The Daltons' Politics

Από τότε που η Αντιγόνη ανακάλυψε την οικολογία, η ζωή του Φώντα άλλαξε. Πρώτα ήξερε ότι μόλις τελείωναν τα ματς του Τσαμπιονς λιγκ και οι φάσεις, τα παιδιά θα έκαναν ένα τσιγάρο και θα έφευγαν. Τότε αυτός θα άνοιγε διάπλατα όλα τα παράθυρα στο σαλόνι, θα έπαιρνε μια μεγάλη μαύρη σακκούλα σκουπιδιών και θα έκανε μια speed-φασίνα όπως μόνον εκείνος ήξερε. Πρώτα τα κουτιά της πίτσας με τα αποφάγια μέσα, μετά θα άδειαζε τα πιατάκια από τα υπολείμματα γλυκού ή παγωτού και από πάνω τα άδεια κουτιά μπύρας. Τέλος, θα έβρεχε ένα μεγάλο κομμάτι χαρτιού κουζίνας και θα καθάριζε το τραπέζι. Μετά θα το έριχνε μαζί με τα υπόλοιπα μέσα στη σακκούλα και θα τελείωνε με τις δύο λίμνες στάχτης που είχαν σχηματισθεί στα μεγάλα τασάκια που είχε αγοράσει από την μπουτίκ του Παναθηναϊκού, ειδικά για τέτοιες βραδιές.

Γιατί αν κάποιος σκεφθεί μια βλακεία που δεικνύει ευαισθησία πρέπει όλοι να ακολουθούμε. Γιατί πάντα υπάρχει κάποια που συγκινείται με την οικολογική συνείδηση. Γιατί αν είσαι σε σαββατιάτικη συγκέντρωση, με σωστές κινήσεις στις 20:25, θα βρεθείς να τη χουφτώνεις μέχρι τις 21:30 κοιτάζοντας από το παράθυρο με περιφρόνηση εμάς τα ζώα που θα τα έχουμε ανοιχτά. Γιατί αν είσαι φαροφύλακας μπορείς να σκαρώσεις μια μεγάλη πλάκα στα τουρκικά πλοία . Έτσι κι αλλιώς είναι τα μόνα που κόβουν βόλτες στο Αιγαίο.

Μετά το φιάσκο του χριστουγεννιάτικου πάρτυ, η Μαίρη είχε προσπαθήσει να φέρει στο μυαλό της μία μία τις εικόνες που είχαν προηγηθεί της εισόδου της στην αποθήκη. Μαλακό βαμβακερό πουκάμισο χωρίς γραβάτα και γένια δύο ημερών ήταν αυτά που μπορούσε να θυμηθεί. Το φάντασμα των Χριστουγέννων μάλλον φορούσε και δαχτυλίδι. Η μελανιά στο γλουτό ήταν μάλλον απ' αυτό. Τόσο η διάταξη των προσκεκλημένων στην αίθουσα όσο και οι παρέες που είχαν σχηματίσει, δεν άφηναν πολλές επιλογές. Είχε καταλήξει στο Βλάσση και τον Πάρη, τον κολλητό του.

Άρτι εξαχθείς από την λευκή νάρκη, στην οποία τον εγκλώβισε η ενδελεχής μελέτη τής πλέον διαβόητης οπτικοακουστικής παραγωγής στα ελληνικά χρονικά, ο Averell δίδει στην δημοσιότητα το μανιφέστο τού fan club τής νέας εθνικής μας σταρ. • Να λείπει το επιτιμητικό ύφος. Τι πάει να πει, “γιατί το αγόρασες”; Το αγόρασα γιατί έτσι γουστάρω. Εγώ σου την λέω που προτιμάς τα δελτία ειδήσεων τού Star, ξεφυλλίζεις το Cosmopolitan, ανακυκλώνεις για τέταρτη φορά το Sex and the City, κι ισχυρίζεσαι ότι έτσι “ξεδίνεις”; Στο εξής, εγώ θα “ξεδίνω” με Τζούλια.

Μετά από πολλά χρόνια χάρηκα για τα βραβεία Oscar. Πέρα από την δικαίωση του ινδάλματος του blog Jeff Bridges που για πολλοστή φορά παίζει ένα χαρακτήρα από αυτούς που οι Daltons' λατρεύουμε, χάρηκα ιδιαίτερα και για τα βραβεία που σάρωσε το "The Hurt Locker". Συμπτωματικά την ταινία την είδα κάποιες ώρες πριν την βράβευση και ομολογώ πως με εντυπωσίασε. Αρχικά περίμενα μία κλασική πολεμική ταινία που να αφορά στον πόλεμο στο Ίρακ. Όμως η ταινία καταφέρνει να προσεγγίσει την ψυχολογία του πολέμου με τελείως διαφορετική ματιά. Η σκηνοθέτης προσεγγίζει εξαιρετικά την μοναχική φύση του ήρωα της ταινίας και τον παραδίδει στο κοινό ως άνθρωπο και όχι ως πολεμιστή.

Ενώ ο William χτυπημένος από το σύνδρομο της λευκής σελίδας, προσπαθούσε εναγωνίως να προσθέσει ακόμη ένα ευρηματικό επεισόδιο στο μυθιστόρημα που συγγράφει, η καθημερινότητα δε σταματούσε να του δίνει αφορμές. Ο "πρωθυπουργός εσωτερικών" και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος θα προτιμούσε έναν πιο προσεκτικό Μανώλη Γλέζο σε ότι έχει να κάνει με τη συμβολική αξία της προσωπικότητάς του. Προσθέτει δε και την αμφιβολία του για την ποιότητα των παρεών που κάνει( RealNews) . Την ώρα που ο άνθρωπος ο οποίος υπέστειλε την Γερμανική σημαία από τον βράχο της Ακρόπολης, ψεκαζόταν από αστυνομικούς, μια από τις όψιμες παρέες του κ. Παγκάλου, ο πρωθυπουργός της χώρας, με φόντο μιαν άλλη Γερμανική σημαία, ζητούσε βοήθεια. Φυσικά, δεν έλαβε τίποτα από μια χώρα η οποία αν και γίγας απέδειξε ότι μάλλον δε διαθέτει και μυαλό μικρού παιδιού. Μας έμειναν, όμως, τα μέτρα και μια αόριστη συζήτηση για Ευρωπαϊκή στήριξη κατόπιν "λευκού αιτήματος". Αυτό με την απώλεια της εθνικής κυρ

Τα γράψανε και τ’ αδέρφια μου αυτές τις μέρες: τα κυβερνητικά μέτρα για την καταπολέμηση τού ελλείμματος θ’ αποδειχθούν επιζήμια για την οικονομία, γιατί συμπιέζουν άμεσα το εισόδημα μεγάλου μέρους (και μακροπρόθεσμα ολόκληρου) του πληθυσμού, παγώνοντας την αγορά και εκμηδενίζοντας τα έσοδα που αποκομίζει το κράτος από την κυκλοφορία τού χρήματος. Από την άλλη, βεβαίως, η εξάρτησή μας από τον εξωτερικό παράγοντα είναι τέτοια, που ο κίνδυνος να μην μας δανείζουν ούτε τοκογλύφοι λόγω του ύψους τού δημοσίου χρέους είχε γίνει πλέον ορατός, κάνοντας τα μέτρα να μοιάζουν αναπόφευκτα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, λοιπόν; Όχι ακριβώς.  

Από αυτό εδώ το blog έχω πολλάκις αναφερθεί στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και πόσο πολύ έχει επηρεαστεί συνολικά το ΠΑΣΟΚ από την εμμονή στην επικοινωνία. Την Πέμπτη μετά από ισχυρές πιέσεις από το εξωτερικό, επιτέλους τόλμησε να πάρει μέτρα. Με την διαφορά πως άργησε υπερβολικά και κυρίως τα μέτρα που έλαβε δεν πείθουν ότι σε 6 μήνες δεν θα απαιτηθούν νέα σκληρότερα.

Δρ. Τζέκυλ Όσοι από εμάς κατηγορούσαν την προηγούμενη κυβέρνηση και τον πρώην πρωθυπουργό ότι καθυστέρησαν υπερβολικά να συνειδητοποιήσουν το δομικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και να πάρουν μέτρα, δεν πρέπει να κατηγορούν τον Γ. Παπανδρέου. Ακόμη κι αν η κυβέρνηση περίμενε λίγους μήνες ώστε να δράσει η προπαγάνδα των μέσων και να αποδεχθούμε τη νέα δέσμη πολύ πιο εύκολα, πάλι αξίζει τον έπαινο γιατί τόλμησε. Απέδειξε έτσι, ότι τουλάχιστον το καλό της χώρας αποτελεί την υπέρτατη αξία, πάνω από οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.

Την ώρα που ο Τηλέμαχος, μάλωνε τους μνηστήρες Κάπου χιλομέτρα μακριά, ανοίγανε οι θύρες Μια για το χοιροστάσιο, και μία η... δική της Οι φίλοι μπήκαν στο μαντρί, και εκείνος στο βρακί της. Οι ναύτες του Οδυσσέα μας, εγίνανε γουρούνια Την ώρα που η Κίρκη μας, έβαζε τα τακούνια Και έτσι λοιπόν οι σύντροφοι τρώγανε το σανό Και ο καλός μας ήρωας, "τσιμπούσε" το... ψαχνό. Ας πάρουμε τα πράγματα, απ' την αρχή αδέλφια Να μάθετε πως ήρθανε, στην Κίρκη μας τα κέφια Οταν το πλοίο άραξε, αργά μες στο λιμάνι Της ήρθε λέει ντουβρουτζάς, δικό της να τον κάνει.