επιβολή νέων φόρων σε βάθος χρόνου για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών αναγκών. Την ώρα που άλλοι “υπάκουοι” εταίροι μας, όπως η Γαλλία και η Ισπανία, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις οδηγίες τής Κομισιόν, ο Έλληνας πρωθυπουργός γίνεται ξανά το βολικό υποχείριο, και θα υποχρεωθεί τελικώς να πράξει όλα όσα, ως πανταχόθεν πληροφορούμεθα, “δεν είναι στις προθέσεις του”, για να φαίνεται ότι η Ευρώπη έχει κεντρική γραμμή. Κι όταν όλοι οι άλλοι θα αποκλίνουν σκοπίμως από το Σύμφωνο Σταθερότητας, εμείς θα είμαστε σταθεροί.

2-3-4 (γιατί οι οπαδοί μας λατρεύουν τις επαναλήψεις). Το δημόσιο χρέος έχει υπερβεί τις διαστάσεις τής εθνικής οικονομίας. Πώς ακριβώς σκοπεύεις να το καλύψεις, όταν η χώρα δεν παράγει απολύτως τίποτα; Οι πενιχροί πόροι που θα εξοικονομηθούν από την “περιστολή των δημοσίων δαπανών”, αλλά κι από όποιους νέους φόρους αναγκασθεί να επιβάλει η κυβέρνηση, θα εξαφανισθούν στην μαύρη τρύπα τού ελλείμματος πριν προλάβεις να πεις “Αλμούνια”. Αντί να σηκώσει τα μανίκια και να καταστρώσει εδώ και τώρα σχέδιο για την δημιουργία παραγωγικών δομών, ο οραματιστής πρωθυπουργός μας επιχειρεί να μας πείσει ότι μπορούμε να χτίσουμε σωρεύοντας βότσαλα στον πάτο τού Αιγαίου.

5. Τον καιρό που (ατυχώς) όλοι μας ερίζαμε για το ποιοι και πόσοι τρόποι υπάρχουν για να σκορπίσει κανείς 28 δισ. ευρώ, κάποιος William Dalton σημείωνε από αυτό εδώ το βήμα: “Από τη σωτηρία της οποιασδήποτε τράπεζας, την (περιστασιακή) ανακούφιση όλων μας και την ευκαιρία για μία ακόμη επανεκλογή, ίσως είναι καλύτερο να αποφασίσει (σ.σ. ο πρωθυπουργός) να χτίσει δομές απαραίτητες όσο ποτέ στην Ελλάδα. Ας συζητήσουμε επιτέλους για το πού πρέπει να πατάει η οικονομία μας, αν αυτό είναι γεωργία και τουρισμός ας το σχεδιάσουμε σοβαρά…”. Στοχευόμενες “δράσεις” (sic) δεν αρκούν για την Ελλάδα. Απαιτείται εκ βάθρων γκρέμισμα και χτίσιμο εξ αρχής.

6. Φυσικά και έχουμε υποχρέωση αυτοσυγκράτησης. Μένει μονάχα ν’ αποφασισθεί το κατά πόσον αποτελεί εξωπραγματική διεκδίκηση, φερ’ ειπείν, να μην χρειάζεται να εξευτελίζεσαι επειδή δεν σου φθάνουν τα 500-700 ευρώ τον μήνα για να ζήσεις, να μην χρειάζεται να παρακαλάς για να σου δώσουν δουλειά κ.ο.κ.

Οι έξι “στοιχειώδεις παραδοχές” στο “πλαίσιο συνεννόησης” που προσέφερε ο πρωθυπουργός στους πολιτικούς αρχηγούς αποτελούν, τελικώς, σχέδιο υποθήκευσης τού μέλλοντος τής χώρας. Άτολμος ή ανίκανος να διεκδικήσει περισσότερα για τους Έλληνες από τον Ευρωπαίο “μπαμπούλα”, άτολμος ή ανίκανος να τραβήξει μόνος του τον δρόμο των όσων προτείνει (εφ’ όσον πράγματι πιστεύει σ’ αυτά), άτολμος ή ανίκανος να πράξει επί τέλους αυτό για το οποίο έλαβε την λαϊκή εντολή (δηλαδή: να κυβερνήσει), ο Καραμανλής προστρέχει στους αντιπάλους του ζητώντας όχι συναίνεση, όχι συνεννόηση, αλλά συνενοχή.

Γιατί δεν ζητάς συναίνεση από τους πολιτικούς σου αντιπάλους, εφ’ όσον αρνείσαι ν’ ακούσεις τις απόψεις ή τις ιδέες τους. Δεν θέλεις συναίνεση, αν δεν είσαι διατεθειμένος να τείνεις ευήκοον ους στην κοινωνία, στις ανάγκες της και στα αιτήματά της. “Ελάτε να συναινέσουμε στο πώς θα κυβερνήσω, αλλά αφήστε τις απόψεις σας στο σπίτι”, σημαίνει “ελάτε να φάμε παρέα το ξύλο που έρχεται, ελάτε να μοιρασθούμε το πολιτικό κόστος των επιλογών μου, ελάτε να είμαστε συνένοχοι”. Κάλλιο ανεύθυνος κι αθώος, αδερφέ, παρά υπεύθυνος και συνένοχος, κερατάς και δαρμένος.

Άτολμος ή ανίκανος, ή και τα δύο, ο πρωθυπουργός μετέρχεται πολιτικάντικα κόλπα όλο και συχνότερα, αγωνιώντας να κερδίσει εντυπώσεις μάλλον, αντί ν’ αγωνιά για το πώς θα κυβερνήσει καλύτερα, πώς θα είναι περισσότερο χρήσιμος για τον τόπο, για τον λαό που τον εμπιστεύθηκε – κι ύστερα μετρά τα κουκιά κάθε βδομάδα στις κυριακάτικες δημοσκοπήσεις, μήπως κλείσει η άτιμη η ψαλίδα και μπορέσει να προκηρύξει εκλογές. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει ρε παιδιά κανένας καλός δημοσκόπος να του την δώσει αυτήν την εντύπωση; Ο στόχος είναι σπουδαίος: μετά τις εκλογές, κάποιοι θα συναινέσουν το δίχως άλλο.