The Daltons' Politics

"Σε δέκα χρόνια θα το έχουμε όλοι ξεχάσει". Ο Κ. Μητσοτάκης είχε πάντα μια ρεαλιστική ματιά σε στιγμές που άλλοι πελαγοδρομούσαν Από εκεί που φανατισμένοι "πατριώτες" ντυμένοι μακεδονομάχοι έκαναν ογκώδη συλλαλητήρια και απειλούσαν να ισοπεδώσουν το γειτονικό κρατίδιο, δεκαέξι χρόνια μετά όλοι μιλάμε για "κόκκινες γραμμές" και επιθετικούς προσδιορισμούς μπροστά στους οποίους το "Σλαβομακεδονία" του '93 θα έμοιαζε με εθνική κατάκτηση. Τότε η σύναξη των σοφών παππούδων απέπεμψε τον ασύνετο νέο που έμοιαζε να κοιτά μόνο το παρόν και να μην υπολογίζει ότι το μέλλον ποτέ δε μας φέρθηκε καλά. Το "δάκρυ του Καραμανλή" ήταν το μόνο λάθος του Αντώνη Σαμαρά σε όλο το διάστημα μέχρι τη θριαμβευτική νίκη. Τα αξιώματα, όμως έχουν εφαρμογή παντού και πάντα. Ακόμη και η προδοσία, αν όχι σε δέκα, τουλάχιστον σε δεκαέξι χρόνια ξεχνιέται. Ο άσωτος υιός επέστρεψε και για χάρη του πρέπει να σφαγιασθεί ο μόσχος ο σιτευτός. Η συνέπεια είναι μεν αξιέπαινη

Πριν από περίπου ένα χρόνο έγραφα ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να σταματήσει να περιμένει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πέσει και να αρχίσει να παράγει πολιτικό λόγο. Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να τοποθετηθεί πολιτικά αλλά το έκανε με ασάφειες και με υποσχέσεις που ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής αναμέτρησης η μία πλευρά ενημέρωνε για την ανάγκη σκληρών μέτρων, μιλούσε για δύσκολες μέρες και πλήρωσε και την ειλικρίνεια της, εκτός από τα λάθη της στη διακυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ αντίθετα μιλούσε για προγράμματα 100 ημερών, δίκαιο φορολογικό σύστημα, ικανότητα διακυβέρνησης, πράσινη ανάπτυξη και δημιουργία ελπίδας στους πολίτες. Πλέον έχουμε διανύσει περίπου τις μισές από τις πρώτες 100 μέρες. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι πλέον υποχρεωμένοι να θερίσουν τις θύελλες που προκάλεσαν οι άνεμοι που έσπειραν προεκλογικά. Η εξαιρετική επικοινωνιακή πολιτική που βασιζόταν στην αξιοποίηση των ΜΜΕ πλέον δεν αρκεί μιας και τα προβλήματα βγάζουν μάτια. Η χώρ

Όπως έκανε προεκλογικά ο πρωθυπουργός Το θέμα δεν ήταν πού θα βρει τα λεφτά, αλλά πού πήγαν τα λεφτά. Υπαινισσόταν δε ότι θα τα πάρει από κει και θα χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά του. Ας τα βρει λοιπόν κι ας αφήσει τα παγώματα μισθών, τη δημόσια διαβούλευση ( ο διάλογος στα νεοπασοκικά ) για το ασφαλιστικό και τον κακό Αλμούνια. Αυτά τα έλεγε ο άλλος, αυτός που δε βγήκε. Όχι βέβαια ότι αυτό του έφταιξε που καταποντίστηκε , αλλά σε αυτό βγήκε αληθινός. Αυτός και το Κ.Κ.Ε. που από την αρχή έλεγε ότι αυτά τα μέτρα δεν είναι εξαγγελίες του Κ. Καραμανλή αλλά του Αλμούνια. Τελικά εκεί στον Περισσό το πρόβλημα το έχουν με την ιστορία, ενώ με το παρόν τα πάνε κάπως καλύτερα. Ο γράφων υποθέτει ότι μέχρι να κάνουν συνέδριο με θέμα τη στάση τους στο θέμα της μεταπολεμικής διάσπασης της Γερμανίας, ισχύει η τότε άποψη. Δηλαδή ότι καθένας μέσα στα όρια των συνόρων του μπορεί να χτίσει ό,τι θέλει. Αυτό πάνω κάτω εξεστόμισε η συμπαθέστατη συνήθως γ.γ. του κόμματος και μάλλον στην πρεσβεία του Ισρα

... συνέχεια Στα γραφεία επικρατούσε αναβρασμός. Η Μαίρη μπήκε στο δικό της και ρώτησε τη Χαρά, τη νεαρή εκπαιδευόμενη που της είχαν δώσει. Εκνευρισμένη όπως ήταν, δεν είχε προσέξει ότι όλες οι μπροστινές θέσεις στο πάρκινγκ ήταν γεμάτες. Ο πρόεδρος με τους διευθυντές των τμημάτων είχαν πάει από το πρωί και συνεδρίαζαν. Φαίνεται ότι κάτι είχε πάει στραβά στη διαχείριση γιατί είχαν έρθει και στελέχη από τα κεντρικά στο Λονδίνο. Στις 12 θα τους ανακοίνωναν τις αποφάσεις τους. Ευτυχώς η Χαρά ήταν καλή στο να μαζεύει πληροφορίες. Κάθε εκπαιδευόμενος σε μια μεγάλη εταιρεία έχει έναν πολύ σύνθετο ρόλο. Αφ'ενός μαθαίνει τη δουλειά όσο το δυνατόν πιο σφαιρικά. Αφ'ετέρου είναι το παράθυρο επικοινωνίας των στελεχών με τον κόσμο έξω από το γραφείο. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται οι απευθείας αντιπαραθέσεις αλλά και οι ομαδοποιήσεις Παράλληλα, οι παλιοί έχουν διαρκώς δίπλα τους κάποιον χαμηλά αμειβόμενο να τους θυμίζει πόσο εύκολα μπορούν αντικατασταθούν, αν γίνουν ενοχλητικοί. Η Χαρά λο

Στο επίκεντρο της πολιτικής κουβέντας βρίσκεται στη παρούσα φάση η εκλογή προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Κακώς μιας και η πολιτική κουβέντα σε επίπεδο διακυβέρνησης έχεις μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά ας είναι. Ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει ή θα χάσει αυτή την εκλογή, η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η επιλογή της Νέας Δημοκρατίας για επιλογή προέδρου από τη βάση είναι συνταγή απώλειας της κομματικής συνοχής και της ενότητας. Η άποψη μου μπορεί να μοιάζει αντιδημοκρατική όμως δεν αφορά την δημοκρατικότητα της διαδικασίας αλλά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Εξηγώ. Όσο καιρό το παιχνίδι της διαδοχής παιζόταν σε επίπεδο συνεδρίου τα πράγματα ήταν ελεγχόμενα ως προς τους συμμετέχοντες. Οι σύνεδροι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι με καθημερινή ενασχόληση με την πολιτική. Διαθέτουν στην πλειοψηφία τους μεγάλη εμπειρία από εκλογικές διαδικασίες, έχουν ζήσει αλλαγές ηγεσίας σε όργανα και φορείς και γενικώς έχουν εμπειρία διαχείρισης κρίσεων και δύσκολων καταστάσεων. Το σ

Ένα νέο, όχι και τόσο απροσδόκητο, σίγουρα όμως χαρμόσυνο και ενδιαφέρον έφερε στο νου του William μνήμες από το παρελθόν. Τότε που οι οικογενειακές καλοκαιρινές διακοπές είχαν συγκεκριμένο κι αυστηρό πρόγραμμα. Μέρος αυτού του προγράμματος ήταν και η υποχρεωτική ξεκούραση του μεσημεριού. Μετά το μπάνιο στη θάλασσα, το καλοψημένο μπιφτέκι και το παγωτό ξυλάκι ακολουθούσε η σιέστα. Ένα μεσημέρι λοιπόν, από αυτά που ο κλιματισμός εξοστράκισε πλέον από τη ζωή μας κι αφού το υλικό προς ανάγνωση είχε ήδη εξαντληθεί, ο μικρός και ξάγρυπνος Willy αποφάσισε να ανοίξει την πελώρια σακούλα που η θεία του πάντα κουβαλούσε μαζί της και να διαβάσει ένα από τα μικρά χαρτόδετα βιβλιαράκια που απεικόνιζαν ηλιοβασιλέματα και εξωτικά ζευγάρια να φιλιούνται ηδυπαθώς. Η υπόθεση ήταν μάλλον τετριμμένη ακόμη και για έναν πιτσιρικά, όμως είχε ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον και ήταν μια αρκετά ξεκούραστη λύση για να περνούν πιο εύκολα οι ώρες μέχρι το απογευματινό μπάνιο. Άνδρας , γυναίκα, μια δυσκολία που

Είχαν περάσει δύο μήνες. Δύο ολόκληροι μήνες και ένιωθαν ακόμα περίεργα. Σαν να κατέβηκαν προχτές από τον παράδεισο, αλλά και σαν να ήταν μια ζωή στην Ανάφη και η... Εδεμ αποτελούσε μακρινή ανάμνηση. Τα είχαν δει όλα. Ο καθένας από τη δική του μεριά. Ιδιες καταστάσεις, αλλά εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση και κατανόηση από τους ήρωές μας Το ζευγάρι μας, καθόταν αγκαλιασμένο σε μια ήσυχη γωνιά. (Και πώς να μην ήταν ήσυχη, αφού και οι λίγοι τουρίστες είχαν φύγει απο το νησί). Οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι ήταν κρυμένοι, οι άνδρες στους καφενέδες και οι περισσότερες γυναίκες στο σπίτι και μόνο τον Κριστιαν έβλεπες που και που να τριγυρνάει σαν την άδικη κατάρα! Ο Αδάμ και η Εύα, πρώτη φορά έβλεπαν σκούρα και πυκνά σύννεφα. Μάλιστα ο συνδυασμός τους με τον έντονο αέρα και την πρωτόγνωρη (για αυτούς) πτώση της θερμοκρασίας, είχε αναγκάσει την Εύα να τυλιχτεί σαν αδύναμο γατάκι στην αγκαλιά του καλού της! "Τι ζω Θεέ μου" αναφώνισε όταν άκουσε ένα κεραυνό και αμέσως ήρθε η κοφτή α