The Daltons' Politics

"Με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο θα πάμε σε ακυβερνησία που σημαίνει πως την επομένη των εκλογών το δημόσιο δε θα καταβάλει μισθούς και συντάξεις, ενώ η χώρα θα μετατραπεί σε προτεκτοράτο." ..."αν θέλει(σ.σ. ο Σαμαράς) πραγματικά να αμφισβητήσει τη λαϊκή νομιμοποίηση της κυβέρνησης, τότε να ψηφίσουμε νέο εκλογικό νόμο που να ισχύσει άμεσα και να εγγυάται ότι το πρώτο κόμμα θα σχηματίσει ισχυρή κυβέρνηση." (Στο "Έθνος της Κυριακής") Γιατί να μην καταργήσουμε δια νόμου όλα τα άλλα κόμματα; Οι πολίτες άνετα μπορούν να εκπροσωπηθούν από ένα απ' αυτά. Ακόμη καλύτερα: Γιατί δεν ενοποιούμε Πα.Σο.Κ. και Ν.Δ._ με παράλληλη δημιουργία τάσεων; Στο κάτω κάτω οι ξένοι επιμένουν στη συγχώνευση δημοσίων οργανισμών. Ίσως να είναι ο κίνδυνος μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο που μας εμποδίζει...

Την εβδομάδα που μας πέρασε, βρέθηκα στις Βρυξέλλες. Ο Θεόδωρος Σκυλακάκης είχε την ευγενική καλοσύνη να με καλέσει για ένα 24ωρο στις Βρυξέλλες παρέα με μία ομάδα δημοσιογράφων και κάποιους blogger ώστε να δούμε από κοντά το Ευρωκοινοβούλιο και να συζητήσουμε τόσο με τον κ. Σκυλακάκη όσο και με τους κ.κ. Τσουκαλά και Κασουλίδη. Με τον τελευταίο δεν συναντήθηκα μιας και εκείνη την ώρα προτίμησα να πιω μία μπύρα με τον καλό μου φίλο και επίσης ευρωβουλευτή Γεώργιο Παπανικολάου.

«Η μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολεμικής Ελλάδας, το ευρώ και η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας είναι σε κίνδυνο. Το σενάριο της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι καθώς και η μεθόδευσή του. Είμαι υποχρεωμένη να μιλήσω ανοικτά. Έχουμε ιστορική ευθύνη να δούμε το δίλημμα καθαρά: Ή συμφωνούμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών με αποτελέσματα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το παρελθόν μας ή επιστρέφουμε πίσω στη δραχμή. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα στις σημερινές συνθήκες». Που και πότε μπορούμε να λάβουμε θέση πάνω σε αυτό το τρομερό δίλημμα; Είστε βεβαία ότι η απάντηση θα είναι η επιθυμητή; Θα είναι κρίμα για τη μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολεμικής Ελλάδας, αλλά όπως γνωρίζετε οι μεγάλες προσδοκίες ενίοτε καταλήγουν σε μεγάλες απογοητεύσεις. Ο William δε θα λαϊκίσει με την περίπτωση σας, όμως πιστεύει ότι σας περιμένει μία δύσκολη εβδομάδα.

Αυτό το δίλημμα με ταλανίζει πολύ καιρό. Αν το κάναμε "Σοσιαλισμός στη φορολόγηση και βαρβαρότητα στην αγορά" θα πετυχαίναμε την εθνική συνεννόηση;

Oli: Ni! Ni! Ni! Ni! Ni! Ni! Antonis: Who are you? Oli: We are the Knights who say..... "Ni"! Antonis: No! Not the Knights who say "Ni"! Oli: The same. Paul: Who are we? Oli: We are the keepers of the sacred words: Ni, Ping, and Nee-womm! Servaz: Nee-womm! Yorgos: Those who hear them seldom live to tell the tale! Oli: The knights who say "Ni" demand..... a sacrifice! Antonis: Knights of Ni, we are but simple travelers who seek the enchanter who lives beyond these woods. Oli-Paul-Servaz: Ni! Ni! Ni! Ni! Ni! Ni! Ni! Ni! Ni! Dora: No! Noooo! Aaaugh! No! Oli: We shall say "Ni" to you... if you do not appease us. Antonis: Well what is it you want? Oli: We want.....

...όπως βλέπετε δεν είναι όλοι δεκτικοί στη θεραπεία. Η φωτογραφία είναι από την αναπαράσταση κατά την οποία εξήγησε ότι η νεαρά διερωτήθη για την αποτελεσματικότητα της επιμήκυνσης.

Τα περί κίτρινης κάρτας τα λέει ένας τζιτζιφιόγκος του υπουργείου οικονομικών. Αν είχε πρόβλημα η τρόικα, θα είχε ζητήσει να με δει. Ίσα ίσα που αναγνωρίζει ότι είμαστε μπροστα σε πολλά.

Εντολή τρίτη: "Ου λήψει το όνομα Κυρίου τού Θεού σου επί ματαίω ου γάρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω"     «Ορκίζομαι στη ζωή μου».   Πόσο αδιάφορος μπορεί να μείνει κανείς μπροστά σε τέτοια δήλωση δέσμευσης πέραν πάσης αρχής και αμφιβολίας; Κι όμως, η Αλέκα τον είχε κοιτάξει με το πιο περιφρονητικό βλέμμα που του ‘χε ρίξει ποτέ άνθρωπος. Καθώς έκανε μεταβολή και χανόταν από τα μάτια του για πάντα, ένοιωσε λες κι η «ζωή του», αυτή που τόσο μεγαλόπρεπα είχε προσφέρει προς υποθήκευση αγωνιώντας να την κρατήσει κοντά του, άξιζε λιγότερο κι από φοιτητικό εισιτήριο εισόδου σε ερασιτεχνική παράσταση, λιγότερο κι από μισό σακουλάκι πολυκαιρισμένου πασατέμπου, λιγότερο κι από το συμβολικό αντίτιμο που πληρώνεις στον Πακιστανό που σου καθαρίζει τα τζάμια του αυτοκινήτου, έτσι και σε πετύχει στο φανάρι σταματημένο και μπόσικο.