Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2013

Πέντε

Εικόνα
"...Σουρουπώνει και στον κρατήρα του Νγκόρο νγκόρο επικρατεί εκνευρισμός. Ο αρχηγός της αγέλης μοιάζει πιο αδύναμος από ποτέ. Ο γέρικος λέων παρακολουθεί από απόσταση. Παροπλισμένος πια, ούτε θέλει ούτε μπορεί να διεκδικήσει τίποτα... Ξαφνικά, μια λέαινα ξεμακραίνει και τον πλησιάζει. Οι κινήσεις της δεν αφήνουν αμφιβολίες... Το θολό βλέμμα του παραιτημένου βασιλιά έχει δώσει τη θέση του σε μια τρελλή λάμψη περασμένων εποχών. Σηκώνεται αργά και γλείφεται. Με την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων του βρυχάται ξανά. Αυτός είναι ο πραγματικός βασιλιάς του Νγκόρο νγκόρο..." Αχ! Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ανυπομονώ να ανοίξει η ΝΕΡΙΤ μπας και δούμε πάλι κανένα καλό ντοκιμαντέρ. Ευτυχώς είχα φυλάξει μερικά στο αρχείο μου κι έτσι περνάει κάπως    η ώρα. Δεν αντέχω άλλο τα δελτία ειδήσεων, κοντεύω να τρελλαθώ. Ξέρω ότι δεν πρέπει, ότι δεν είναι σωστό. Ακούω τη φωνή της συνείδησής μου να ουρλιάζει ότι πρέπει να σταματήσω να το σκέπτομαι. Όμως τί φταίω κι εγώ; Τί να κάμει ο γέρο-βασ...

Στην υγειά του κυρ Φώτη

Εικόνα
                     - Και πολύ έκατσα... Τελικά ο κυρ Φώτης δούλεψε για όλους. Η απόφασή του να αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό ήταν το σημαντικότερο βήμα, προκειμένου να αποκτήσει ο τελευταίος την απαραίτητη συνοχή για τη συνέχιση του "μεταρρυθμιστικού έργου" του. Σαμαράς και Βενιζέλος θα τα βρίσκουν μεταξύ τους ευκολότερα, ως "υπεύθυνοι ηγέτες", χωρίς να δεσμεύονται από παλινωδίες και "αντιδραστικά" αντανακλαστικά.

Στο τέλος θα 'ρθουν και για σένα

Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές, και εσιώπησα - εγώ δεν ήμουν κομμουνιστής. Ύστερα ήρθαν για τους σοσιαλιστές - ξανά δεν μίλησα. Ούτε σοσιαλιστής ήμουν. Μετά ήρθαν για τα συνδικάτα, κι εγώ, που δεν ανήκα σε συνδικάτο, δεν είπα κουβέντα. Έπειτα ήρθαν για τους Εβραίους - άχνα δεν έβγαλα. Τι σχέση είχα εγώ με τους Εβραίους; Κι ύστερα ήρθαν για τους Καθολικούς - το στόμα κράτησα κλειστό, μια και Καθολικός δεν ήμουν. Στο τέλος ήρθανε για μένα. Και τότε, δεν είχε μείνει πια κανείς για να μιλήσει. Το παραπάνω "ποίημα" αποδίδεται στον Γερμανό πάστορα Martin Niemoller (1892-1984). Λέγεται πως εγράφη για να στηλιτεύσει την έλλειψη αντίδρασης από τη διανόηση της πατρίδας του, καθώς η Γερμανία εισερχόταν, τη δεκαετία του 1930, στον κυκλώνα του ναζισμού. Μου το θύμισε η καλή μου η Jane, ενώ παρακολουθούσαμε τα γνωστά "γρανάζια" του συστήματος να πνίγουν την κουβέντα για την ΕΡΤ σ' έναν οχετό καταγγελιών και λασπολογίας, που τσουβαλιάζει ως συνήθως δι...