Τί θα ψηφίσω

Ο William, για δεύτερη φορά στα χρόνια που ψηφίζει, δε θα ψηφίσει το κόμμα που πραγματικά τον εκφράζει. Αν η χρεωκοπία, τα μνημόνια και η εξαθλίωση είναι για πολλούς η ευκαιρία να γίνει μια νέα αρχή στον τρόπο που λειτουργεί αυτή η χώρα, για τον γράφοντα αυτό προϋποθέτει και κάτι άλλο. Τη διάλυση των δύο κομματικών σχηματισμών που έφεραν τα πράγματα ως εδώ. Όσοι πραγματικά πιστεύουν ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μετανόησαν, ωρίμασαν και αποτελούν τη ρεαλιστική επιλογή που θα μας βγάλει από την κρίση, ας τους ψηφίσουν. Ας σκεφθούν όμως πρώτα ότι αν έχουν δίκιο, όλοι αυτοί μας οδήγησαν στη χρεωκοπία ενώ μπορούσαν και ήξεραν πώς να κυβερνήσουν. Ίσως η αλήθεια να είναι πιο απλή. Ίσως μαζί με την ανεντιμότητα να συνυπάρχει και η ανικανότητα. Ο συνδυασμός είναι ανίκητος. Δύο σχηματισμοί που έχουν φθάσει οι ίδιοι να δανείζονται από τα μελλοντικά έσοδά τους, που έχουν απλήρωτους εργαζομένους, προσπαθούν να πείσουν ότι είναι σε θέση να διαχειρισθούν ένα ολόκληρο κράτος. Το απίστευτο είναι ότι σε ένα ποσοστό 30,40 ή 50 τοις εκατό θα τα καταφέρουν.

Η ψήφος του William, φέτος, προορίζεται να κάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά. Θα κατευθυνθεί λοιπόν σε κάποιο κόμμα που σίγουρα θα μπει στη Βουλή και κατ' αυτόν τον τρόπο θα κόψει από τους δύο, βουλευτές  και πιθανότητες συγκυβέρνησης. Γιατί αν ο καθένας τους μοιάζει εφιαλτικός για τον τόπο, οι δύο μαζί αντιστοιχούν  με μόνιμη  εγκαθίδρυση της αναξιοκρατίας στην Ελλάδα.

Η ψήφος στις φιλελεύθερες ιδέες του Στ. Μάνου αυτή τη φορά δυστυχώς δεν είναι αυτονόητη. Κρίμα, γιατί αν επέλεγε τη συνεργασία με την οψίμως φιλελεύθερη Ντόρα Μπακογιάννη από την "κομμουνιστικού" τύπου εμμονή στην αυτονομία θα υπηρετούσε καλύτερα αυτό για το οποίο πραγματικά μάχεται τόσα χρόνια. O William ελπίζει ότι σε μερικές εβδομάδες θα έχει την ευκαιρία να επανορθώσει. Για την Κυριακή επιλέγει τη σοβαρότητα στα αριστερά του πολιτικού φάσματος.