Social Media & Politics... The Greek Way

Έχω αναφερθεί στο παρελθόν για την αλλαγή που έφεραν στο πολιτικό marketing τα Social Media και πως αυτά, κυρίως μετά την εκπληκτική καμπάνια του Barak Obama, έγιναν πλέον απαραίτητα για το σύγχρονο πολιτικό marketing. Στην Ελλάδα, που σε αυτά τα ζητήματα είμαστε γνωστοί κολαούζοι, γρήγορα εμφανίστηκαν πολιτικοί που αποφασίσανε να είναι Social Media Friendly και πλέον δεν νοείται να κατεβαίνεις για δημοτικός σύμβουλος στην Άνω Κολοπετινίτσα και να μην έχεις σελίδα στο Facebook και Twitter. Όμως τα δύο μεγάλα κόμματα πόσο Social Media Friendly είναι και πόσο τελικά ενδιαφέρονται για τη συμμετοχή στα νέα μέσα;

Στην Ελληνική διαδικτυακή μάχη σε επίπεδο κομμάτων το ΠΑΣΟΚ ήταν το πρώτο που έβαλε τα social media στο επίκεντρο της επικοινωνίας του και προσπάθησε μέσω των "εθελοντών διαδικτύου" να αναπτύξει τη ρητορική του και να προωθήσει τις πολιτικές του θέσεις και προτάσεις. Αυτή η διαδικασία εκτός από τα προφανή οφέλη που είχε από τη διάδοση των μηνυμάτων του σε διαφορετικά μέσα χωρίς την ανάγκη να εμπλακεί στη διαπλοκή με τα ΜΜΕ προσέφερε και ορισμένους εθελοντές που γίνανε παραγωγοί περιεχομένου. Αυτοί σε πολλές περιπτώσεις (υποθέτω χωρίς κομματική "γραμμή") προσέφεραν ορισμένα εξαιρετικά και πολύ έξυπνα video μαύρης διαφήμισης που τρέχανε στο youtube με χρήση πραγματικών διαφημίσεων όπως για παράδειγμα αυτά που μπορείτε να δείτε στο κανάλι ThinkANDvote.

Δυστυχώς η ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ είχε πολύ αρνητικά αποτελέσματα για την παρουσία στα Social Media. Η διαδικτυακή παρουσία όσο πήγαινε και γινόταν πιο φτωχή. Η μετακίνηση στελεχών από το τομέα επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ σε αυτόν του Μαξίμου έπαιξε σημαντικό ρόλο, αλλά πλέον έχουμε να κάνουμε με συμπτώματα εγκατάλειψης μιας και για παράδειγμα το τελευταίο tweet του ΠΑΣΟΚ ήταν στις 6 Αυγούστου 2010.

Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη ακολούθησε με αρκετά μεγάλη καθυστέρηση η αλήθεια αλλά μπήκε στο χώρο δυναμικά στα μέσα του 2009. Η προσέγγιση της ήταν διαφορετική από αυτή του ΠΑΣΟΚ. Η λογική ήταν να ανοίξουν ελεύθεροι διάδρομοι διαλόγου με καθημερινή ενημέρωση, ακόμα και κεντρικό κομματικό blog με ελεύθερο σχολιασμό. Τα "εργαλεία" της ΝΔ ήταν πιο ανοιχτά με απευθείας συμμετοχή σε σχέση με αυτά του ΠΑΣΟΚ αλλά απουσίαζαν οι "εθελοντές" που στο ΠΑΣΟΚ έκαναν σημαντική δουλειά μιας και για να χτιστεί μία κρίσιμη μάζα χρειάζεται καιρός. 

Οι στόχοι της διείσδυσης στα social media ήταν πάνω κάτω οι ίδιοι και είχαν συγκεκριμένα αποτελέσματα στην διάδραση με το κοινό. Τα οφέλη περιλάμβαναν και εδώ την διάδοση μηνυμάτων χωρίς την εξάρτηση από τα παραδοσιακά ΜΜΕ καθώς και την ανάδειξη κάποιων πιο ανθρώπινων χαρακτηριστικών των στελεχών μέσα από συζητήσεις που έγιναν στο blog. Έγιναν κάποιοι διαγωνισμοί εν όψει των Ευρωεκλογών του 2009 ενώ η πιο σημαντική στιγμή ήταν η συνέντευξη του τότε πρωθυπουργού με ερωτήσεις που βγήκαν από απλούς πολίτες στα social media και με διαδικασία επιλογής μέσω ψηφοφορίας. Η sotomi έκανε εξαιρετική δουλειά στην συνέντευξη προς τον Κώστα Καραμανλή και η απάντηση του στις ποδοσφαιρικές ερωτήσεις στο τέλος ήταν ίσως και ο ορισμός  του πόσο πιο γήινος μπορεί να γίνει ο πολιτικός μέσα από τα social media.

Όμως και στην περίπτωση της ΝΔ μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον Αντώνη Σαμαρά η διαδικτυακή της παρουσία ξαφνικά εγκαταλείφθηκε ως επιλογή. Παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά πως η Νέα Δημοκρατία θα δώσει τη μάχη στο διαδίκτυο στην ομιλία του στην έναρξη του προσυνεδριακού διαλόγου ουσιαστικά τα πάντα εγκαταλείφθηκαν. To blog έκλεισε, το twitter έχει να ενημερωθεί από τα τέλη Φεβρουαρίου ενώ η σελίδα στο Facebook είναι εγκαταλελειμμένη στο έλεος των διαφόρων που γράφουν το μακρύ τους και το κοντό τους χωρίς κανένα έλεγχο και λογική. Η μάχη στο διαδίκτυο αφορά κατά βάση τον αιώνιο νταλκά της ΝΔ, τα blogs και τους bloggers και η παρέμβαση μάλλον περιορίζεται στον ανελέητο σχολιασμό σε διάφορα blogs από "επαγγελματίες" σχολιαστές που ανέδειξε η νέα λογική. 

Συμπερασματικά με ελάχιστες εκλάμψεις τα δύο μεγάλα κόμματα δεν είναι τόσο "ανοικτά" και διατεθειμένα να εμπλακούν στο διαδίκτυο με ανοικτούς και καθαρούς όρους. Οι εξαιρέσεις έρχονται συνήθως από πολιτικούς μεμονωμένα όπως για παράδειγμα τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έχει κερδίσει πολλές συμπάθειες από τη συμπεριφορά του στο twitter και το facebook ή από την προσωπική μου αδυναμία (λέμε τώρα) τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη που προσπαθεί να παραμένει ενεργός και βάζει και υπηρεσίες όπως την Αστυνομία και την Πυροσβεστική στο Twitter.

Πριν κλείσω, οφείλω ένα disclosure μιας και μπορεί να γνωρίζει πολύς κόσμος ποιος κρύβεται πίσω από τον Joe Dalton αλλά δεν είναι και δημοσιευμένη πληροφορία. Είχα καθοριστικό ρόλο στην είσοδο της ΝΔ στα Social Media και η αποχώρησή μου σηματοδότησε την εγκατάλειψη. Το άρθρο γράφεται όχι για να αναδείξει τι έκανα ή τι δεν έκανα εγώ αλλά είναι μία απλή καταγραφή της κατάστασης που εμένα ως άνθρωπο ενεργό στα Social Media με ενοχλεί ιδιαιτέρως τόσο για τη ΝΔ, όσο και για το ΠΑΣΟΚ. Αφορμή για το άρθρο είναι όλος αυτός ο συρφετός από υποψηφίους που βιάζουν την ουσία των Social Media καθημερινά και θεωρούν πως το Facebook Wall είναι κανονικός τοίχος όπως σωστά έγραφε σχεδόν ένα χρόνο πριν ο Παναγιώτης Παπαχατζής στο blog του.