Σεπτέμβριος 2010
Το σούρουπο έπεσε γαλήνια στην Τροία και στο στρατόπεδό μας, υπήρχε ηρεμία καθόντουσαν οι αρχηγοί, γύρω απ' τη φωτιά έπιναν και συζήταγαν για όλα τα παλιά Το βλέμμα του Αχιλλέα, ήταν λίγο θολό ανάστατες οι σκέψεις, που του 'ρθαν στο μυαλό Ο Οδυ σαν τον κοίταξε, πλησίασε κοντά του του δώσε το δικαίωμα, να πει τα εσώψυχά του "Τι σου βασάνισε το νου, γενναίε Αχιλλέα πες τα σε μένα αδελφέ, γιε του γνωστού Πηλέα ποια συννεφιά σε σκέπασε και μοιάζεις σα χαμένος εξομολόγησέ τα μου και διώξε αυτό το μένος" Και τότε ο γενναιότερος απ' όλους μες στην Τροία τον Οδυ τράβηξε μακριά κι είπε την ιστορία "Άκουσε πολυμήχανε και μάθε τον καημό μου και κράτησέ το μέσα σου, το ένοχο μυστικό μου