Βασικά

• Τελικά οι διοικητές των ταμείων που αρνήθηκαν να μειωθεί η περιουσία που διαχειρίζονται είναι μύωπες και πρέπει να ντρέπονται; Τα δομημένα ομόλογα κουρεύτηκαν ή η προηγούμενη κυβέρνηση τελικά δεν ήταν τόσο άσχετη όσο φαινόταν; Ζητούνται απαντήσεις.

• Ο William προβληματισμένος από αυτά που συμβαίνουν γύρω του, απέχει από το δημόσιο διάλογο όχι επειδή δεν έχει κάτι να πει αλλά από συναίσθηση των κρισίμων στιγμών που περνάει η χώρα. Στην παλαιά πασοκική, η προηγούμενη διατύπωση της πραγματικότητος θα σταματούσε στο "...απέχει από το δημόσιο διάλογο." Καλωσορίζουμε λοιπόν τον νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ καθώς και τις δευτερεύουσες προτάσεις που αυτός κομίζει στην τέχνη της εν Ελλάδι ρητορικής. Ο William τρέχει ασταμάτητα, βαριέται αφόρητα κι ενίοτε τα ξύνει βάναυσα. Βλέπετε πόσο άσχημη ακούγεται η αλήθεια;

• Αφού λοιπόν λίγο έλειψε να βγάλει μόνος του την Ελλάδα από την ευρωζώνη κι ύστερα από τους έξαλλους πανηγυρισμούς για την πρώτη στα χρονικά χρεωκοπία που καθιστά επιτακτική την αποπληρωμή των χρεών, ο Ευαγγ. Βενιζέλος κατέλαβε τη θέση που αδίκως έχασε το 2009. Μέσα από μια διαδικασία που θύμισε την αρτιότητα των εκλογών στη Β. Κορέα ο μοναδικός υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κατήγαγε σπουδαία νίκη. Ο Χρ. Παπουτσής, ο πιο επιτυχημένος υπουργός δημοσίας τάξεως μετά τον Πρ. Παυλόπουλο, κέρδισε με το σπαθί και την πονηριά του μια θέση στα έδρανα της Α' Αθηνών και το ρόλο του φεουδάρχη σε ένα βασίλειο εντός του οποίου η αδυναμία τιμωρείται.

• Ο τρόπος εκλογής αρχηγού στα δύο μεγάλα κόμματα πρέπει να είναι και η μοναδική ιδέα του Γ. Παπανδρέου που μένει ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενεές. Παθιασμένοι φανατικοί, αγαθοί βολεμένοι και κάθε λογής αργόσχολοι καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, καταρτίζουν καταλόγους εκ του μηδενός και καταμετρούν το τίποτα σε μια διαδικασία η οποία από τότε που εφαρμόστηκε δεν έχει επιτύχει ούτε μια φορά να εκφράσει τις επικρατούσες τάσεις μέσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

• Βασικά, τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει σημασία. Ακόμη κι ο προκλητικός τρόπος με τον οποίον οι μηχανισμοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης συμπλέουν στην υπεράσπιση της πορείας προς την εξαθλίωση, δεν αρκεί για να πείσει την πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Τα επιχειρήματα μοιάζουν με αυτά των ρομαντικών του κομμουνισμού όταν εξηγούν ότι δε φταίει το σύστημα αλλά η κακή εφαρμογή του. Κάποιοι μπορεί να πειστούν και να ψηφίσουν ομάδες που δεν μπορούν να διαχειριστούν το δικό τους ταμείο και να πληρώσουν τα δεδουλευμένα σε μερικές δεκάδες υπαλλήλων. Σε αυτούς ο William απλώς επισημαίνει ότι η προσκόλληση σε μια νόρμα που συν τοις άλλοις έχει οικτρά αποτύχει, δεν είναι μόνο συντηρητική αλλά και βλακώδης.

• Τελειώνοντας, ένα αργοπορημένο σχόλιο στο πιο κάτω κείμενο του Averell: Όταν του χρόνου το συνδρομητικό κανάλι επεκταθεί από την HD και την 3D προβολή στην 4D θα μπορούμε να ταξιδεύουμε στο χρόνο και να βλέπουμε πέντε άλογα να βόσκουν κάπου στον ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης Αυτή θα είναι η κάλυψη της "στάσης του νίκα" με τρόπο που να προστατεύει το αθλητικό ιδεώδες και η δημοσιογραφία θα βρίσκεται στο ζενίθ της.