Η Κρίση ως ευκαιρία

Το ρεπορτάζ αναφέρει (συγκεκριμένα, ο Τάσος Τέλλογλου) ότι για την Τρόικα η ιστορία τής συγχώνευσης Alpha Bank - Eurobank είναι στην πράξη μία επιχείρηση "στάχτη στα μάτια": με τη συγχώνευση και τη σύγχρονη επένδυση από το Κατάρ, οι Τράπεζες αποφεύγουν την ενεργοποίηση τού πακέτου εγγυήσεων για την περίπτωσή τους, οι σημερινοί τους μέτοχοι κρατούν την περιουσία τους (ή μέρος αυτής), η είσοδος μεγάλων ξένων τραπεζών στην ελληνική αγορά αποτρέπεται, προς το παρόν τουλάχιστον. Το πολυδιαφημισμένο deal αντιμετωπίζεται στο εξωτερικό με σκεπτικισμό και καχυποψία - και, ανεξάρτητα από το βάσιμο ή όχι τού σεναρίου συνωμοσίας, αυτό που ελπίζω πως έχεις πια καταλάβει είναι πως, την ώρα που εσύ κλαίγεσαι για το πώς θα τα βγάλεις πέρα κι αυτόν τον μήνα, τα συντρόφια στην Εσπερία κόπτονται για το πότε θα αρχίσουμε να μοιράζουμε τα ασημικά, και πώς θα γίνει πιο συμφέρουσα η μοιρασιά.

Από τις μέρες που ψηφιζόταν στη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο (νωρίτερα: από τις πρώτες δηλώσεις Παπανδρέου στα τέλη τού 2009 περί "απώλειας μέρους τής εθνικής κυριαρχίας"), η στήλη ετούτη βαρέθηκε να γκρινιάζει για τη μεθόδευση εκποίησης τής περιουσίας τού λαού, υπογράμμισε επανειλημμένως το ατελέσφορο τής αφαίμαξης κοινωνίας και αγοράς, επεσήμανε τη στοχοποίηση μικρομεσαίων επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών προς όφελος τού επιχειρηματικού συγκεντρωτισμού. Διατρέχουμε τον Σεπτέμβριο τού 2011, ο Γιωργάκης απώλεσε, μετά την εθνική κυριαρχία, και τμήμα τής πρωθυπουργικής του ηγεμονίας, όλες οι θυσίες τού κόσμου ως τώρα πήγαν στον βρόντο - το μόνο που αναμφίβολα πέτυχε η κυβέρνηση είναι να κάνει την ευρεία πλειοψηφία να εκλιπαρεί για αποκρατικοποιήσεις, συρρίκνωση τού Δημοσίου, ευέλικτη εργασία. Και, καθώς ούτε αυτά αρκούν για να προσελκύσουν επενδύσεις και να προκαλέσουν ανάπτυξη, ακούσθηκαν και οι πρώτες παραινέσεις για βαλκανοποίηση τής ελληνικής οικονομίας ως μόνης οδού για να αποφύγουμε τις περιπέτειες. Διαπιστωμένο: αν επιτρέψεις να σου βάλουν χέρι, το χέρι θα φθάσει στις αμυγδαλές.

Στην Ελλάδα ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του, κι αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η χώρα δεν θα τη βγάλει καθαρή, επιχειρηματολογούσε (μέσες-άκρες) ο Joe προ διμήνου. Υπερθεματίζοντας, θα έλεγα ότι ο κοντόφθαλμος καιροσκοπισμός τού καθενός από μας είναι που μας οδήγησε ως εδώ εξ αρχής - χωρίς αυτό να απαλλάσσει, στη λογική τού "μαζί τα φάγαμε", εκείνες τις ηγεσίες που διαμόρφωσαν το ευνοϊκό κλίμα για να ευδοκιμήσει ο καιροσκοπισμός. Μολονότι η φωνή τής συνείδησής μου επαναλαμβάνει μονότονα στο τέλος κάθε μήνα τον αριθμό λογαριασμού στην Τράπεζα τής Ελλάδος για την απόσβεση τού Δημοσίου Χρέους, πραγματιστικά δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι το παράδειγμα, το δίδαγμα των ημερών είναι άλλο: κοίταξε τα του οίκου σου, γιατί κανείς δεν θα το κάνει για σένα - δεν ενδιαφέρεται να το κάνει, και δεν ξέρει και πώς να το κάνει. Κι αν δεν μπορείς να είσαι ανεξάρτητος υπό τις τρέχουσες συνθήκες, μπορείς τουλάχιστον να διαλέξεις εσύ πού θα ξεπουληθείς και με ποιους όρους - και, ως προς αυτό, οι δυνατότητες δεν έχουν τέλος. Αν, φερ' ειπείν, αληθεύουν τα ρεπορτάζ περί ενδιαφέροντος του σεβασμιωτάτου εμίρη τού Κατάρ για αγορά τού Σκορπιού, γιατί να μην τον πείσουν Κεφαλλήνες και Ιθακήσιοι να στρέψει το βλέμμα μερικά ναυτικά μίλια νοτιότερα; Δεν είναι μόνον οι Τράπεζες που χρειάζονται ζεστό χρήμα σ' αυτήν τη χώρα...