Η μάχη του Μαντζικέρτ έγινε το 1071 μ.Χ. και σηματοδότησε την εμφάνιση των Τούρκων στη ζωή μας. Το κείμενο, όμως δεν είναι γι' αυτούς. Το ερώτημα που τίθεται είναι άλλο. Για ποιό λόγο ο William και αρκετοί από τους λιγοστούς αναγνώστες έχουν συγκρατήσει την ημερομηνία και το μέρος; Τι είναι αυτό που κάνει έναν εγκέφαλο να αποθηκεύει τέτοιου είδους πληροφορίες; Πότε μπορεί να χρειαστούν; Ξεκινώ από την τελευταία. Σχεδόν ποτέ. Ίσως κατά τη διάρκεια της τρίτης δεκαετίας της ζωής μας να βρεθούμε γύρω από ένα τραπέζι με ένα μπουκάλι κρασί κι ένα επιτραπέζιο παιγνίδι γνώσεων. Εκεί, ο εξευτελισμός του Ρωμανού Δ' του Διογένη από τους Σελτζούκους μπορεί να δώσει γκόμενα, εντυπωσιασμένη από τις γνώσεις και το πνεύμα του φιλομαθούς νέου. Πολλά χρόνια αργότερα ίσως ο θαυμασμός να προέρχεται από παιδιά ή εγγόνια. Στο μεταξύ όμως τίποτα. Ο κόσμος, οι άνθρωποι, οι γνωστοί και οι φίλοι εκτιμούν άλλα πράγματα πιο πεζά. Ίσως και πιο χυδαία, αν σκεφθεί κανείς ότι τα τελευταία
Η Elizabeth Taylor δεν ήταν ποτέ από τις αγαπημένες του William. Εντυπωσιακή, αλλά όχι τόσο όσο η Rita Hayworth. "Εύθραυστη", αλλά όχι σαν την Ingrid Bergman. Όμορφη, αλλά όχι και Ava Gardner. Παρ' όλα αυτά, αρκεί μια ματιά στις φωτογραφίες της για να καταλάβει κανείς τί ζημιά μπορεί να πάθει κάποιος σαν τον Richard Burton. Από τις καταστροφές που μόνο ένας φίλος μπορεί να αποτρέψει αν σε προλάβει πριν πέσεις με τα μούτρα. Ελλείψει άλλης νεκρολογίας από τους σινεφίλ του blog, ο William εκφράζει το θαυμασμό του για την πιο αντιπροσωπευτική εκπρόσωπο της κατηγορίας "Γυναίκες-κακός μπελάς". 
Σχόλια