Ο William τον τελευταίο καιρό έχει δει μια ταινία του Μάικ Λι όπου ο δημιουργός παρακολουθεί αυτιστικά τις μικρές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, μία του Γκιγιόμ Κανέ για τους άνδρες στην κλιμακτήριο και καμμιά δεκαρία χαριτωμένες κομεντί με παιδάκια ή ζευγάρια σε ενδιαφέρουσα. Για το χιούμορ των τελευταίων, θεωρεί ότι μπροστά τους, οι ταινίες στις οποίες ο Θανάσης Βέγγος πετάει τούρτες είναι κλάσεις ανώτερες. Μοναδική εξαίρεση ο Έλληνας Ζακ Γαλυφιανάκης ο οποίος μας δείχνει τί θα μπορούσε να επιτύχει ο Στηβ Ντούζος αν ήταν λίγο πιο τυχερός στην Αμερική. Αφού, λοιπόν, το έτερον ήμισυ έκανε ένα διάλειμμα από τον "κοινωνικό" κινηματογράφο, η στήλη έχει ταινία να προτείνει. Το "Chico and Rita" είναι ό, τι πιο κοντινό στο παλιό Χόλυγουντ έχει παιχθεί τα τελευταία χρόνια. Ωραίο love story, φοβερή μουσική και εικόνες που σε ταξιδεύουν. Από μια πλευρά στενοχωριέσαι που πλέον μόνο σε κινούμενα σχέδια μπορείς να δεις μια κανονική ταινία, από την άλλη όμως, βγάζεις το καπέλλο στους δημιουργούς. Ταινία για την οποία αξίζει να έχεις και μισή ωρίτσα ελεύθερη (για ένα ποτό) μετά το σινεμά.
Ο William τον τελευταίο καιρό έχει δει μια ταινία του Μάικ Λι όπου ο δημιουργός παρακολουθεί αυτιστικά τις μικρές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, μία του Γκιγιόμ Κανέ για τους άνδρες στην κλιμακτήριο και καμμιά δεκαρία χαριτωμένες κομεντί με παιδάκια ή ζευγάρια σε ενδιαφέρουσα. Για το χιούμορ των τελευταίων, θεωρεί ότι μπροστά τους, οι ταινίες στις οποίες ο Θανάσης Βέγγος πετάει τούρτες είναι κλάσεις ανώτερες. Μοναδική εξαίρεση ο Έλληνας Ζακ Γαλυφιανάκης ο οποίος μας δείχνει τί θα μπορούσε να επιτύχει ο Στηβ Ντούζος αν ήταν λίγο πιο τυχερός στην Αμερική. Αφού, λοιπόν, το έτερον ήμισυ έκανε ένα διάλειμμα από τον "κοινωνικό" κινηματογράφο, η στήλη έχει ταινία να προτείνει. Το "Chico and Rita" είναι ό, τι πιο κοντινό στο παλιό Χόλυγουντ έχει παιχθεί τα τελευταία χρόνια. Ωραίο love story, φοβερή μουσική και εικόνες που σε ταξιδεύουν. Από μια πλευρά στενοχωριέσαι που πλέον μόνο σε κινούμενα σχέδια μπορείς να δεις μια κανονική ταινία, από την άλλη όμως, βγάζεις το καπέλλο στους δημιουργούς. Ταινία για την οποία αξίζει να έχεις και μισή ωρίτσα ελεύθερη (για ένα ποτό) μετά το σινεμά. 
Σχόλια