Φιλιώνοντας με τον Χάρο

Σε κάποια εκδήλωση πριν από χρόνια συναντιούνται δύο γνωστοί καλλιτέχνες και, μην έχοντας άλλον τρόπο να σκοτώσουν την ώρα τους, πιάνουν την κουβέντα. Αφού ειπώθηκαν διάφορα κι έσπασε ο πάγος, η συζήτηση έφθασε στην τέχνη που υπηρετούσαν κι οι δυο - οπότε, στην προσπάθειά του ν' αρθρώσει κάποιο επιχείρημα, ο ένας τους αποτολμά κάποια στιγμή βαρύγδουπη, ταρατατζούμ εισαγωγή: "Εμείς οι λαϊκοί τραγουδιστές, Δημήτρη μου...". "Κάτσε ρε αδερφέ, γιατί θα με τρελάνεις", τον διακόπτει ο Δημήτρης σαρκάζοντας. "Δεν πίνεις. Δεν καπνίζεις. Δεν ξενυχτάς. Δεν ξενογαμάς. Ε, τι σκατά λαϊκός τραγουδιστής είσαι..."!

Το περιστατικό ανήκει στη σφαίρα του θρύλου. Το παραθέτω περίπου όπως μου μεταφέρθηκε, ως ύστατο φόρο τιμής προς έναν μεγάλο που, είμαι σίγουρος, έφυγε με το τσιγάρο στα χείλη, καθώς άλλο δεν έκανε όλη του τη ζωή από το να φιλιώνει με τον Χάρο.