The Daltons' Politics

Η αλήθεια είναι ότι τώρα τελευταία έχω ψιλοχαθεί και τόσες μέρες περίμενα ένα συγκλονιστικό θέμα για να επανέλθω δριμύτερος! Δεν σας κρύβω ότι είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, όταν ξαφνικά, χτες το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι, πήγα στο περίπτερο κάτω από τη δουλειά μου να πάρω τσιγάρα. Ο περιπτεράς είχε κόσμο να εξυπηρετήσει, ευτυχώς γιατί είναι φίλος και όσο περίνενα, έριξα μια ματιά στις κρεμασμένες εφημερίδες. Bingo! Η Espresso με έβγαλε με το πρωτοσέλιδό της από τη... συγγραφική ξηρασία μου. Ο τίτλος; "Κι άλλος πρίγκιπας στην ΑΕΚ" και μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση ο τίτλος "πρίγκιπας" δεν είναι χαρακτηρισμός της εφημερίδας, αλλά δυστυχώς κυριολεκτικός, αν και πρέπει να τονίσω ότι είναι έκπτωτος πλέον! Για όσους δεν γνωρίζουν το δημοσίευμα έκανε λόγο για το ενδεχόμενο ανάληψης της προεδρίας της ΑΕΚ από το δευτερότοκο γιο του ΤΕΩΣ (Κωνσταντίνου Γλίγκξμπουργκ και μην ακούσω βλακείες πέρι βασιλιά), Νικόλαο. Μέσα στο θολωμένο μου μυαλό, αμέσως ήρθαν ασυνάρτητες

Που βρέθηκαν τα χρήματα για επίδομα θέρμανσης, επίδομα αγρότη, επίδομα ανέργων και μείωση της στρατιωτικής θητείας; Τα είχε μαζέψει ο Γ.Αλογοσκούφης και δεν τα έδινε; Αν είναι έτσι γιατί εδιώχθη; Μόνο γιατί προσπάθησε να είναι χρήσιμος παρά αρεστός; Αν δεν υπάρχουν τα χρήματα, πρέπει να κατηγορηθεί κάποιος για απιστία; Αν ναι ποιος; Οι αγρότες επιδοτούνται για να παράξουν, οι τράπεζες για να δανείσουν, οι ιδιωτικές εταιρείες μέσω των τραπεζών για να λειτουργήσουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες παρακαλούν όλοι αυτοί να έχουν χρήματα για να πωλήσουν τις υπηρεσίες τους. Οι υπόλοιποι είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Μήπως να ονομάσουμε τη χώρα Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδος, για να τελειώνουμε ; Είναι περιβαλλοντικά ευαίσθητοι όλοι αυτοί που ζουν στην Πατησίων και το βράδυ παρκάρουν μέσα στα πάρκα; Αγοράζεις μερικά στρέμματα άχρηστης φαινομενικά γης, προσδοκώντας μία φωτογραφική ρύθμιση που θα αλλάξει τους όρους δόμησης για να χτίσεις ένα νέο εμπορικό κέντρο. Χρησιμοποιείς ως μοχλό πίεσης μία ποδ

Σήμερα η Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ θα εκλέξει νέο πρόεδρο. Αξίζει λοιπόν να κάνουμε μία αναφορά στον απερχόμενο ηγέτη της ο οποίος δίδαξε σε όλους όσους ασχολούνται με τα συνδικαλιστικά πως ακριβώς παίζεται το παιχνίδι. Όποιος παρατηρήσει προσεκτικά το πως διαχειρίστηκε την κατάσταση θα διαπιστώσει ότι υπήρξε επιμελής μαθητής των διδαγμάτων του Νικολό Μακιαβέλι. Τα έργα και οι ημέρες του ως πρόεδρος της ΕΠΟ δεν με αφορούν παρότι κανείς δεν μπορεί να μην του πιστώσει ότι επί των ημερών του η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε το Euro του 2004. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον είναι η μοναδική του ικανότητα να ελίσσεται και να ελέγχει το "σύστημα". Οι περισσότεροι αν όχι όλοι όσοι ασχολούνται με τα συνδικαλιστικά δρώμενα και θεωρούν εαυτούς παράγοντες δεν είναι άξιοι ούτε να του δέσουν τα κορδόνια. Η ΕΠΟ δεν είναι η βιτρίνα που θεωρούν ορισμένοι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ κλπ. Η ψήφος του κάθε επαγγελματικού σωματείου δεν έχει καμία αξία. Σημασία έχουν οι τοπικές ενώσεις. Είναι πάρα πολύ δύσ

William : Τί έγινε με την Εύα και το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού; Άλλος: Τίποτα δεν έγινε, απλώς η Εύα μας δούλεψε όλους. Είχε νευριάσει με τον Αδάμ που την άφηνε μόνη της για να παίξει τάβλι με Εκείνον και έφαγε το μήλο. W : Ποιος την παρέσυρε όμως; Μη μου πεις ότι το φίδι δεν ήταν εκεί. Α: Φυσικά και ήταν εκεί. Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μία από τις επιλογές που είχα κερδίσει τον καιρό της Δημιουργίας, όταν ακόμη παίζαμε χαρτιά με Εκείνον ήταν να φτιάξω ένα ερπετό. Εκείνος, είχε ήδη φτιάξει κάτι φανταχτερές σαύρες-μεγαθήρια με χρώματα, φωτιές και φτερά. Μερικές φορές του αρέσει να επιδεικνύεται και ξεχνάει τα πάντα. Σχεδίασα λοιπόν το φίδι. Έξυπνο, ευέλικτο και ικανό να επιβιώνει χωρίς φαγητό και νερό για μήνες. Έσκασε από τη ζήλια Tου. Το θεώρησε μεγάλη προσβολή που εγώ Τον επανέφερα στο αρχικό σχέδιο της λιτής γραμμής και της ισορροπίας μεταξύ των ειδών. Από τότε, μισούσε τα φίδια. Όταν είπε η Εύα το «Κύριε ο όφις με εξηπάτησε

"Και τι τους πείραξε, δηλαδή, που ήρθε ο Παπαθανασίου στο γραφείο μου αντί να πάω εγώ από κει; Σκέψου τι θα γράψουν, όταν φωνάξω τον Κωστάκη για ενημέρωση..."

Το σκηνικό, αν το καλοσκεφθείς, θύμιζε θερινό σινεμά – καρέκλες στοιχισμένες απέναντι από την υπερυψωμένη σκηνή, με σκόρπια τραπεζάκια ανάμεσά τους για ν’ ακουμπάς ποτό, ποικιλία τυριών ή τους αγκώνες σου, και δυο σειρές υπομονετικών ανθρώπων να προσμένουν την προσέγγισή τους στα μπαρ στο πίσω μέρος, χαζεύοντας την παράσταση. “Ιεροσυλία”, διαμαρτύρεται ο ελιτιστής μέσα μου – “χαλάρωσε”, τον επανέφερε ο αράπης, “και στα clubs κάπως έτσι γίνεται…”. Αναζητώ την άκρη τού νήματος, τον ειρμό τού κομματιού που έπιασα από την μέση (εφ’ όσον ήθελες ν’ ακούσεις και το Echoes τού Φακανά και τον Carter, έπρεπε ή να αναστατώσεις όλη την αίθουσα φεύγοντας νωρίτερα από την πρώτη παράσταση, ή να χάσεις δέκα λεπτά από την δεύτερη), καθώς προσπαθώ να εξηγήσω όσο πιο χαμηλόφωνα γίνεται στην κοπέλα πίσω από τον πάγκο ότι θέλω από το μαύρο Johnnie κι όχι από το κόκκινο – κι αφού ξεκαθαρίσαμε, προς ανακούφισή μου, ότι όποιος από την παρέα μου είχε την έμπνευση να παραγγείλει Daiquiri για να παρακολουθήσει

Της πιάνεις το χέρι και της λες : « Είσαι πολύ όμορφη σήμερα». Σου απαντάει με ένα σφίξιμο του χεριού και μια ατάκα περί του πόσο χαρούμενη είναι που επιτέλους, ύστερα από μία κουραστική μέρα μπορεί να κάτσει και να μιλήσει μαζί σου. Την αγκαλιάζεις και προσπαθείς να τη φιλήσεις. Εκείνη ανταποκρίνεται στοργικά και σου δίνει ένα πεταχτό φιλί. Παρ’όλο που κάτι ψυχανεμίζεσαι, επιμένεις. Προτείνεις να φύγετε από το μπαράκι ή την καφετέρια και να πάτε κάπου που να μπορείτε να είστε μόνοι σας. To emphasize, που λένε και κάποιοι ελληνολάτρες Βρετανοί, βάζεις διακριτικά το χέρι σου εκεί που όλα τα γκαρσόνια ξέρουν ότι είναι, άσχετα αν δε φαίνεται την ώρα που διακριτικά σε σερβίρουν. « Έχω πονοκέφαλο», σου λέει και το τελετουργικό λαμβάνει τέλος. Αντίστροφα, κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις όταν την Τετάρτη το βράδυ, είκοσι λεπτά πριν αρχίσει το νέο έπος του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, σε αντιμετωπίζει με λίγο πιο θερμό τρόπο από το συνηθισμένο. Στο τέλος προφασίζεσαι υπερκόπωση κι άγχος από τη δουλε

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τελικά προχώρησε στον αναμενόμενο ανασχηματισμό. Η υπόθεση Βατοπεδίου, η γενικότερη οικονομική δυστοκία και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα - κυρίως των δημοσκοπήσεων - τον είχαν κάνει αναγκαία επιλογή. Ο ανασχηματισμός διέψευσε όλα τα σενάρια και τις αναλύσεις αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά πως το Μαξίμου διαθέτει επί πρωθυπουργίας Καραμανλή το πιο "σιωπηλό" επιτελείο. Αποδεδειγμένα κανένας δεν μπορεί να πάρει πληροφορίες για το οτιδήποτε. Άξιο αναφοράς και χρήσιμο για τη συνέχεια αυτό. Ας περάσουμε λοιπόν στη περίφημη ανάλυση του ανασχηματισμού. Εκτιμούσα ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα διατηρούσε τον Γεώργιο Αλογοσκούφη στη θέση του επειδή ο ίδιος θεωρεί την μέχρι τώρα οικονομική πολιτική σωστή. Αντιλαμβάνεται ότι παρέλαβε μία δύσκολη οικονομική κατάσταση προϊόν της δημιουργικής λογιστικής. Πήρε μεγάλο ρίσκο με την απογραφή που έφερε στο φως τα πραγματικά μεγέθη και είναι βέβαιο ότι η απογραφή και όσα καλά και κακά είχε ως αποτέλεσμα δεν ήταν αποφάσε

Αφού όλοι έχουν κάτι να πουν για τον ανασχηματισμό, αποφάσισα κι εγώ να τον σχολιάσω και μάλιστα ανά υπουργείο. Υπ. Εσωτερικών : Δύσκολα φαντάζομαι τον υπουργό χαρούμενο για την αντικατάσταση του Π. Χηνοφώτη από τον Χ. Μαρκογιαννάκη. Το μήνυμα είναι σαφές : "Από δω και πέρα η κυβέρνηση δε θα ανεχθεί άλλο κάψιμο της Αθήνας ( "...και να συλληφθούν οι συνήθεις" , όπως έλεγε κι αστυνόμος Ρενέ στην "Καζαμπλάνκα" ). Σε προσωπικό επίπεδο, μία συμβουλή προς τους επόμενους αρχηγούς ΓΕΕΘΑ. Δεν είναι κρίμα, μετά από τέτοια καριέρα να γίνεσαι "αποτυχημένος" υφυπουργός ο οποίος αποπέμπεται για να αποδείξει η κυβέρνηση ότι έγινε σκληρή; Εκτός αν έβαλαν τον Χ. Μαρκογιαννάκη για να οργανώσει καλύτερα την εκπαίδευση των νέων αστυνομικών. Υπ. Οικονομίας και Οικονομικών : Αν η οικονομική πολιτική ήταν λανθασμένη γιατί αντικαταστάθηκε ο υπουργός από τον έως τώρα υφυπουργό του; Ίσως γιατί πρέπει να προβληθεί μία αλλάγη στο οικονομικό επιτελείο και στη Ν.Δ. δεν υπάρχο

Τελικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φρόντισε να εκθέσει όλους (συμπεριλαμβανομένου και εμού) με τις ενέργειες του στον ανασχηματισμό. Αποφάσισε να βγάλει εκτός κυβέρνησης τον Γεώργιο Αλογοσκούφη και να διατηρήσει το υπόλοιπο επιτελείο του ΥΠΕΘΟ αναβαθμίζοντας τον Ιωάννη Παπαθανασίου. Σε πρώτη φάση θα γράψω ορισμένα πράγματα για τα πρόσωπα του ανασχηματισμού. Ιωάννης Παπαθανασίου: Αναμφισβήτητα το πρόσωπο του ανασχηματισμού. Αναβάθμιση και παράδοση των κλειδιών της οικονομίας σε ένα από τα καλύτερα στελέχη της κυβέρνησης. Σαν άνθρωπος είναι πολύ προσγειωμένος και πολύ λιγότερο "πολιτικός" από τους περισσότερους. Λόγω αυτής της τελευταίας ιδιαιτερότητας του παρ' ολίγον να μην εκλεγεί στις πρόσφατες εκλογές. Δεν θα προσπαθήσει να χτίσει μηχανισμούς και επιτελεία προστασίας όπως ο προκάτοχος του. Δεν έχει στόχο τη δημιουργία κομματικού στρατού οπότε να αναμένουμε εκπλήξεις στις ΔΕΚΟ της επιρροής του ΥΠΕΘΟ. Τα μεγάλα του στοιχήματα; Το συμμάζεμα των δαπανών, η αύξηση των εσόδων

Αρχικά, να ευχηθώ καλή χρονιά σε όλους μας. Μια χρονιά που άρχισε με κάτι που αναμέναμε εδώ και μήνες. Τον ανασχηματισμό. Δεν θα τοποθετηθώ σε αυτόν καθέ αυτόν τον ανασχηματισμό του Καραμανλή, έτσι κι αλλίως ο πρωθυπουργός πάει κανένα τρίμηνο πίσω. Θα κάνω εγώ το δικό μου ανασχηματισμό, έτσι για να βιώσω και εγώ το όνειρο κάθε μικροαστού Ελλήνα που στην κάθε... στραβή, αναφωνεί: "Ρε κάντε με εμένα για μια μέρα πρωθυπουργό..." Επειδή όμως είναι ακόμα χρονιάρες μέρες, δεν θα μιλήσω για πολιτική, αλλά θα καταπιαστώ με κάτι πιο... ανάλαφρο! Θα κάνω μια ποδοσφαιρική κυβέρνηση με τα υπάρχοντα υπουργεία και εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να οραματιστείτε το μέλλον αυτού του τόπου με τους παρακάτω στο τιμόνι της χώρας. Πρωθυπουργός: Βασίλης Γκαγκάτσης Δεν πιστεύω να εκπλήσεται κανείς. Ένας είναι ο πρόεδρος (μετά τον Καπετάνιο) και άλλωστε οι Πορτογάλοι χαζοί ήταν που στον τελικό του EURO τον ανέδειξαν ως πρωθυπουργό της χώρας και έδωσαν αυτήν τη... μαγική εικόνα στα πέρατα

Δυστυχώς, αν κι έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την ακόλουθη δημιουργία του Ο.Η.Ε. , η ανθρωπότητα δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο από την εποχή ακόμη που κάποιοι ¨σοφοί¨, ¨γενναίοι¨ και ¨πολυμήχανοι¨ εκκινούσαν από την Αυλίδα για να κατακτήσουν το πλούσιο βασίλειο της απέναντι ακτής. Όσο κι αν υμνήθηκαν από τον Όμηρο, οι ήρωες της Ιλιάδας δεν παύουν να αποτελούν ένα ενδιαφέρον παράδειγμα πρώιμης ιμπεριαλιστικής επιβολής. Αργότερα, στους αρχαίους χρόνους, εμφανίσθηκαν κι άλλα πιο σύνθετα. Από την πρωτόγονη ανάγκη για επέκταση λόγω της πληθυσμιακής αύξησης μέχρι τη δημιουργία αποικιών και την ¨εξαγωγή πολιτισμού¨, ο άνθρωπος δεν έπαψε ποτέ να επιζητά την απόκτηση περισσότερης δύναμης και ζωτικού χώρου γι'αυτόν και τα μέλη της ομάδας στην οποία ανήκε. Όσο ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η ιστορική εξέλιξη του πολέμου και των αιτίων του, αλλό τόσο σημαντική είναι η παρατήρηση των αποτελεσμάτων του στη δημιουργία εθνικών συνειδήσεων. Το ¨εθνικά¨

Για ν' απολαύσεις τον Ευγένιο Αρανίτση στην εφημερίδα που συμπληρώνει τα ένσημά του, την Ελευθεροτυπία, θα πρέπει να πληρώσεις 2 ευρώ τα Σάββατα και 3 τις Κυριακές - ποσόν επιεικώς υπερβολικό, κατά την ταπεινή μου γνώμη κι αν υπολογίσεις πως οι ομόλογες εκδόσεις τής καλύτερης εν Ελλάδι εφημερίδος κοστίζουν 1,5 και 2 ευρώ αντίστοιχα. Ας είναι: στην εποχή τής ύστερης Ηλεκτρονικής Επανάστασης, όπου μπορείς να βρεις σχεδόν τα πάντα τσάμπα σε ηλεκτρονική μορφή, οι επιχειρηματίες τού δεύτερου σκέλους από το γνωστό ρωμαϊκό δίπτυχο ελπίζουν να συμπληρώσουν τα δικά τους ένσημα από συντηρητικούς, κολλημένους σε μιαν άλλην εποχή τύπους σαν την αφεντιά μου. Που ψάχνουν μανιωδώς για συλλεκτικές εκδόσεις μουσικών albums και βιβλίων, που επιμένουν να στοιβάζουν εφημερίδες στο υπνοδωμάτιο, που δεν μπορούν να διαβάσουν στήλες, όπως τού Στάθη Σ., παρά μόνον στο φυσικό τους πλαίσιο: στην ίδια πάντα σελίδα, στην ίδια πάντα γωνιά, με την στοίχιση και την διάταξη που ο δημιουργός τους φαντάσθηκε και πρα