The Daltons' Politics

Την ομάδα σου δεν την διαλέγεις. Τη διαλέγει για λογαριασμό σου κάποιος συγγενής ή οικογενειακός φίλος. Παραδόξως παρά το γεγονός ότι η επιλογή σου είναι κατά κάποιο τρόπο αναγκαστική την κάνεις κτήμα σου. Μαθαίνεις να ζεις μαζί της και αισθάνεσαι ότι δεν την επέλεξες εσύ αλλά αυτή. Συνήθως αυτή η διαδικασία ξεκινάει σε νεαρή ηλικία με έναυσμα ένα παιχνίδι που στα παιδικά μάτια φαντάζει μαγικό. Εκείνη τη στιγμή η ομάδα γίνεται ξαφνικά ένα συναίσθημα που σε γεμίζει και θαρρείς ότι γράφεται ανεξίτηλα στο DNA σου. Γίνεται κομμάτι του εαυτού σου και της προσωπικότητας σου. Το παιχνίδι αυτό ήρθε στο δικό μου μυαλό το βράδυ της Πέμπτης την ώρα που ο Ολυμπιακός σκόρπιζε την Benfica. Οι πρώτες εικόνες μου από τον Ολυμπιακό ήταν στο τέλος της δεκαετίας του 1970. Νιάνιαρο που δεν είχε καλά καλά κλείσει τα τρία με πήγαινε ο πατέρας μου στο στάδιο Καραϊσκάκης και έβλεπα χωρίς να πολυκαταλαβαίνω τον Ολυμπιακό. Η βραδιά όμως που με διάλεξε η ομάδα μου ήταν το Νοέμβριο του 1983 όταν ο Ολυμπιακός α

- Now we'll see. - See what? -Whether you are a gentleman,or a peasant. The beautiful one is at the bar.She will probably have trouble. - Really? What kind of trouble? - A very good-looking man.Your source of income is in hisoffice. He will likely have trouble. - What kind of trouble? - Also a man. Not so good-looking. Ο διάλογος είναι από την αγαπημένη μου ταινία, την "Gilda" και διαμείβεται μεταξύ του Johnny Farell και του Uncle Pio. Θα μπορούσα να διαλέξω το μύθο με την επιλογή του Ηρακλή μεταξύ του δρόμου της αρετής και αυτού της κακίας. Άλλος πάλι θα πρότεινε ένα ποίημα του Καβάφη, σχετικά με τις στιγμές που κάποιος πρέπει να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι, όμως θεώρω ότι η ευκαιρία που παρουσιάζεται στον πρωθυπουργό είναι πιο κοντά σε αυτό παρά σε οτιδήποτε άλλο. Δε διαφωνώ ότι ο Joe παρούσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τις προτάσεις που θα έκανε μία σοβαρή ομάδα συμβούλων ώστε ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος να διαχειρισθεί την κρίση στο κόμμα του και ενδεχομένω

Στα μέσα του Φθινοπώρου έγραφα ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσπαθούσε να ελέγξει με την πολιτική του παρουσία τις δημοσκοπήσεις. Η όλη του επικοινωνιακή παρουσία και πολιτική ήταν επικεντρωμένη σε αυτές. Παράλληλα προσπάθησε να συσπειρώσει την κομματική του βάση. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανέκαμψε προσωρινά αλλά οι εξελίξεις στην υπόθεση Βατοπεδίου και η αναγκαστική αποχώρηση του Θεόδωρου Ρουσόπουλου έκαναν πολύ κακό στην εικόνα της κυβέρνησης. Πλέον ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πρέπει να αποδείξει ότι έχει ακόμα μέσα του πνεύμα μαχητή. Η Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις παρουσιάζει πολύ χαμηλά ποσοστά συσπείρωσης (περίπου 60%). Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει τη δυσαρέσκεια των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Ο πρώτος στόχος του Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι λογικά η συσπείρωση της κομματικής του βάσης μιας και το ΠΑΣΟΚ κάποια στιγμή θα αρχίσει να τραβάει ψηφοφόρους από τη Νέα Δημοκρατία αν συνεχιστεί η δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων της. Η κυβέρνηση λογι

Την έκτη μέρα, Εκείνος έφτιαξε την κορωνίδα της Δημιουργίας, τον άνθρωπο. Τον ονόμασε Αδάμ και τον τοποθέτησε στον παράδεισο, μια ειδυλλιακή περιοχή η οποία τοποθετείται από τους ιστορικούς στη σημερινή Μεσοποταμία και ονομάσθηκε κήπος της Εδέμ. Έπειτα, υπερήφανος για το επίτευγμά Του, κάθισε να το απολαύσει. Πράγματι, είχε κάνει τα πάντα με σοφία και σύνεση κι ο Αδάμ ξεπερνούσε τις προσδοκίες Του. Μελετούσε ακατάπαυστα το περιβάλλον γύρω του, προσπαθούσε να το κατανοήσει στην κάθε του λεπτομέρεια και Τον είχε ζαλίσει με τις ερωτήσεις Του για οτιδήποτε του έκανε εντύπωση. Εκείνος, σαν στοργικός πατέρας δε σταματούσε ποτέ να τον ακούει και να του λύνει κάθε απορία, με εκείνη την κρυφή ικανοποίηση που εν πολλοίς απέρρεε από τον πυρήνα της αρχικής σύλληψής Του: «Κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωσιν». Όλα αυτά, όπως και η συνέχεια είναι γνωστά. Ο Αδάμ, γρήγορα βαρέθηκε και ζήτησε από τον Κύριο, σύντροφο. Κάποιον, με τον οποίον να μπορεί να επικοινωνήσει αλλά και να προβληματιστεί για όλα αυτά που

Έχω τοποθετηθεί δημόσια λέγοντας ότι δεν υποστήριζα τον Barack Obama (όχι ότι είχε σημασία μιας και δεν είμαι Αμερικανός πολίτης) αλλά αναγνώριζα τα όσα μαγικά έκανε σε επίπεδο πολιτικού marketing και καμπάνιας. Είναι η ώρα να μιλήσουμε λίγο για αυτά. Είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι οι ΗΠΑ είναι πολύ μπροστά σε θέματα πολιτικής επικοινωνίας σε σχέση με την Ευρώπη. Στην Ελλάδα οι πρώτοι Αμερικάνοι σύμβουλοι επικοινωνίας με σοβαρή παρουσία εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 80. Η μετάλλαξη στο τρόπο προσέγγισης και επικοινωνίας που έφεραν έγινε ορατή στα τέλη της δεκαετίας του 90 όταν πλέον φύγαμε από τα παραδοσιακά μοντέλα με τις μεγάλες συγκεντρώσεις, τους σκηνοθέτες "μάγους" και τις αφίσες και περάσαμε στα debate, τις τηλεοπτικές παρουσίες και τις σύγχρονες καμπάνιες που προβάλλουν το ανθρώπινο πρόσωπο της πολιτικής. Ο Barack Obama και η καμπάνια του ήρθαν να αλλάξουν και πάλι το τρόπο εξάσκησης του πολιτικού marketing. Όπως ο JFK παλαιότερα άλλαξε το

-Αγόρι; Αγόρι; -Μερικώς... Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο Αλμούνια αποφασίζει τελικώς να μην δώσει έγκριση στο ελληνικό σχέδιο “διάσωσης” των τραπεζών. Ο Αλογοσκούφης θα βρεθεί τότε μπροστά σε δύο επιλογές: ή θα επιμείνει στην εφαρμογή τού σχεδίου, αποδεικνύοντας στην πράξη το έωλον τού ισχυρισμού-σημαία “δεν μας επιτρέπει η Ευρώπη”, ή θα το αποσύρει, και θα μείνει με 28 δις στα χέρια. Την ώρα που το κράτος εξακολουθεί να μην πληρώνει τους φαρμακοποιούς για φάρμακα, που οι ασφαλισμένοι έχουν ήδη πληρώσει με τις εισφορές τους, και τα ορθοπεδικά υλικά φυγαδεύονται από τις αποθήκες των νοσοκομείων για να μην τα κατασχέσουν οι προμηθευτές που βαρέθηκαν τον βερεσέ, είμαι περίεργος να μάθω πώς θα δικαιολογούσε η κυβέρνηση το γεγονός ότι ΔΕΝ της περισσεύουν για τον λαό τα χρήματα που σκόπευε να δώσει στους τραπεζίτες. Θέλω να πιστεύω πως η κριτική τού William στα λεγόμενα τού συμπαθούς προέδρου τού Πα.Σο.Κ. εδράζεται στην μόνη φιλελεύθερα έντιμη και ορθή επί τού ζητήματος θέση: ότι, δηλαδ

Ήταν να μην φύγει ο Δώνης... Από το ξημέρωμα της Δευτέρας, όλοι οι φίλοι της ΑΕΚ και όχι μόνο, περιμένουν με αγωνία να μάθουν το νέο προπονητή της Ένωσης. Ο λόγος βέβαια, είναι ότι ένας από τους βασικότερους υποψηφίους είναι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Πρίγκηπας για τους υποστηρικτές, βάτραχος για τους επικριτές. Κύριος αντίπαλος του Σερβοέλληνα τεχνικού είναι το παιδί της εκκλησίας, ο γνωστός με το προσωνύμιο "Πάτερ", κατά κόσμον Νίκος Κωστένογλου. Προσωπικά, ποσώς με ενδιαφέρει ποιος θα καθήσει στην "ηλεκτρική καρέκλα" της ΑΕΚ, αλλά με το που έμαθα τους δύο επικρατέστερους, με πλημμύρισαν εικόνες. Εικόνες από τις οικείες των δύο πρώην (και ίσως νυν) προπονητών της ΑΕΚ. Και ενώ οι φίλοι του δικεφαλου είναι στην... τσίτα, σκέφτομαι σε "παράλληλη σύνδεση" που θα έλεγαν και στην τηλεόραση τι επικρατεί στα σπίτια των Κωστένογλου και Μπάγεβιτς. Η ησυχία, που συνήθως κυριεύει την απομακρυσμένη οικεία στα Βόρεια Προάστεια, τις τελευταίες μέρες απουσιάζει. Ακούγονται πα

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2008 έγραφα σε ένα από τα υστερόγραφα μου με θέμα την ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας: "Ο Πέτρος Τατούλης σε αντίθεση με τους άλλους "αντάρτες" κράτησε αταλάντευτη στάση. Η αίσθηση που μου δίνει είναι ότι έχει στο μυαλό του ένα ξεκάθαρο σχέδιο. Το ποιο είναι αυτό δεν το γνωρίζω. Το σίγουρο είναι πως δεν επιθυμεί να αποχωρήσει με το στίγμα του προδότη. Προτιμά να τον διαγράψουν για μία ακόμα φορά." Δεν διεκδικώ κάποιο βραβείο επειδή προέβλεψα τα μελλούμενα Ήταν άλλωστε εύκολο να προβλέψει κάποιος ότι αν συνέχιζε στον ίδιο δρόμο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα προχωρούσε στη διαγραφή του. Το ζητούμενο είναι όμως ποιο είναι τελικά το σχέδιο του Πέτρου Τατούλη και από που αντλεί τέτοια αυτοπεποίθηση. Με το Πέτρο Τατούλη ουδέποτε είχα ιδιαίτερες σχέσεις. Μόνο τυπικές που προερχόντουσαν από τη συναναστροφή μας στους χώρους της Νέας Δημοκρατίας. Ποτέ δεν τον συμπαθούσα και ιδιαίτερα πολιτικά. Δεν ξέρω αν έφταιγ

Την περασμένη Πέμπτη το βραδάκι, χτύπησε το τηλέφωνο και εξεπλάγην, διότι ήταν ο ξάδελφός μου, που είχαμε να μιλήσουμε από την γιορτή μας και δεν τα λέμε άνευ λόγου. Αφού είπαμε τα κλασικά και ήμασταν όλοι καλά, μου ανέφερε ότι θα έρθει στην Αθήνα για να τρέξει στο Μαραθώνιο. Δεν γνώριζα καν ότι έτρεχε και πόσο μάλλον ότι ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος. Μετά την σχετική πλάκα που του έκανα, ότι και καλά θα πάω με τους αναπνευστήρες και με συνοδεία ασθενοφόρου, δώσαμε ραντεβού για την Κυριακή το μεσημεράκι στο Καλλιμάρμαρο. Έκανα τη θυσία και σηκώθηκα στις 11 το πρωί (χαράματα για τα δεδομένα μου) για να πάω να παρακολουθήσω τον τερματισμό του μαραθωνίου, της κλασικής διαδρομής. Το όνειρο κάθε δρομέα μεγάλων αποστάσεων, είναι να τρέξει εδώ, από τον Μαραθώνα ως το Καλλιμάρμαρο. Με ενθουσίασε το γεγονός ότι δεν ήμασταν τρεις και ο κούκος στο Παναθηναϊκό στάδιο, αλλά αρκετοί, έτσι ώστε να ανταμοιφθούν οι χιλιάδες (επαγγελματίες και κυρίως ερασιτέχνες

Κατά κανόνα τα Ελληνικά ντέρμπι είναι άνοστα ποδοσφαιρικά. Η σκοπιμότητα υπερισχύει του θεάματος και το πάθος που ξεχειλίζει αντί να βοηθάει το ρυθμό τον κόβει με αχρείαστα φάουλ. Οι διαιτητές που τους βολεύει να μην έχει ρυθμό το παιχνίδι υποδεικνύουν φάουλ με μεγάλη ευκολία αρκεί αυτό να είναι κοντά στο κέντρο του γηπέδου. Το χθεσινό ματς δεν ξέφυγε από αυτό το κανόνα. Οι δύο προπονητές φρόντισαν να βάλουν 10 παίκτες στο κέντρο του γηπέδου εξασφαλίζοντας ότι δεν θα παιχτεί ποδόσφαιρο και από εκεί και πέρα προσπαθούσαν με βαθιές μπαλιές "κάτι" να δημιουργήσουν. Το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον αποκρουστικό. Αν δεν υπήρχε η αγωνία του οπαδού δεν θα άντεχα περισσότερα από 5 λεπτά να βλέπω αυτό το χάλι. Σε 95 λεπτά αγώνα έγιναν αν δεν κάνω λάθος 12 τελικές προσπάθειες. Εκ των οποίων δύο-τρεις το πολύ κανονικές φάσεις. Το χειρότερο όμως είναι ότι στο τέλος πανηγυρίζουν και οι δύο ότι "πάτησαν" τον αντίπαλο και ασχολούνται και με το διαιτητή. Το αν το αποτέλεσμα "βολ

Sammy for President Είναι ξημερώματα Τετάρτης κι ο Barack Obama ανεβαίνει στην σκηνή τού Grant Park στο Chicago, έτοιμος να επιβεβαιώσει στους συγκεντρωμένους υποστηρικτές του ότι κέρδισε τις εκλογές. Μπροστά σε ένα πλήθος που παραληρεί, ο άνθρωπος που κέρδισε την ψήφο (και την εμπιστοσύνη) τού 52% τού εκλογικού σώματος ή 64 εκατομμυρίων συμπολιτών του, εκφωνεί από στήθους λόγο νικητήριο, λόγο συγκινητικό, λόγο εμφαντικό, “κρυμμένος” πίσω από αόρατους σχεδόν, αλεξίσφαιρους υαλοπίνακες. Ποιος είπε πως η Αμερική άλλαξε; Ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής είναι πρόεδρος των περισσότερων Αμερικανών, όχι όμως όλων. Είναι πρόεδρος των μαύρων, των Λατίνων και των Ασιατών, όχι όμως και των λευκών – αυτοί προτίμησαν McCain σε ποσοστό 55% έναντι 43%, κι αν θεωρείς υψηλό το 43%, σκέψου τι αντιπροσωπεύει στο εκλογικό σώμα το 55%, ιδίως όταν οδηγεί (με το 35% περίπου Λατίνων και Ασιατών) στο 46% σε εθνικό επίπεδο. Σχεδόν ένας στους δύο, δηλαδή, μετά από μια καταστρ

Αφού, τελικά, μέχρι να κάτσω να ασχοληθώ με το θέμα, η Καβάλα πήρε το πιστοποιητικό συμμετοχής στην Α1 (ενώ στο πρωτάθλημα είχαν ήδη παιχτεί 3 αγωνιστικές) κι ενώ ο επαγγελματίας πρόεδρος του μπασκετικού ΠΑΟΚ δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν ο Πεδουλάκης είναι καλός προπονητής για τη φετινή ομάδα του (έστω κι αν είναι ο καλύτερος Έλληνας), είπα να ρίξω μια ματιά στις βαθμολογίες των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Θα συνιστούσα να το κάνετε κι εσείς... Παρουσιάζουν ένα κάποιο ενδιαφέρον... Στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, το αγγλικό, η πρωτάρα (όχι μόνο στη Premiership, αλλά στην κορυφαία κατηγορία γενικότερα) Ηull City είναι ισόβαθμη με Arsenal και την, επίσης έκπληξη, αλλά πιο παραδοσιακή, Aston Villa στην τέταρτη θέση... Αυτό, μάλιστα, στην 11η αγωνιστική, ενώ έχει παίξει ήδη και με ManU και με Chelsea και με Arsenal! Στον αντίποδα η πολυδιαφημισμένη Tottenham του πολύ Juande Ramos, είδε άσπρη μέρα αφού τον έδιωξε και πήρε το θαυματουργό Harry Redknapp, αλλά ακόμα βλέπει 19 ομάδες

Διαβάζοντας τη συνέντευξη του Γ.Παπανδρέου στη χθεσινή "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" ( http://www.enet.gr/online/online?dt=03%2F11%2F2008 ), μπορεί εύκολα κάποιος να αντιληφθεί ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει σωτηρία. Τα αίτια μπορεί να είναι πολλά και σηκώνουν μεγάλη κουβέντα. Το αποτέλεσμα πάντως είναι σαφές και ξεκάθαρο. Ως λαός δεν έχουμε μέτρο σε τίποτα. Από εκεί που είχαμε γεμίσει με γκουρού της ελεύθερης αγοράς και επιχειρηματίες με διεθνές κύρος, τώρα γυρίσαμε στο άλλο άκρο. Πετάξτε τα ξυραφάκια, βγάλτε τα αμπέχωνα και ετοιμαστείτε. Ξεκινάει η επανάσταση. "Και όπου χρειαστεί, το Δημόσιο να παρέμβει αγοράζοντας μετοχές, κάνοντας -για να μην κρυβόμαστε- μερική κρατικοποίηση, αποκτώντας λόγο στη στρατηγική και τη διαχείριση. Εξασφαλίζοντας όρους δανειοδότησης που στηρίζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά" λέει ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αναφερόμενος στις τράπεζες και τα μέτρα στήριξής τους από το κράτος. Αφού υπενθυμίσω ότι οι δύο τράπεζες που μοίραζαν στεγαστικά σε όποιον πέρναγε