Μειωμένης Αντίληψης...

Συζητούσα με τον William τους λόγους για τους οποίους δεν γράφω τίποτα για πολιτική στο blog το τελευταίο διάστημα. Ο βασικός λόγος είναι πως δεν υπάρχει τίποτα να γράψεις. Τι να πεις δηλαδή; Πως η κυβέρνηση τα έχει κάνει μούτι σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς, αδυνατεί να διαχειριστεί το οτιδήποτε, ο Υπουργός Οικονομικών είναι επιεικώς ανίκανος να προβλέψει πως θα λειτουργήσουν τα μέτρα του με ορίζοντα δεκαημέρου (πόσο μάλλον με ορίζοντα έτους) και γενικώς όλα πάνε κατά διαόλου; Το ξέρουμε και το βλέπουμε. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως τομέας (παιδεία, ασφάλεια, υγεία κλπ) που να μπορεί κάποιος να πει πως αυτή τη στιγμή είναι σε καλύτερη κατάσταση από αυτό που παρέλαβε ο Γεώργιος Παπανδρέου.

Το εμπεδώσαμε αυτό και δεν υπάρχει λόγος να τα λέμε όχι γιατί δεν προσφέρουμε τίποτα σε κανένα αλλά και γιατί δεν ενδιαφέρουν και κανένα. Και αυτό είναι το ζουμί της υπόθεσης. Πώς ακριβώς αντιδρά η κοινωνία σε όλο αυτό που συμβαίνει και πως αντιλαμβάνεται την κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. 

Η κοινωνία λοιπόν θαρρεί κανείς πως αντιλαμβάνεται όλο αυτό λες και είναι στο σύνολο της μειωμένης αντίληψης. Λες και δεν κατανοεί το μέγεθος του προβλήματος και ψάχνει να βρει αλλού πατήματα για να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Ανεξαρτήτως με την πολιτική τοποθέτηση (δεξιοί, αριστεροί, πασόκοι) οι πολίτες αντιμετωπίζουν την κατάσταση λες και απουσιάζει εντελώς η κοινή λογική. Ενδεικτικά θα αναφέρω τρεις κατηγορίες πολιτών που μονοπωλούν την καθημερινότητα μου (και σίγουρα και τη δικιά σας).

Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που παρακολουθούν και (δυστυχώς) πιστεύουν τις εκπομπές των μνημείων της δημοσιογραφικής αξιοπιστίας κ.κ.  Κούλογλου και Βαξεβάνη. Σε αυτές μαθαίνουν για την παγκόσμια συνωμοσία κατά της Ελλάδας που ξεκίνησε επειδή ο πρωθυπουργός και σωτήρας της Ελλάδας Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου αρνήθηκε να συμπλεύσει με την Goldman Sachs (θυμάστε τότε που δεν τα βρήκανε). 

Μπροστά στις εκπομπές που περιγράφω θα ωχριούσαν ακόμα και τα ντοκιμαντέρ του Michael Moore μιας και ούτε αυτός δεν μπορεί να τοποθετηθεί έτσι μονόπαντα σε θέματα. Φυσικά περί της ταμπακιέρας πως την κρίση χρέους στην Ελλάδα την έχει δημιουργήσει η μαλακία που μας δέρνει ως έθνος και ξοδεύουμε λες και δεν υπάρχει αύριο ούτε λόγος. Αυτοί οι αλήτες οι κερδοσκόποι που θέλουν να κερδίζουν από τα swaps και από τα premiums τα κάνανε όλα όπως τα κάνανε και στην Αργεντινή. Προφανώς στο δικό τους κόσμο η μικρή παράμετρος πως χρωστούσαμε το 130% του ΑΕΠ δεν λέει τίποτα.

Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που πιστεύουν πως η λύση είναι στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος. Έχουμε πετρέλαια και δεν τα εκμεταλλευόμαστε και θέλουν να υποθηκεύσουμε το μέλλον της χώρας για να τα εκμεταλλευθούν οι κερδοσκόποι. Αρχηγός του κινήματος, ποιος άλλος; Ο Κώστας Χαρδαβέλας. Με την αποκαλυπτική του δημοσιογραφία άνοιξε τα μάτια στον απλό κοσμάκη. Τι και αν όσα λέει δεν περιλαμβάνουν καμία ουσιαστική επιστημονική τεκμηρίωση αλλά μόνο απόψεις διαφόρων "επιστημόνων" που "δεν τους ακούνε οι αρμόδιοι". Είναι μάλιστα τέτοιο το μέγεθος της παράνοιας που ο σωτήρας της Ελλάδος που προαναφέραμε ανέλαβε να φτιάξει και οργανισμό που θα ασχοληθεί με την ανεύρεση πετρελαίου. 

Η τρίτη και καλύτερη κατηγορία είναι αυτοί (συνήθως δημόσιοι υπάλληλοι) που φωνάζουν να τα πάρουνε τα λεφτά από τους κλέφτες και όχι από αυτούς. ΟΚ σύμφωνοι κάποιοι φάγανε, κάποιοι έκλεψαν κλπ κλπ. Όμως αλήθεια ακόμα και αν δεχτούμε πως αυτά που έχουν φαγωθεί και κλαπεί είναι 15 δις φτάνουν να καλύψουν το πρόβλημα; Όχι φυσικά. 

Επίσης αν είναι να πάμε να πάρουμε από όλους αυτούς, μήπως να ελέγξουμε και όλες ανεξαιρέτως τις προσλήψεις σε δημόσιο, ΔΕΚΟ κλπ; Όποιος έχεις μπει με μέσο χωρίς να το δικαιούται να επιστρέψει τις αμοιβές του όλα αυτά τα χρόνια. Ωραία δεν θα ήταν; Τι; Δεν εννοείται αυτούς τους κλέφτες αλλά τους άλλους με τις μίζες και τις ρεμούλες; Μα γιατί αν είναι να τα πάρουμε από τους κλέφτες να πάρουμε και από αυτούς που έκλεψαν θέσεις από αυτούς που τις δικαιούνται. 

Και όλα αυτά να αναπαράγονται καθημερινά. Και κανείς να μην μπορεί να βγάλει άκρη και συζητήσει το αυτονόητο. Πως η Ελλάδα έπαθε όσα έπαθε εξαιτίας της μνημειώδους μαλακίας που μας δέρνει. Διότι δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι πολιτικοί που δεν έχει παραγωγικό ιστό η χώρα. Εμείς τους ψηφίζαμε. Δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι βουλευτές για τα ρουσφέτια. Εμείς τα απαιτούσαμε για να τους ψηφίσουμε. Και κυρίως δεν μπορεί να μας έβαλαν στο μάτι οι κερδοσκόποι για τα πετρέλαια μας και το αναξιοποίητο ανθρώπινο δυναμικό του δημοσίου τομέα γιατί αν είχαμε πετρέλαια και ικανό δυναμικό στο δημόσιο τομέα δεν θα ήμασταν εδώ τώρα.

Υ.Γ. Άσχετο με όσα γράφω παραπάνω αλλά πολύ σχετικό με το πως θα έπρεπε να είναι η δημοσιογραφία στη χώρα. Διαβάστε αυτό το άρθρο και αναλογιστείτε πόσοι Έλληνες δημοσιογράφοι έχουν προβεί σε αντίστοιχο έλεγχο πηγών;