Αφήστε το ποδόσφαιρο να πεθάνει

Εάν η χθεσινή αναμέτρηση Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού ολοκληρωνόταν, οι "πράσινοι" θα έχαναν τρίτο συνεχόμενο ντέρμπυ με τον ίδιο τρόπο και οι "κόκκινοι" θα ανακηρύσσονταν δικαίως και πανηγυρικά πρωταθλητές. Τώρα που το ντέρμπυ δεν τελείωσε, στον Πειραιά θα γιορτάσουν την κατάκτηση του τίτλου το ίδιο δίκαια και το ίδιο πανηγυρικά. Αλλά αυτό είναι το τελευταίο που έχει πια σημασία - αν εξαιρέσεις την αγωνία των Χελάκηδων να κλείσουν συνωμοτικά το μάτι προς την οπαδική πελατεία που τους δίνει λόγο ύπαρξης. Τέτοιο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί τέτοιοι είναι οι άνθρωποί του.

 

Το ελληνικό ποδόσφαιρο αργοπεθαίνει χρόνια τώρα, ακριβώς επειδή οι άνθρωποι που ζουν απ' αυτό και (υποτίθεται πως) κόπτονται, στην πραγματικότητα είναι όλοι τους, συνειδητά ή όχι, γρανάζια στον ίδιο νερόμυλο, που εξυπηρετεί αλληλοδιαπλεκόμενα μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Έτσι, την ώρα που θα περίμενες απ' όλους αυτούς τους εντιμότατους παράγοντες, ποδοσφαιριστές και δημοσιογράφους να ξεκινήσουν από χθες το βράδυ έναν ανένδοτο κάθαρσης, η αγωνία όλων είναι μην τυχόν αδικηθεί η "προσπάθεια των πρωταγωνιστών", ή μην τύχει και δυσφημισθεί το προϊόν περισσότερο απ' ό,τι έχει ήδη δυσφημισθεί - λες κι αυτό θα περισώσει κάτι. Κοιτούσες τον Βαλβέρδε μετά το ματς, κι έβλεπες στα μάτια του πως το μόνο που σκεπτόταν ήταν το πώς θα την κάνει από την Ελλάδα μια ώρα αρχύτερα: όταν χάνεις μόνος σου τέτοιους ανθρώπους, τότε το άθλημα δεν έχει πεθάνει απλώς. Σαπίζει μέσα στο φέρετρο, αλλά μην πείτε τίποτα στους "συγγενείς", γιατί θα τρομάξουν.

Μετά τα επεισόδια του περσινού ντέρμπυ στο Καραϊσκάκη (επεισόδια που, ας υπενθυμισθεί εδώ, ήταν καθαρά οπαδικά, έτυχαν της προεδρικής κάλυψης και έμειναν ουσιαστικά ατιμώρητα), ανήχθη τελικώς σε μείζον διακύβευμα η προστασία του αυτοδιοίκητου του χώρου (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) από τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις του Κράτους. Σήμερα, οι ξεφτιλισμένοι αυτοδιοίκητοι αδυνατούν να εγγυηθούν την ασφαλή διεξαγωγή εκδηλώσεων στον χώρο της αρμοδιότητάς τους και αναζητούν τις ευθύνες της Αστυνομίας για τα επεισόδια που όλοι ήξεραν (μας λένε) ότι θα γίνουν, αλλά κανείς δεν είχε διευθύνσεις και ονόματα να δώσει. Με παραδειγματικό θύμα τον Παναθηναϊκό θα τιμωρηθεί, επιτέλους, μια αρρωστημένη αντίληψη. Αλλά τα περιστατικά βίας που στέκονται αφορμή γι' αυτήν την τιμωρία απέχουν σαφώς από την οπαδική βία που είχαμε συνηθίσει ως τώρα στα γήπεδα.

Κι εδώ βρίσκεται, σύντροφοι, το θέμα της βραδιάς. Επεισόδια αυτής της έκτασης, με στόχο την Αστυνομία κι όχι τον αντίπαλο, δεν είναι ούτε οπαδικά, ούτε προϊόν του αρρωστημένου εγκεφάλου "μιας χούφτας ανθρώπων". Ποιος ξέρει να μας πει (εκτός απ' αυτούς που "τα 'λεγαν όλη την εβδομάδα"...) γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι ενεπλάκησαν σε εχθροπραξίες τύπου αντάρτικου πόλης με τους εκπροσώπους της Τάξης; Ποιος μπορεί να εικάσει αν κρύβονταν αντικειμενικοί στόχοι πίσω από τα γεγονότα; Ποιος μπορεί να εκτιμήσει την πιθανότητα επανάληψης τέτοιων φαινομένων σε άλλες μαζικές εκδηλώσεις, σε διαφορετικούς χώρους, καθώς και τον πιθανό κοινωνικό τους αντίκτυπο; Αυτά τα ζητήματα θα 'πρεπε να μας απασχολούν. Ελάτε να τα κουβεντιάσουμε - κι αφήστε επιτέλους το έρμο το ποδοσφαιράκι να πεθάνει με την ησυχία του.