The Daltons' Politics

"είσεν δ' εισαγαγούσα κατά κλισμούς τε θρόνους τε, εν δέ σφιν τυρόν τε καί άλφιτα καί μέλι χλωρόν οίνω Πραμνείω εκύκα. ανέμισγε δε σίτω φάρμακα λύγρ', ίνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αίης. αυτάρ επεί δώκεν τε καί έκπιον, αυτίκ' έπειτα ράβδω πεπληγυία κατά συφεοίσιν εέργνυ" (Οδύσσειας κ', 233 - 238) Γιατί να μην αράξουμε στο Κίρκαιο λιγάκι; Εδώ ο μήνας έχει εννιά και ρέει το κρασάκι. Σάμπως δεν θα ‘ταν όμορφα στη φοινικιά από κάτω να ρίχνουμε τις ξάπλες μας μ’ έναν ωραίο πάτο;

Ο Δίας ως γνωστόν ήταν μεγάλος μπερμπάντης και γνήσιος Dalton στην ψυχή. Είχε λοιπόν μία γκομενίτσα (τι μία καμιά χιλιάδα είχε αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση). Αυτή λοιπόν η γκομενίτσα του έκανε τσιριμόνιες και ήθελε να την αφήσει σε ενδιαφέρουσα (να την γκαστρώσει για τους έχοντες άγνωστες λέξεις) αλλά ο Δίας φοβόταν την Ήρα οπότε για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα χρησιμοποιούσε διαφόρων τύπων προφυλάξεις μην τυχόν και αποκτήσει και άλλο εξώγαμο γιατί πολλά ζόρια τράβαγε με τον Ηρακλή και τα υπόλοιπα μούλικα που κυκλοφορούσαν δεξιά αριστερά.

...συνέχεια Πλησίασαν πιο κοντά. Αυτά που από μακριά έμοιαζαν με καφέ απεδείχθη ότι ήταν τα βραδινά μπαράκια της Αιγιάλης. Ο Φώντας εντυπωσιάστηκε από το ότι οι πελάτες δεν εγκατέλειπαν ποτέ αυτά τα μαγαζιά. Εκτός από την παραλία, οι θαμώνες είχαν καταλάβει και το τσιμεντένιο δάπεδο, άλλοι με υπνοσάκκους κι άλλοι με τα ρούχα τους. Το Χαρτούμ έμοιαζε να μην έχει ελπίδα σωτηρίας. Ξαφνικά, δύο φωνές τράβηξαν την προσοχή του ζευγαριού. Στο πιο ωραίο από τα μαγαζιά, χυμένοι σε δύο ξαπλώστρες, ο Μπομπ Μάρλεϋ κι ο κάπτεν Τζακ Σπάροου πίνουν μπύρες και συζητούν χαμηλόφωνα. Η ώρα πλησίαζε 7 κι ο Φώντας δεν μπόρεσε να κρύψει το θαυμασμό του γι' αυτήν τη lounge στιγμή. Ανακοίνωσε στην Αντιγόνη ότι εκεί θα κάθονταν κι αφού καλημέρισε, ρώτησε τα παιδιά αν σερβίρουν καφέ. "Καθήστε αν θέλετε, αλλά ανοίγουμε στις 9.30". Οι άνθρωποι απλώς τελείωναν το ποτό τους, πριν γείρουν να κοιμηθούν.

06:10 π.μ.-Το καράβι μπαίνει νωχελικά στο λιμάνι της Αιγιάλης κι ο Φώντας σβήνει το τσιγάρο στο κατάστρωμα. Κατεβαίνει στα σαλόνια, ξυπνάει την Αντιγόνη και μαζεύει τα σακκίδια. 06:15 π.μ.-Passengers with destination Aegiali are kindly requested to disembark. The ship will depart immediately. Εβδομήντα άτομα, περίπου, προερχόμενα από τα νησιά στο τέλος της γραμμής εγκαταλείπουν, υπό τα φθονερά βλέμματα των υπολοίπων, το πλοίο της επιστροφής στον Πειραιά. Οι περισσότεροι είναι Σκανδιναβοί ή Γερμανοί τουρίστες με σάκκους, στρώματα, μπρίκια και κατσαρόλες, συνοδευόμενοι από καλλονές με πιθανή ιγμορίτιδα ή εκπληκτική αντοχή στην μπόχα.

Το ξέρετε ότι οι ιπποπόταμοι ευθύνονται για τη μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων στα αφρικανικά πάρκα; Μάλλον όχι. Ο William πάντως δεν το ήξερε μέχρι που του το απεκάλυψαν άνθρωποι που έχουν βρεθεί εκεί. Τα συμπαθή παχύδερμα απλώς ποδοπατούν τους ανυποψίαστους τουρίστες που συναντούν στο δρόμο τους. Όχι για να φάνε ή επειδή φοβούνται, αλλά απλώς επειδή δεν τους προσέχουν, όπως άλλωστε κάνουμε κι εμείς αδιαφορώντας για το εάν πατάμε μυρμήγκια την ώρα που περπατάμε. Το ζητούμενο, επομένως, είναι να επιλέξει κανείς σωστά την τοποθεσία απ' όπου θα στέκεται και θα παρατηρεί.