Fast track Ανάπτυξη...

Χθες συζητούσα με ένα πολύ καλό φίλο επιχειρηματία για την κατάσταση της αγοράς. Ο συγκεκριμένος αποτελεί εξαίρεση στο γενικό κανόνα της Ελληνικής οικονομίας. Η εταιρεία του πάει ιδιαιτέρως καλά, έχει υψηλή ρευστότητα και υγιείς βάσεις που της επιτρέπουν να είναι πολύ μπροστά από τον ανταγωνισμό της. Παράλληλα επιχείρηση του αποτελεί υπόδειγμα και στις σχέσεις της με το κράτος και τους φορολογικούς μηχανισμούς. Χθες λοιπόν ο καλός αυτός φίλος μου εξηγούσε πως σκέφτεται σοβαρά να μεταφέρει την έδρα και τον κύριο όγκο των δραστηριοτήτων της επιχείρησης στο εξωτερικό μιας και είναι έξαλλος με την συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στις επιχειρήσεις και με τον πολύ υψηλό φορολογικό συντελεστή.

Δεν είναι καινούριο πως πολλοί επιχειρηματίες θεωρούν δυσβάστακτο το Ελληνικό φορολογικό σύστημα και ψάχνουν τρόπους να φύγουν προς τα έξω. Το πρόβλημα όμως έχει μεγεθυνθεί το τελευταίο διάστημα εξαιτίας της ενοχοποίησης της επιχειρηματικότητας που έχει οδηγήσει πολλούς σε απόγνωση. Πολλοί μπορεί να εντοπίζουν τα προβλήματα μόνο στα λουκέτα που είναι χιλιάδες (μόνο στο κλάδο της εμπορίας αυτοκινήτων είχαμε 2000 από τις αρχές του έτους) και στις διαρκείς αιτήσεις υπαγωγής στο άρθρο 99. Η πραγματικότητα είναι όμως πως ακόμα και οι υγιείς και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ψάχνουν την διαφυγή και αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.

 

Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν φαίνεται να έχει την διάθεση να κάνει κάτι για την κατάσταση. Εκτός και αν κάποιος θεωρεί πως ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδής που έθεσε ως πρώτο στόχο του την πάταξη της ακρίβειας και πριν ένα χρόνο έλεγε αυτά θα φέρει λύση στο πρόβλημα της αγοράς. Το αυτό ισχύει και για τον "τσάρο" των επενδύσεων Χάρη Παμπούκη που θα υλοποιήσει λέει τις γρήγορες επενδύσεις που θα φέρουν ζεστό χρήμα στην αγορά.

 

Είναι κατανοητό πως οι προσδοκίες για κάτι τέτοιοι είναι μικρές μιας και με μία πρόχειρη ανάγνωση στο οικονομικό ένθετο της Καθημερινής της Κυριακής μαθαίνει κάποιος πως δύο μεγάλες επενδύσεις οδεύουν προς ναυάγιο εξαιτίας της γραφειοκρατίας και πως η Cosco έφτασε μέχρι τον Θεόδωρο Πάγκαλο για τα αυτονόητα. Από τα απλά αυτά παραδείγματα αντιλαμβανόμαστε όλοι τι συμβαίνει και πόσες πιθανότητες έχει η συγκεκριμένη κυβέρνηση με τους συγκεκριμένους υπουργούς να δώσει λύσεις στα προβλήματα της επιχειρηματικότητας.

Μπορεί ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ να μας μιλούσε για τους επαναστάτες του αυτονόητου αλλά δεν είδα κανένα να αναρωτιέται αν αυτοί στους οποίους αναφερόταν επέλεξαν την Ελλάδα σαν έδρα των δραστηριοτήτων τους. Καλά είναι τα ευχολόγια και τα μπράβο σε αυτούς που καταφέρνουν και ξεχωρίζουν αλλά σημασία έχει να δημιουργήσεις ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον που θα επιτρέψει και σε άλλους να ξεχωρίσουν. Και τέτοια λογική δυστυχώς η ΜΚΟ που μας κυβερνά δεν έχει.

 

Η κυβέρνηση όπως και σε όλα τα ζητήματα που έχει καταπιαστεί αντιμετωπίζει τα προβλήματα ως μπακάλης. Όμως με μπακαλίστικες μεθόδους δεν δίνεις λύσεις. Δεν μπορεί να στενάζει η αγορά και να ελπίζεις σε επενδύσεις. Δεν μπορεί να εξωθείς τις υγιείς επιχειρήσεις της χώρας σε αποχώρηση και μεταφορά των δραστηριοτήτων στο εξωτερικό και να θέλεις να προσελκύσεις επενδύσεις. Δεν μπορείς στο κάτω κάτω της γραφής να αντιμετωπίζεις το ξένο κεφάλαιο προνομιακά και τον Έλληνα επιχειρηματία ως απατεώνα εκ πεποιθήσεως. 

 

Οφείλει η κυβέρνηση να αντιληφθεί πως όσο πατριώτης και αν είναι ένας επιχειρηματίας δεν θέλει συνέταιρο το κράτος με 40% στα κέρδη και πως αν συνεχιστεί η κατρακύλα στο τέλος οι μοναδικές επιχειρήσεις θα είναι οι ξένες επενδύσεις.