Η μάχη του Μαντζικέρτ έγινε το 1071 μ.Χ. και σηματοδότησε την εμφάνιση των Τούρκων στη ζωή μας. Το κείμενο, όμως δεν είναι γι' αυτούς. Το ερώτημα που τίθεται είναι άλλο. Για ποιό λόγο ο William και αρκετοί από τους λιγοστούς αναγνώστες έχουν συγκρατήσει την ημερομηνία και το μέρος; Τι είναι αυτό που κάνει έναν εγκέφαλο να αποθηκεύει τέτοιου είδους πληροφορίες; Πότε μπορεί να χρειαστούν; Ξεκινώ από την τελευταία. Σχεδόν ποτέ. Ίσως κατά τη διάρκεια της τρίτης δεκαετίας της ζωής μας να βρεθούμε γύρω από ένα τραπέζι με ένα μπουκάλι κρασί κι ένα επιτραπέζιο παιγνίδι γνώσεων. Εκεί, ο εξευτελισμός του Ρωμανού Δ' του Διογένη από τους Σελτζούκους μπορεί να δώσει γκόμενα, εντυπωσιασμένη από τις γνώσεις και το πνεύμα του φιλομαθούς νέου. Πολλά χρόνια αργότερα ίσως ο θαυμασμός να προέρχεται από παιδιά ή εγγόνια. Στο μεταξύ όμως τίποτα. Ο κόσμος, οι άνθρωποι, οι γνωστοί και οι φίλοι εκτιμούν άλλα πράγματα πιο πεζά. Ίσως και πιο χυδαία, αν σκεφθεί κανείς ότι τα τελευταία
Όταν τα αστέρια σημαίνουν ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κι όχι εγχώριες δεκάδες ή συμμετοχές σε τελικούς και ημιτελικούς, τότε βαραίνουν πραγματικά τη φανέλλα. Τότε καταφέρνεις απίστευτα πράγματα ακόμη κι αν η χρονιά δεν είναι από τις καλύτερες σου. Τότε οι οπαδοί σου μεταμορφώνονται από τους εξαγριωμένους του ποδοσφαίρου σε πολιτισμένους φιλάθλους που αντέχουν να βλέπουν την ομάδα να χάνει στην έδρα της από τον αιώνιο και δε στήνουν λαϊκά δικαστήρια κι άλλες γραφικότητες. Τότε ξέρεις πολύ καλά ότι το πιο σπουδαίο επίτευγμα για ένα σύλλογο είναι να μένει στον όμιλο των κορυφαίων για χρόνια και να μην εξαφανίζεται σαν κομήτης. Το έκτο ή το έβδομο απλά θα προκύψουν. 
Σχόλια